Κάθε σαββατοκύριακο στις 10:00 πμ…..
1. Λιλιπούπολη,“Η Στέψη“, 2. Το Καπαρέλλι πάει Παραμυθούπολη “Ρούνι-Ρούνι, ύπουλο κακό γουρούνι“, 3.“ Το κεφάλι του Ορφέα“, Διονύσης Σαββόπουλος, Μυθολογία, 4. “Οι Δώδεκα Πριγκίπισσες“, Ο Παραμυθάς της ΕΡΤ (1978-1983), 5. ” Η Πριγκίπισσα και το Ρεβύθι “, του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, 6. “Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας ” μύθος του Αισώπου.
—————————————————————————————————————————————————————————————————————
.
.
Λιλιπούπολη, το παραμύθι “Ένα Παραμύθι και Τραγούδια απο την εκπομπή ‘Εδώ Λιλιπούπολη’ (Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, πηγή, Βικιπαίδεια,), στίχοι των τραγουδιών μπορούν να βρεθούν εδώ ). Αυτή την φορά θα ακούσουμε το “Η Στέψη “, που πρωτοακούστηκε Φεβρουαρίο του 1980.
.. Διαβάστε εδώ περισσότερα για την Λιλιπούπολη
.…
.
.
…….
Ακολουθεί, «Το Καπαρέλλι πάει Παραμυθούπολη» από τα παιδιά του νηπιαγωγείου και τη Νηπιαγωγό Αννα Καρύδη-Πυρουνάκη
Το παραμύθι της ανατροπής.. αυτό το ΣΚ με τα 3 μικρά λυκάκια να προσπαθούν να χτίσουν το σπίτι τους και ο Ρούνι-Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι να εφευρίσκει χίλιους δυο τρόπους καταστροφής του.. Υπάρχει άραγε λύση; Ένα παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά για την συμφιλίωση και την αλληλοκατανόηση … εδώ μας το αφηγείται η Δέσποινα από το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Καπαρελλίου.
.
……….
Ακολουθεί μια ιστορία απο τον “Νιόνιο”,
Ακολουθεί το παραμύθι όπως έπαιξε στην τηλεόραση “Οι Δώδεκα Πριγκίπισσες“, Ο Παραμυθάς της ΕΡΤ (1978-1983) Ο «Παραμυθάς» ήταν η πιο δημοφιλής παιδική εκπομπή της τηλεόρασης από το 1978 έως το 1983.
Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας πρίγκιπας που ήθελε να παντρευτεί πριγκίπισσα. Μια πραγματική όμως πριγκίπισσα με βασιλικό αίμα. Γύρισε όλο τον κόσμο για να την βρει, αλλά αυτό ήταν πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο είχε σκεφτεί. Πριγκίπισσες βέβαια υπήρχαν πολλές, αλλά πως μπορούσε να σιγουρευτεί ότι κρατούσαν από βασιλικό σόι;; Πάντα έβρισκε κάτι που τον έκανε να αμφιβάλλει.Γύρισε λοιπόν κατάκοπος στο παλάτι του, γεμάτος θλίψη και μελαγχολία που δεν κατάφερε να βρει αυτό που από καιρό ήθελε με τόση λαχτάρα…...(η συνέχεια εδώ)
“O Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας”, κλασικός μύθος του Αισώπου απο το ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ (* δες παραπάνω).
youtube: http://www.youtube.com/watch?v=Savqe2a3CMU&feature=relmfu
Κάποτε ήταν ένα τζιτζίκι και ένα μυρμήγκι. Το τζιτζίκι είχε φτιάξει την φωλιά του στα κλαδιά ενός δέντρου ενώ το μυρμήγκι στις ρίζες του.
Ήταν καλοκαίρι και μόλις ανέτειλε ο ήλιος, το μυρμήγκι ξεκινούσε την εργασία του. Έβγαινε από την φωλιά του και έψαχνε να βρει διάφορους σπόρους. Όταν έβρισκε κάποιον, τον φορτωνόταν στην πλάτη και τον μετάφερε στην φωλιά του όπου τον αποθήκευε. Μερικές φορές οι σπόροι ήταν τόσο μεγάλοι που έπρεπε να τους κομματιάσει πριν τους μεταφέρει και αυτό σήμαινε διπλάσιο κόπο για το μυρμήγκι. Ο εργατικός φίλος μας εργαζόταν από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου.
Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι, ξυπνούσε αφού είχε σχεδόν μεσημεριάσει. Έβγαινε από την φωλιά του και αφού έτρωγε κάτι πρόχειρα, έπιανε το τραγούδι που μερικές φορές το συνέχιζε ακόμα και μετά τα μεσάνυκτα. Εκτός από το να τρώει και να τραγουδάει δεν έκανε τίποτα άλλο όλη μέρα. Τι όλη μέρα δηλαδή, την μισή μέρα αφού όπως είπαμε ξυπνούσε το μεσημεράκι. Έτσι περνούσαν οι μέρες η μία μετά την άλλη και ήρθε ο καιρός που έφυγε το καλοκαίρι και έδωσε την θέση του στο φθινόπωρο. Ο ουρανός συννέφιασε, ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει και τα φύλλα τον δέντρων ένα ένα ξεράθηκαν και έπεσαν στην γη. Το μυρμήγκι έχοντας αρκετές προμήθειες για να περάσει μέχρι την άνοιξη, καθόταν και απολάμβανε τον ήχο που έκαναν οι σταγόνες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στα ξερά φύλλα. Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κάτι να φάει αλλά δεν υπήρχε τίποτα αφού όλα τα φύλλα, όπως είπαμε, είχαν ξεραθεί. Μην αντέχοντας άλλο την πείνα, πήγε στον γείτονα του, το μυρμήγκι, και του είπε:
– Καλέ μου γείτονα, σε παρακαλώ, δώσε μου κάτι να φάω γιατί όλα τα φύλλα έχουν ξεραθεί και δεν υπάρχει τροφή πουθενά.
– Καλά, όλο το καλοκαίρι τι έκανες; Ρώτησε το μυρμήγκι.
– Α! Το καλοκαίρι δεν πρόλαβα να μαζέψω τροφές γιατί είχα πολύ κέφι και τραγούδαγα όλη μέρα.
– Ε! Αφού τραγούδαγες το καλοκαίρι, ήρθε τώρα ο καιρός να χορέψεις. Είπε το μυρμήγκι και γύρισε να δει κάτι αργοπορημένα πουλιά που πετούσαν προς το νότο.
Με λίγα λόγια «Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».
[ΠΗΓΗ: http://www.matia.gr/7/78/7804/7804_2_10.html , www.matia.gr ].
.
| Επιμέλεια Παραμυθούπολης: Ν .Γιαγκούλης, καθηγητής Πληροφορικής |
Πρόσφατα σχόλια