κι αυτό το σ.κο πολλά τραγούδια και τα παραμύθια:
1. Λιλιπούπολη, “Στο Γυάλινο Νησί”
2. Το Καπαρέλλι πάει Παραμυθούπολη, “Ο Τυφλός Κυνηγός”
3. “ΓΑΡΓΑΛΗΣΤΗΣ”, 4ο Μέρος, του Δημήτρη Μπασλάμ.
4.”Ο Μολυβένιος Στρατιώτης”, Κρίστιαν Άντερσεν
.
.Ένα Παραμύθι και Τραγούδια απο την εκπομπή ‘Εδώ Λιλιπούπολη’ (Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, πηγή, Βικιπαίδεια,), στίχοι των τραγουδιών μπορούν να βρεθούν εδώ ).
Αυτή την φορά θα ακούσουμε το “Στο Γυάλινο Νησί“ που πρωτοακούστηκε το 1979
…..
.
.
.
.
Ακολουθεί, «Το Καπαρέλλι πάει Παραμυθούπολη» απο τη Νηπιαγωγό Αννα Καρύδη-Πυρουνάκη
Σήμερα θα ακούσετε μία ιστορία από την Ημέρα Αφήγησης του Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Καπαρελλίου.
ο ΤΥΦΛΟΣ Κ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ.. Ένα παραδοσιακό παραμύθι της Ν. Αφρικής ..από το CD ‘μια φορά κ έναν καιρό’ με παραμύθια και διηγήματα από την Ελλάδα και τον κόσμο.. σήμερα θα το ακούσετε από όλα τα παιδιά του σχολείου μας.. και είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους βλέπουν με τα αυτιά τους και ακούνε με την καρδιά τους..
….
.
.
…..
Ακολουθεί το παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ, ο ΓΑΡΓΑΛΗΣΤΗΣ, το Τρίτο (4ο) Μέρος, απο τέσσερα.
Ο Γαργαληστής είναι ένα μουσικό παραμύθι για παιδιά, αλλα μάλλον… και τους γονείς τους. Το κείμενο, την μουσική και τους στίχους των τραγουδιών έγραψε ο Δημήτρης Μπασλάμ.
Την αφήγηση της ιστορίας έχει κάνει ο Αντώνης Καφεντζόπουλος ενώ στα τραγούδια συμμετέχουν οι Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Αγγέλακας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φώτης Σιώτας, Γιάννης Χαρούλης και η Μάρθα Φριντζήλα.
Η ιστορία με λίγα λόγια αφορά έναν ληστή.. Κανονικό ληστή με τα όλα του, καθόλου Εγωιστή ούτε κι Εφοπλιστή. Παλαιστή, Τραγουδιστή μα αντιθέτως μέγα Ταξιδευτή που θεωρούσε το παιδικό γέλιο ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα στον κόσμο.
Γι αυτό … και το ‘κλεβε !
Ο Μολυβένιος Στρατιώτης, του Κρίστιαν Αντερσεν….Επιλογή παραμυθιού και ερμηνεία, Φωτεινή Κατσαρώνα, ΓΕΛ Καμπάνη, Κιλκίς.
Εικοσιπέντε μολυβένιοι στρατιώτες, όλοι αδέρφια. Κατασκευάστηκαν κάποτε από το λιώσιμο μιας παλιάς κουτάλας. Είχανε όπλο στον ώμο, ήτανε στητοί και φορούσαν στολές γαλαζοκόκκινες πολύ χαρούμενες.
Ένα παιδάκι είχε γενέθλια και αυτό ήταν το δώρο του!! Τους έβγαλε όλους από το κουτί και τους έστησε πάνω στο τραπέζι. Πόσο μοιάζανε μεταξύ τους οι μολυβένιοι στρατιώτες!! Μόνο ένας ήταν διαφορετικός. Είχε μόνο ένα πόδι γιατί ήταν ο τελευταίος και δεν είχε απομείνει πολύ μολύβι.
Κι όμως στεκότανε στο ένα του πόδι το ίδιο σταθερά με τους άλλους που είχανε δύο.
Πάνω στο τραπέζι όπου τοποθετήθηκαν οι μολυβένιοι στρατιώτες υπήρχαν κι άλλα παιχνίδια.
Ένα καταπληκτικό τραινάκι, δέντρα με πανέμορφα πουλιά, μια λίμνη φτιαγμένη από ένα κομμάτι καθρέφτη και ένα χάρτινο κάστρο.
Όμως το ωραιότερο παιχνίδι ήταν μια δεσποινιδούλα στημένη στην ανοιχτή πόρτα του κάστρου. Χάρτινη κι αυτή αλλά φορούσε ένα υπέροχο φόρεμα από μουσελίνα και μια κορδέλα θαλασσιά στους ώμους σαν εσάρπα με χρυσοκλωστή στις άκρες.
Το κορίτσι είχε τεντωμένα τα δυο του χέρια γιατί ήταν χορεύτρια και είχε το ένα πόδι σηκωμένο τόσο ψηλά στον αέρα που ο μολυβένιος στρατιώτης δεν το έβλεπε και νόμιζε πως ήταν σαν κι αυτόν.
Πόσο μου μοιάζει σκέφτηκε. Και είναι τόσο όμορφη!!
Πρόσφατα σχόλια