Τρεις μουσικοί,
με άρπα, κιθάρα και βιολί
τραγουδάνε όλοι μαζί
με ρυθμό και μουσική
μες στην πόλη την γνωστή
πριν πάνε όμως εκεί
η πόλη ήταν λυπητερή
μετά που τραγουδούσαν
όλοι το γλεντούσαν
(Αλμπίνα)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις μουσικοί που παίξανε σε ένα μαγαζί. Ήταν μεγάλο και ερχόταν πολύς κόσμος.
Μια μέρα, οι τρεις μουσικοί είπαν στο αφεντικό τους πως θέλουν αύξηση αλλά αυτός αρνήθηκε γιατί ήθελε να αγοράσει καινούργιο σπίτι. Έτσι οι τρεις μουσικοί αποφάσισαν να φύγουν από το μαγαζί.
Ένας από τους τρεις μουσικούς σκέφτηκε να κάνουν μια συναυλία γι ανα μαζέψουν λεφτά και να τους γνωρίσει ο κόσμος.
Στο τέλος της συναυλίας, τους πλησίασε ένας παραγωγός και τους ρώτησε αν θέλουν να βγάλουν σιντί και να δουλέψουν μαζί του. Αυτοί δέχτηκαν με ενθουσιασμό.
Μετά από ένα μήνα, βγήκε το σιντί και διοργάνωσαν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Οι τρεις μουσικοί έγιναν διάσημοι και βγάλανε λεφτά!
(Σωτηρία)
Η κοπέλα η ψηλή
ήτανε ρομαντική
Έπαιζε την μουσική
με τη λύρα τη χρυσή
Σαν μετάξι η φωνή της
έβγαινε απ’ την ψυχή της.
(Σταύρος)
Η Άρτεμις από μικρή ήταν μαγεμένη από τη μουσική. Της άρεσαν πολύ τα μουσικά όργανα, όμως περισσότερο απ΄όλα η άρπα. Ονειρευότανε να παίζει άρπα αλλά ήξερε πως οι γονείς της δεν μπορούσαν να της την αγοράσουν. Όμως πίστευε πολύ πως κάποια μέρα θα γίνει πραγματικότητα το όνειρό της.
Όταν έκλεισε τα 10 της χρόνια οι γονείς της είχαν μαζέψει όλες τις οικονομίες τους και της έκαναν δώρο μια διπλή φλογέρα. Η Άρτεμις χάρηκε πάρα πολύ και από εκείνην την ημέρα προσπαθούσε να τους ευχαριστήσει με τα καλύτερά της.
Η διπλή φλογέρα έγινε η κολλητή και αχώριστη φίλη της!
(Άντρια)
Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί.
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει.
Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
ο θεός του ’δωκε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια
(Η Σοφία βρήκε πως «ο γλάρος» του Ο. Ελύτη ταιριάζει πολύ στον πίνακα του Ρενέ Μαγκρίτ!)
Ο άνθρωπος στον πίνακα του Ρενέ Μαγκρίτ δεν έχει πόδια και δεν μπορεί να περπατήσει . Έχει γυρισμένη την πλάτη του διότι ντρέπεται να τον δει ο κόσμος. Όμως αυτό που τον κάνει χαρούμενο είναι το περιστέρι του και η μουσική. Γιατί αυτά τον κάνουν να ξεχνά τα προβλήματά του. Μετά όμως συνειδητοποιεί πως έχει κάποιους φίλους που τον καθησυχάζουν. Έτσι καταλαβαίνει πως πρέπει να περάσει καλά τη ζωή του όσο ζει και να σκέφτεται μόνο καλά πράγματα. και να είναι συνέχεια με το περιστέρι του που τον βοηθάει να μην είναι στεναχωρημένος.
(Ερίλντα)
Ο Πίτερ, ένας καφέ εξωγήινος, πάντα όταν ήτανε μικρός ήθελε να φτιάξει μια μπάντα.
Όταν έγινε 18 χρονών, αποφάσισε να βρει μέλη για την μπάντα.
Έμενε στον πλανήτη Αφροδίτη, όμως κανένας δεν ήθελε να συμμετάσχει στην μπάντα.
Ο Πίτερ στεναχωρέθηκε, επειδή ήθελε πολύ να έχει μια δικιά του μπάντα και το κακό ήταν ότι δεν του επέτρεπαν να πάει σε άλλους πλανήτες για να βρει μέλη.
Τότε ξαφνικά του ήρθε μια τρελή ιδέα!
-Γιατί να μην πάω σε έναν άλλο πλανήτη να βρω εθελοντές; σκέφτηκε.
Πήγε κρυφά με το διαστημόπλοιο των γονιών του στη Γη, για να βρει εθελοντές.
Μόλις οι άνθρωποι είδαν το διαστημόπλοιο, κατατρόμαξαν και τρέχανε μακριά του. Εκείνος δεν μπορούσε να ρωτήσει κάποιον για την μπάντα.
΄Εφυγε από την γη και έψαξε στον Άρη χωρίς καθόλου ελπίδες. Ώρες έψαχνε εθελοντή, μέχρι που βρήκε τον Ντινακόπ, έναν εξωγήινο, μπλε, καφέ και μαύρο με μια τεράστια μαύρη στολή. Χάρηκε που βρήκε επιτέλους ένα μέλος.
Ο Ντινακόπ του είπε να ψάξουνε στον Πλούτωνα για εθελοντές. Στον Πλούτωνα βρήκαν τον Κλόπαρρ, έναν μπλε τύπο με ένα μαύρο πειρατικό καπέλο και με στολή κλόουν.
Ο Πήτερ και η μπάντα του γύρισαν πίσω στην Αφροδίτη. Έκαναν συναυλίες σε όλους του πλανήτες. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
(Ιωάννα)
Ήταν τρία αδέρφια που από μικρά λάτρευαν τη μουσική !
Στο σχολείο τους στην μουσική ήταν άριστοι μαθητές.
Ο κάθε ένας μάθαινε κ από ένα μουσικό όργανο. Το όνειρο τους ήταν όταν μεγαλώσουν να κάνουν συγκρότημα μοντέρνας ελληνικής μουσικής .
Οι γονείς τους όμως διαφωνούσαν με όλα …ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν επιστήμονες,
ιατροί , φιλόλογοι και άλλα τέτοια που τα ονόμαζαν ‘’σπουδαιότερα από την μουσική ‘’.
Τα παιδιά ήταν λυπημένα γιατί σε αυτό το ρίσκο να γίνουν μουσικοί και να αφιερωθούν μόνο σ’αυτή ήταν μόνοι .
Ευτυχώς είχαν ο ένας τον άλλον και είχαν και τις καλύτερες σχέσεις.
Τα παιδιά μεγαλώνοντας ακούγοντας και βλέποντας πώς πολλοί μουσικοί γίνονταν διάσημοι , το όνειρο τους άλλαξε και δεν ήθελαν πια να γίνουν απλά ένα συγκρότημα αλλά να γίνουν και διάσημοι.
Και έτσι άρχισαν τα παιδιά να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιός θα γίνει περισσότερο διάσημος με πιο πολλούς θαυμαστές .
Έλεγαν το δικό μου είναι καλύτερο μουσικό όργανο ..όχι το δικό μου είναι έλεγε ο άλλος και πάει λέγοντας .
Όταν έγιναν επιτέλους ενήλικοι, χωριστήκαν ο καθένας σε άλλη πόλη . Ο ένας έμεινε Αθήνα ο άλλος πήγε στην Κρήτη κ ο άλλος στην Πάτρα .
Όμως δεν τα κατάφερε κανένας τους και γύρισαν όλοι στην Αθήνα .
Τότε έμαθαν ότι σκοτώθηκαν οι γονείς τους σε δυστύχημα .
Και όλοι πια με μαύρα ρούχα και κλεισμένοι στον εαυτό τους σταμάτησαν να παίζουν μουσική κάτι που δεν το περίμεναν ποτέ.
Παντρεύτηκαν έκαναν παιδιά και ποτέ δεν προσπάθησαν να εμποδίσουν τα όνειρα τους.
Και τα παιδιά τους ήθελαν να γίνουν μουσικοί !! και τους συμβούλεψαν να μείνουν ενωμένοι για ναν τα καταφέρουν.
Και τα κατάφεραν !!! Έκαναν μεγάλη καριέρα !!
Στην ζωγραφιά του Πικάσο βλέπουμε τρία ξαδέρφια με το πολλή ταλέντο.
(Λουκία).
