Δ/βάθμια Τεχν. Επαγγελματική Εκπαίδευση

Σωτηρία Λαζάρου, Σύμβουλος ΥΠΑΙΘΠΑ

Στο Αναλυτικό Πρόγραμμα κάθε χώρας αντανακλάται  η κουλτούρα, η παράδοση, η οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη, οι ανάγκες της και αποτυπώνεται η εκάστοτε προωθούμενη εκπαιδευτική πολιτική, ώστε η εκπαίδευση να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών. Ως εκ τούτου, τα Αναλυτικά Προγράμματα δεν είναι ουδέτερα πολιτικά κείμενα. Οι πολιτικές επιλογές ενός Αναλυτικού Προγράμματος θα πρέπει να έχουν τέτοιο κοινωνικό και οικονομικό αποτέλεσμα, ώστε να επιδιώκεται η ευημερία , η συμμετοχή και όχι ο αποκλεισμός και η εργασία για όλους. Η σύνταξη των νέων Α.Π. θα συντελεσθεί στο πολιτικό πλαίσιο που τίθεται από την Ε.Ε. για τον εκσυγχρονισμό και τη σύγκλιση των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Η διαμόρφωση ενός αξιόπιστου συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, που θα συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και στη δημιουργική ανταγωνιστικότητα, θα πρέπει να είναι καινοτόμο, να περιλαμβάνει διαφοροποιημένες προσεγγίσεις διδασκαλίας, μάθησης, αξιολόγησης, δραστηριότητες διαβαθμισμένης δυσκολίας, να είναι ενταξιακό, ψηφιακό, ανοικτό και ευέλικτο στη βάση της συνεργασίας – συνδιαμόρφωσης τόσο μεταξύ των εκπαιδευτικών διαφορετικών ειδικοτήτων όσο και μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών λαμβάνοντας υπόψη τις εκάστοτε ανάγκες και τις τοπικές συνθήκες. Να διακρίνεται για την ισορροπία τόσο των τεχνικών γνώσεων όσο και των κοινωνικών δεξιοτήτων. Να είναι συνεκτικό όπου όλα τα δομικά στοιχεία να συμβάλλουν στην επίτευξη του γενικού σκοπού. Να έχει συνέπεια, ώστε τα δομικά στοιχεία να προκύπτουν από τη φιλοσοφία του προγράμματος, η μεθοδολογία να στηρίζει τους στόχους και τις διαδικασίες και η αξιολόγηση τους στόχους. Να είναι αποτελεσματικό, ώστε οι προσδοκώμενοι σκοποί, στόχοι, δεξιότητες, διαδικασίες να μπορούν να μετρηθούν. Να περιλαμβάνει, γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις που θα επαναφέρονται και θα ανατροφοδοτούνται από τάξη σε τάξη όπου μαθητές διαφορετικών επιπέδων ετοιμότητας και διαφορετικών αντικειμένων συνεργάζονται και μαθαίνουν αναπτύσσοντας συλλογικότητες.

Προϋπόθεση δημιουργίας ενός συστήματος Τεχνικής Εκπαίδευσης υποστηρικτικό της ανάπτυξης της χώρας είναι οι ειδικότητες να καθορισθούν μετά από  μελέτες και τεκμηριωμένες προτάσεις που θα προκύψουν από τη συνεργασία παραγωγικών Υπουργείων, επαγγελματικών και επιστημονικών φορέων στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής πολιτικής. Συγκεκριμένα, να λαμβάνονται υπόψη οι αναπτυξιακές τάσεις της χώρας, οι περιφερειακές ανάγκες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής, ώστε να συνδεθούν με τις ειδικότητες. Οι ειδικότητες που θα επιλεγούν ως συντελεστές ανάπτυξης πρέπει να έχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, να ρυθμιστούν σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και το Σύστημα Πιστοποίησης Προσόντων. Να υπάρχει συνέχεια μεταξύ τυπικής και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, οι ονομασίες των ειδικοτήτων να μην δημιουργούν προβλήματα στις ισοτιμίες, αντιστοιχίες, συνάφειες, στις χορηγήσεις επαγγελματικών αδειών που έχουν ως αποτέλεσμα την ταλαιπωρία όλων.

Τέλος, να σχεδιαστεί ένα Ενιαίο Λύκειο, όπου η Α΄ τάξη να είναι κοινή για όλους, στη Β΄ τάξη να υπάρχουν 5 ή 6 τομείς ή κύκλοι, που θα καθρεφτίζουν τις πρωτογενείς, δευτερογενείς τριτογενείς δραστηριότητες των ανθρώπων. Στη Γ΄ τάξη θα υπάρχουν οι ειδικότητες και οι απόφοιτοι θα οδηγούνται σε πτυχίο 2^ου επιπέδου και το Δ΄ κατ’ επιλογή έτος, όπου οι απόφοιτοι θα οδηγούνται στην εξειδίκευση σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας. Έτσι, εάν  η Τεχνική Εκπαίδευση ενσωματωθεί στον σχεδιασμό ενός Ενιαίου Λυκείου, θα μπορέσει να εκτιμηθεί ο ρόλος της και η προστιθέμενη αξία στην ανάπτυξη της χώρας μας.