Δ/βάθμια Τεχν. Επαγγελματική Εκπαίδευση

Παρέμβαση του Χρ. Κουτουλάκου, Διευθυντή της 1ης ΕΠΑΣ Σιβιτανιδείου

Δύο τύποι τεχνικών σχολείων

Απόσπασμα (1) από την πρόταση για το νέο Τεχνικό Σχολείο όπως υποβλήθηκε από την  προηγούμενη Υπουργό Παιδείας,

«Προτείνουμε έναν τύπο «Τεχνικού και Επαγγελματικού σχολείου», με την ενσωμάτωση σε αυτό των δύο εκπαιδευτικών μονάδων που ήδη λειτουργούν σήμερα, του ΕΠΑ.Λ και της ΕΠΑ.Σ, στο επίπεδο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Ανώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, επιπέδου 2 κατά την οδηγία 36/2005, επιπέδου 3 κατά ΙSCED), με την επωνυμία Τεχνολογικό Λύκειο. Το Τεχνολογικό Λύκειο μετατρέπεται σε ένα τοπικό κέντρο παροχής γνώσεων και δεξιοτήτων, προσφέροντας εναλλακτικές διαδρομές, προσαρμοζόμενες στις δυνατότητες και τους στόχους των μαθητών. »

Αξιότιμε κ. Ζωγόπουλε ,

Αν διαθέτει κανείς στοιχειώδη λογική καταλαβαίνει ότι η τεχνική  Ανάπτυξη και κατ΄επέκταση η ανόρθωση της χώρας   δεν μπορεί να γίνει με αφηρημένες εναλλακτικές διαδρομές προσαρμοζόμενες στις δυνατότητες και τους στόχους των μαθητών, αλλά σε αυστηρά προσαρμοσμένο πρόγραμμα σπουδών που θα ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας με απώτερο στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας και την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού για το κοινό όφελος.

Απόσπασμα (2) «Μία από τις πολύ σημαντικές διαπιστώσεις του έργου αποτύπωσης της υφιστάμενης κατάστασης στα ΕΠΑ.Λ – ΕΠΑ.Σ είναι  η ανεπάρκεια γνώσεων και δεξιοτήτων που οφείλεται στον περιορισμένο αριθμό ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων ειδικότητας.»

ΨΕΜΜΑΤΑ. Η απαξίωση της ΤΕΕ γίνεται γιατί  ποτέ το ΥΠΕΠΘ δεν τόλμησε να περάσει την Τεχνολογική Κατεύθυνση από το Γενικό Λύκειο στο Τεχνικό Σχολείο, ποτέ δεν δημιουργήθηκε ανεξάρτητη Διεύθυνση για την ΤΕΕ ενώ για δεκαετίες αντιμετωπίζεται η Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση στην Ελλάδα ως υποδεέστερη της Γενικής. Η κατάσταση επιδεινώνεται από τις αλλεπάλληλες  χωρίς  μακροχρόνιο ορίζοντα μεταρρυθμίσεις, ενώ για πολλές ειδικότητες δεν υπήρξαν ποτέ σαφώς καθορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Παρά τις δυσκολίες,  η Τεχνική Σχολή με όποιο όνομα και να της έδιναν (ΕΠΑΣ. ΤΕΣ κ.λπ) διαχρονικά παράγει τεχνίτες, σε μεγάλο βαθμό εξειδικευμένους, με δυνατότητα κάλυψης θέσεων εργασίας στην αγορά, όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου. Τα μεγαλύτερα έργα που έγιναν ποτέ στη χώρα, ο εξηλεκτρισμός και  οι τηλεπικοινωνίες της, έγιναν κυρίως με αποφοίτους τεχνικών Σχολών. Παρά τα προβλήματα, οι Τεχνικές Σχολές πάντα διέθεταν Αναλυτικά Προγράμματα με μαθήματα Θεωρητικά και Εργαστηριακά προσαρμοσμένα στις επαγγελματικές ανάγκες της κάθε ειδικότητας. Η αδυναμία του συστήματος και αυτό πρέπει να διορθωθεί είναι ότι το κάθε Α.Π, για κάθε ειδικότητα  θα πρέπει να μετατραπεί από στατικό σε δυναμικά διαμορφούμενο. Για παράδειγμα το  80% της ύλης να παραμένει σταθερό και  το  20% αυτής, να αναβαθμίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (π.χ κάθε 2 έτη), υποστηριζόμενο από το κατάλληλο ανθρωποδίκτυο (παραγωγικοί φορείς, καθηγητές, ΣΕΒ)

Είναι να απορεί κανείς πως οι συντάξαντες την πρόταση του νέου Τεχνικού Σχολείου προτείνουν  την αντικατάσταση των 2 τύπων σχολείων ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ με ένα (Τεχνολογικό Λύκειο),  αγνοώντας  τις κοινωνικές  αλλά και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.  Προτείνουν ως αναβάθμιση της ΤΕΕ έναν τύπο Λυκείου, όπου οι  μαθητές θα κάνουν περισσότερο θεωρητική και ελάχιστη πρακτική εκπαίδευση,  γιατί  θα δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις , ενώ παράλληλα θα περιθωριοποιήσει μια σειρά από επαγγέλματα που καλύπτει μέχρι τώρα η Τεχνική Σχολή για δεκαετίες, όπως ενδεικτικά είναι τα ακόλουθα :

Αισθητικός,  βοηθός φαρμακείου,  ηλεκτρολόγος, ψυκτικός, κομμώτρια, υδραυλικός, τεχνίτης Φυσικού Αερίου, τεχνίτης αμαξωμάτων, σχεδιαστής εσωτ. Χώρων, βοηθός χημικού εργαστηρίου,  επιπλοποιός, ψηφιδογράφος και γενικότερα κάθε επάγγελμα που έχει σχέση με την λαϊκή έκφραση  του ΄Μάστορα΄  που μόνο η Τεχνική Σχολή μπορεί να διαμορφώσει.

Επίσης η Τεχνική Σχολή καλύπτει και μια  άλλη σπουδαία κοινωνική ανάγκη. Ενήλικες  απόφοιτοι  κυρίως Γενικού Λυκείου που είναι σήμερα άνεργοι,,  φοιτούν στη  Δημόσια Τεχνική Σχολή για να μάθουν μια τέχνη,   με την ελπίδα να γίνουν ανταγωνιστικοί και να  βρουν θέση στην αγορά εργασίας, σε μια προσπάθεια επιβίωσης τους.

Είναι αναγκαίο να υπάρχουν  2 τύποι σχολείων:  ένα Σύγχρονο Τεχνικό Λύκειο με προοπτική την Τριτοβάθμια εκπαίδευση  και μια Σύγχρονη Τεχνική Σχολή, που θα παράγει τεχνίτες και θα συνδέεται άμεσα με την αγορά εργασίας .

Επιπλέον κόστος για το ελληνικό Δημόσιο δεν θα υπάρχει. Οι υποδομές (εργαστήρια) υπάρχουν, το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει, το μόνο που λείπει είναι η πολιτική απόφαση και η  καλύτερη οργάνωση .

Κύριε Ζωγόπουλε  με όλη την εκτίμηση προς εσάς και τους υπόλοιπους σχολικούς συμβούλους  οι σκέψεις μου οδηγούν σε μια πρόταση  ΠΟΥ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ TOYΣ ΔΥΟ ΤΥΠΟΥΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ  ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

Με εκτίμηση,

Χρήστος Κουτουλάκος

MSc . Ηλ/γος & Ηλ/νικός Μηχ/κός

Διευθυντής 1^ης Επαγγελματικής Σχολής Σιβιτανιδείου

electroΑΤotenet.gr, 6974148999