Για λίγο καιρό οι αναρτήσεις σ’ αυτό το ιστολόγιο θα σταματήσουν . Μπορείτε, αν θέλετε, να μας βρείτε στο νέο μας ιστολόγιο. Θα χαρούμε πολύ να σας πάρουμε μαζί μας στο ταξίδι μας στην ΟΔΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ. Μπορείτε και να μας βοηθήσετε στη δράση μας, με υλικό, παραπομπές, σχόλια και ότι άλλο σκεφτείτε σχετικά με το παραμύθι… Κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη και είναι δεκτή.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
Νικάκη Θάλεια και, για τη φετινή χρονιά, οι μαθητές της Β2 τάξης του 1ου Δ.Σ. Ευόσμου
Πατώντας στην εικόνα θα μεταφερθείτε στο νέο μας ιστολόγιο:
Εδώ και αρκετό καιρό, τα τετράδια της Γραφής άρχισαν να στολίζονται περίτεχνα, να παρουσιάζουν δουλειά που δεν είναι υποχρεωτική, να περιέχουν μηνύματα, που όλο και πυκνώνουν με τον καιρό. Γενικότερα η ενασχόληση των παιδιών μ’ αυτό το τετράδιο έγινε… παιχνίδι.
Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή που μας πέρασε, είχα μια ευχάριστη έκληξη και, όπως υποσχέθηκα στα μαθητάκια μου πως θα κάνω, εκθέτω τη δουλειά του Χρήστου.
“Κυρία, έφτιαξα μια ιστορία με τις λέξεις της αντιγραφής, μόνο η λέξη αυτοκίνητο δεν ταίριαζε και δεν την έβαλα”, είπε ο Χρήστος.
“Καταπληκτική” αναφώνησα και σας την παρουσιάζω, όπως τους υποσχέθηκα.
Οι λέξεις
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όμορφη αυλή, σε ένα μέρος στην Ευρώπη, ζούσε ένας αυτοκράτορας με το όνομα Ευγενικός. Όλη μέρα έπαιζε με τον αυλό του, είχε γίνει αυτοκόλλητό του!!! Τον Θεό παρακαλούσε να υπάρχει ευτυχία και δεν ξέχναγε ποτέ να του λέει ευχαριστώ!
Ήταν Αύγουστος θυμάμαι και έκανε μια ευχή: “Ρίξε Θεέ μου μια βροχή να ποτίσεις τα σπαρτά!”
Όταν είσαι ευγενικός έχεις ευλογία και έτσι ο Θεός δε λησμόνησε του Ευγενικού τα λόγια. Έτσι έριξε βροχή και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Εδώ και αρκετό καιρό διαβάσαμε το βιβλίο “Βάγια η κουκουβάγια”. Μας άρεσε πολύ.
Συζητήσαμε και προβληματιστήκαμε για τον Σταυράκη, ένα δειλό και άτολμο σαυράκη που ήθελε να αλλάξει.
Παίξαμε και το δραματοποιήσαμε μέσα στην τάξη.
Τέλος ζωγραφίσαμε. Και οι ζωγραφιές περίμεναν υπομονετικά αρκετό καιρό μέχρι να τρυπώσουν μέσα στο σαρωτή και έτσι να δουν το φως της … δημοσιότητας!!!
Ήρθε και η σειρά της προπαίδειας του 1. Τα παιδιά την περιμένουν, κάθε φορά, με μεγάλη ανυπομονησία. Για την ώρα μαθαίνουμε μία την εβδομάδα, κάθε Τετάρτη δηλαδή.
Το ένα ήταν ο καθρέφτης μας. Και φυσικά θυμηθήκαμε την κακιά μητριά στο παραμύθι της Χιονάτης. Πήραμε λοιπόν τον καθρέφτη και απλά κάθε αριθμός έβλεπε τον εαυτό του και φυσικά λέγαμε σιγά σιγά την προπαίδεια.
Τότε μου ήρθε η ιδέα να ρωτήσω τα παιδιά πώς νιώθουν όταν βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Τις απαντήσεις που πήρα δεν τις περίμενα γι΄αυτό έβαλα τον καθρέφτη σε μια γωνιά και σκέφτηκα πως πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος συζητήσεων (με περισσότερη αφοσίωση, ευαισθησία και προσοχή).
Ο καθρέφτης μας
Στη συνέχεια ένα αρκουδάκι κατέβηκε την σκαλίτσα μέχρι να φτάσει στην καρδούλα. Και φυσικά έλεγε κατεβαίνοντας την προπαίδεια…
Η σκαλίτσα μας
Ήρθε και ο Βατραχούλης να μας βοηθήσει.
Ο Βατραχούλης
…και μπλουμ μέσα στη λιμνούλα. Σπλατς!
Καλό μπάνιο Βατραχούλη!
Εκεί όμως που έγινε ο μεγάλος χαμός ήταν όταν “παίξαμε” την προπαίδεια μαθαίνοντας να τη λέμε με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο δηλαδή: μία μία μία, μία δύο δύο, μία τρεις τρεις κτλ. Κάθε φορά που λέγαμε μία έπρεπε να χτυπάμε παλαμάκια. Έχανε πόντοόποιος μπερδευόταν . Στο τέλος έχασα… κι εγώ, πού να σας ταλέω!
Και επειδή θέλαν να παίξουν όλοι, και επειδή έγινε ένας ΧΑΜΟΣ προθυμίας, τι πιο απλό… παίξαμε όλοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι μάθαμε και την προπαίδεια του 1. Την επόμενη βδομάδα βάζουμε πλώρη για την προπαίδεια του 10. Καμιά ιδέα κανείς;
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος, ποιητής τραγουδοποιός και παραμυθάς, έζησε και εργάστηκε για 38 χρόνια στη Δανία, όπου και δημιούργησε το Θεατρο Βαλίτσα. Τελευταία ζει στην Αίγινα. Έργα του έχουν κυκλοφορήσει στην Δανία και στην Ελλάδα (23 δίσκοι και 57 βιβλία). Πολλά από αυτά μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Με αφορμή το ποίημα μιλήσαμε για τα κακά που προέρχονται από τον πόλεμο και για την αξία της ειρήνης. Τα παιδιά δε γνώριζαν τα σύμβολα της ειρήνης και ξεκινώντας από την εικονογράφηση του ποιήματος αναφερθήκαμε σ’ αυτά.
Τα βιβλία δεν είναι μόνο για να τα διαβάζουμε αλλά και… για να τα βλέπουμε!
Και επειδή είναι Σαββατοκύριακο και πρέπει λίγο να ξεκουραστούμε και να διασκεδάσουμε, ας δούμε ένα από τα πιο δημοφιλή, αξιόλογα, ευαίσθητα και αγαπημένα βιβλία: “Ο Μικρός Πρίγκηπας” τουΑντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Ο αφηγητής πέφτει με το αεροπλάνο του -που έχει πάθει βλάβη- στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί (το Μικρό Πρίγκιπα), γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον καινούργιο του φίλο. Ο καινούργιος του φίλος σιγά-σιγά τού διηγείται την επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες, όπου υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο “ανθρώπινοι”. Δεν ξεχνάει ποτέ και με τίποτα τις ερωτήσεις που έχει υποβάλει, ενώ ο ίδιος, αντίθετα, δεν συνηθίζει ν’ απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων.
Μπορείτε να διαβάσετε, να ακούσετε ή απλά να ξεφυλλίσετε το βιβλίο “Ο αθάνατος γαϊδαράκος” της Μάρως Λοΐζου από το Μικρό Αναγνώστη πατώντας πάνω στην εικόνα.
Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της!
Τα συναισθήματα ανάμεικτα παλεύουν μέσα μου… Χαρά, γιατί τα καταφέραμε; Ναι τα καταφέραμε! Ξεπεράσαμε τις δυσκολίες, υπερπηδήσαμε τα εμπόδια και… γίναμε ομάδα. Μια υπέροχη ομάδα. Η αχτύπητη Α2 τάξη!!! Λύπη γιατί θα χωρίσουμε (για λίγο); Δε θα βλεπόμαστε κάθε πρωί, δεν θα κάνουμε εκείνες τις ατελείωτες συζητήσεις για το σεβασμό, την αγάπη, τη διαφορετικότητα…
Είναι αλήθεια πως κάποια στιγμή δείλιασα, κουράστηκα και είπα: δεν θα τα καταφέρουμε φέτος!
Τα καταφέραμε όμως, και αυτό είναι που μετράει τελικά!!! Σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε να γίνω πιο επίμονη, πιο υπομονετική, πιο δεκτική στο διαφορετικό. Θα μου λείψετε μικρά μου!
Θέλω να σας πω πως σας αγαπώ πολύ!!!
Το βραβείο που σας έδωσα σας αξίζει πραγματικά!!!
Έτοιμα τα βραβεία μας!!!
Περιμένουμε με αγωνία τη βράβευση
... και η υπόλοιπη τάξη
Σας στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας για ένα χαρούμενο και ξεκούραστο καλοκαίρι
Θα βρεθούμε ξανά λοπόν, ένα τραγούδι αφιερωμένο σ’ αυτούς που… ένα “σκουπιδάκι” μπήκε στο μάτι τους και δάκρυσαν χθες(14/6/2012):
