Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της!
Τα συναισθήματα ανάμεικτα παλεύουν μέσα μου…
Χαρά, γιατί τα καταφέραμε; Ναι τα καταφέραμε! Ξεπεράσαμε τις δυσκολίες, υπερπηδήσαμε τα εμπόδια και… γίναμε ομάδα. Μια υπέροχη ομάδα. Η αχτύπητη Α2 τάξη!!!
Λύπη γιατί θα χωρίσουμε (για λίγο); Δε θα βλεπόμαστε κάθε πρωί, δεν θα κάνουμε εκείνες τις ατελείωτες συζητήσεις για το σεβασμό, την αγάπη, τη διαφορετικότητα…
Είναι αλήθεια πως κάποια στιγμή δείλιασα, κουράστηκα και είπα: δεν θα τα καταφέρουμε φέτος!
Τα καταφέραμε όμως, και αυτό είναι που μετράει τελικά!!! Σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε να γίνω πιο επίμονη, πιο υπομονετική, πιο δεκτική στο διαφορετικό. Θα μου λείψετε μικρά μου!
Θέλω να σας πω πως σας αγαπώ πολύ!!!
Το βραβείο που σας έδωσα σας αξίζει πραγματικά!!!
Έτοιμα τα βραβεία μας!!!
Περιμένουμε με αγωνία τη βράβευση
... και η υπόλοιπη τάξη
Σας στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας για ένα χαρούμενο και ξεκούραστο καλοκαίρι
Θα βρεθούμε ξανά λοπόν, ένα τραγούδι αφιερωμένο σ’ αυτούς που… ένα “σκουπιδάκι” μπήκε στο μάτι τους και δάκρυσαν χθες(14/6/2012):
Αφήστε μια απάντηση