Καλό μου συννεφάκι
σταμάτα και λιγάκι !
Μη βρέχεις άλλο πια
μας έκανες παπιά !
Στη ράχη πίσω γύρε
κι αλλού να βρέξεις σύρε
σε χώρες και χωριά
που `ναι καλοκαιριά !
Ψηλά να δούμε πάλι
τον ήλιο να προβάλλει
να βγούμε στην αυλή
να παίξουμε πολύ
Καλό μου συννεφάκι
σταμάτα και λιγάκι !
Μη βρέχεις άλλο πια
μας έκανες παπιά !
Η ιδέα της χειροτεχνίας από τo blog της kinderella.
Αφορμή για τις ζωγραφιές μας, πήραμε από το παραμύθι: “Ο γατοβουτηχτής” της Σοφίας Ζαραμπούκα.
«Το Ποταμάκι» ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου
– Από πού είσαι, ποταμάκι;
– Από εκείνο το βουνό.
– Πώς τον λέγαν τον παππού
σου;
– Σύννεφο στον ουρανό.
– Ποια ‘ναι η μάνα σου;
– Η μπόρα.
– Πώς κατέβηκες στη χώρα;
– Τα χωράφια να ποτίσω και
τους μύλους να γυρίσω.
– Στάσου να σε ιδούμε λίγο,
ποταμάκι μου καλό.
– Βιάζομαι πολύ να φύγω, ν’
ανταμώσω το γιαλό.
Η ιδέα της αφίσας είναι από την σελίδα της Τάνιας Μάνεση.
Ομαδική εργασία, ο κύκλος του ΝΕΡΟΥ.
Άλμπουμ: Καλαντάρι
Συνθέτης: Παντελής Θαλασσινός
Στιχουργός: Κατσούλης Ηλίας
Οι νύχτες του Γενάρη έχουν στόμα
και λένε παραμύθια τις γιορτές
τσακίζουνε του μπουκαλιού το πώμα
και πίνουν να μεθάνε οι ποιητές
Οι μέρες του Γενάρη έχουν μάτια
που κλέβουνε το φως και το σκορπούν
τα δειλινά σε έρημα δωμάτια
εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν.
Οι μέρες και οι νύχτες του Γενάρη
σα δέντρα κρεμασμένα στη βροχή
στιχάκια γράφουν σ’ ένα Καλαντάρι
και στις καρδιάς τα φύλλα μιαν ευχή
Ο χρόνος του Γενάρη γκρίζα δάφνη
παράθυρα της μνήμης ανοιχτά
αναπολεί τον ποιητή Καβάφη
την Αλεξάνδρεια αποχαιρετά.
