Ο χειρότερος σύμμαχος των παιδιών κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών Εξετάσεων είναι οι αγχωμένοι και πιεστικοί γονείς. Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της εξεταστικής δοκιμασίας έχει ιδιαίτερη σημασία η «αποσυμφόρηση» της οικογένειας από το εξεταστικό άγχος και η κυριαρχία του τρίπτυχου: σεβασμός – αγάπη – υποστήριξη στο παιδί. Με τη βοήθεια παιδοψυχολόγου και γονέων των 105.000 υποψηφίων στις Πανελλαδικές, η «Κ» καταγράφει ορισμένες βασικές συντεταγμένες από όσα καλό είναι να πράξουν και από όσα πρέπει να αποφύγουν οι γονείς για να στηρίξουν τα παιδιά τους.
1. «Ψυχραιμία, κατ’ αρχάς των γονιών για να περάσει και στα παιδιά, που είναι αντικειμενικά πολύ πιεσμένα», λέει η παιδοψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου. «Στην Ελλάδα υπάρχει υπερεπένδυση και υπερεκτίμηση των εισαγωγικών εξετάσεων και αυτό προέρχεται κυρίως από τους γονείς. Ας συνειδητοποιήσουμε έστω και την τελευταία στιγμή πως η εισαγωγή ή όχι σε μια πανεπιστημιακή σχολή είναι κάτι σημαντικό, αλλά δεν είναι η μοναδική ευκαιρία στη ζωή. Εξάλλου, τα παιδιά καλούνται να γράψουν αυτά που γνωρίζουν, άρα χρειάζονται ψυχραιμία και συγκέντρωση», τονίζει. «Οι υποψήφιοι είναι αυτές τις μέρες ευερέθιστοι, έχουν την τάση να εκνευρίζονται εύκολα, να αντιμιλούν. Οι γονείς πρέπει να ακούσουν τα παιδιά και όχι να συναγωνιστούν μαζί τους σε εκνευρισμό».
2. «Οι εξετάσεις είναι μια υποχρέωση των μαθητών. Είναι λάθος των γονιών να λένε “δίνουμε εξετάσεις” και να εννοούν ότι δίνει όλη η οικογένεια ή να συνοδεύουν τα παιδιά στα εξεταστικά κέντρα», σημειώνει η κ. Καππάτου. Αντί να μοιραζόμαστε το βάρος των παιδιών, μάλλον τα φορτώνουμε επιπλέον. «Το άγχος των παιδιών βγαίνει από μέσα τους, αλλά υπερενισχύεται από τις προσδοκίες των γονιών και του περιβάλλοντος», σημειώνει ο κ. Ιωσήφ Νικηφοράκης, πατέρας υποψηφίου. «Είναι επίσης σημαντικό να περιφρουρηθεί το παιδί από τον μαζικό πανικό της σχολικής παρέας, όπου κυκλοφορούν ιστορίες για παιδιά που ξενυχτούν διαβάζοντας μέχρι το ξημέρωμα», συμπληρώνει η κ. Σύλβια Κερεστετζή.
3. «Σταμάτησα να πιέζω το παιδί μου να διαβάσει. Εξάλλου, μου ξεκαθάρισε πως ό,τι κάνει θα είναι δική του απόφαση», λέει ο κ. Νικηφοράκης. «Η πίεση μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα. Πήγα το παιδί μου στον γιατρό γιατί πονούσε το χέρι του και βρέθηκε πως δεν υπήρχε τίποτα παθολογικό, αλλά ήταν αποτέλεσμα άγχους!», συμπληρώνει.
4. «Η ξεκούραση της κόρης μου, ειδικά αυτό το τελευταίο διάστημα, αποτελεί ζητούμενο. Είναι πολύ σημαντικό να συμπληρώνουν ώρες ύπνου τα παιδιά, γιατί είναι πολύ κουρασμένα. Να τα βοηθάμε να χαλαρώνουν στο σπίτι ή με κάποια έξοδο», λέει η κ. Κερεστετζή. Η κόρη της κράτησε ακόμη και το μπαλέτο που έκανε, καθώς την χαλαρώνει. «Οι γονείς πρέπει να βρουν τρόπους να ξεμπλοκάρουν τα παιδιά. Να προτείνουν εκείνοι διάλειμμα και μια βόλτα έξω», επισημαίνει η κ. Καππάτου.
5. «Οχι σε υλικά κίνητρα επιβράβευσης ή σε απειλές τιμωρίας. Δεν μπορώ να καταλάβω τους γονείς που λένε πως εάν περάσεις θα σου αγοράσουμε αυτοκίνητο, εάν όχι, θα πας στρατιώτης ή δεν θα κάνεις διακοπές. Με αυτόν τον τρόπο μεγαλώνουν το άγχος των παιδιών», τονίζει ο κ. Νικηφοράκης.
6. «Οχι στο σπίτι-νοσοκομείο. Διαμόρφωση συνθηκών για να μπορεί το παιδί να διαβάσει απρόσκοπτα, αλλά όχι υπερβολές, που τελικά επιτείνουν το άγχος», σημειώνει η κ. Καππάτου.
7. Διατροφή πολύπλευρη, που δίνει ενέργεια, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, με μικρά και συχνά γεύματα. Ιδιαίτερα προσεκτικοί απέναντι σε συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες.
8. Αγάπη, εκτίμηση, υποστήριξη σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι το «κλειδί». «Ο γονιός δεν είναι ούτε κριτής ούτε τιμωρός, αγαπάει το παιδί του ό,τι κι αν συμβεί και του παρέχει ασφάλεια. Τα παιδιά πάσχουν από έντονη ανασφάλεια. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν πως έχουν τη στήριξή μας», σημειώνει ο κ. Νικηφοράκης.
Πηγή: Η Καθημερινή _ Άρθρο του Γιάννη Ελαφρού (10-5-2015)
