Στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο η εκκλησία μας και τα σχολεία γιορτάζουν τους Τρεις Ιεράρχες. Οι τρεις ιεράρχες είναι: ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Και οι τρεις ήταν άγιοι, σοφοί, ταπεινοί και ενάρετοι. Είχαν βαθιά πίστη στο Θεό και δίδαξαν τη χριστιανική θρησκεία. Επειδή με τη διδασκαλία τους φώτισαν τους ανθρώπους, ονομάστηκαν Φωστήρες της Οικουμένης. Οι χριστιανές μητέρες τους, η Εμμέλεια, η Νόνα και η Ανθούσα τούς έδωσαν καλή ανατροφή. Τους οδήγησαν στο δρόμο του Χριστού και της αρετής.
Οι Τρεις Ιεράρχες προστάτεψαν τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Έκαναν ορφανοτροφεία, γηροκομεία, σχολεία και εκκλησίες. Έγραψαν πολλά βιβλία. Αγάπησαν και υποστήριξαν τα ελληνικά γράμματα. Υπήρξαν Μεγάλοι Δάσκαλοι, προστάτες των γραμμάτων, των μαθητών και των δασκάλων. Η εκκλησία τους ονόμασε Αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας.
Ο μήνας Δεκέμβριος ήταν αφιερωμένος στην κινητική αναπηρία!!!
Στην ομάδα μας προστέθηκαν και οι μαθητές/τριες της ΣΤ τάξης με τη δασκάλα τους, την κ. Σοφία Παπουλίδου.
Δραστηριότητες που έλαβαν χώρα:
Στις 3 Δεκεμβρίου πραγματοποιήσαμε μία ομιλία-συζήτηση. Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα για τα ΑμεΑ από τη Γ.Σ. του Ο.Η.Ε. το 1992. Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι μία ημέρα για γιορτές και πανηγυρισμούς. Είναι μία ημέρα διεκδίκησης, μία ημέρα προβληματισμού. Στόχος της είναι η υπενθύμιση του αυτονόητου, ότι δηλαδή ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους/ες και δεν επιδέχεται εκπτώσεις!!!
Η ομιλία σύντομη, αλλά περιεκτική είχε ως βασικό σκοπό την άρση στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Έχοντας ως ‘οδηγό’ την παραπάνω παρουσίαση σε powerpoint έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Οι μαθητές/τριες συμμετείχαν με ενθουσιασμό και εξέφραζαν τις απόψεις τους.
Ιδιαίτερη στιγμή ήταν ότι τρεις μαθήτριες της ΣΤ τάξεις μάς παρουσίασαν μία συνέντευξη που είχανε πάρει την προηγούμενη χρονιά από τον Αλέξανδρο Ταξιλδάρη. Μάς είπανε πώς βίωσαν την εμπειρία αυτή, τι σκέφτονταν όταν πήγαιναν να πάρουν τη συνέντευξη, τι σκέφτονταν όταν τελείωσε η συνέντευξη κ.α.
Επίσης, σκεφτήκαμε ότι την Παγκόσμια Ημέρα για τα ΑμεΑ το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να φέρουμε τους μαθητές μας σε επαφή με ένα παιδί της δικής τους ηλικίας που είναι άτομο με αναπηρία.
Σε ένα από τα σχολεία με τα οποία συνεργαζόμαστε φοιτά ένα πολύ χαμογελαστό αγόρι, ο Ντέιβιντ. Είναι 9 χρονών και υ έχει εγκεφαλική παράλυση. Η δασκάλα του, η Ισαμπέλ, μάς έστειλε ένα βιντεάκι για να μας δείξει την καθημερινότητά του στο σχολείο. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε ότι στην χώρα του δεν υπάρχουν ειδικά σχολεία. Συνεπώς, ο Ντέιβιντ φοιτά στο σχολείο της γειτονιάς του.
Θέλετε να τον γνωρίσετε;
Επίσης, μας περίμενε και μία έκπληξη στο σχολείο…. Ένα γράμμα από το σχολείο του Ντέιβιντ!!!
Επικοινωνήσαμε με το σχολείο της Πορτογαλίας μέσω Skype και περάσαμε υπέροχα!!! Η στιγμή που είδαμε τον Ντέιβιντ να κρατάει την ελληνική σημαία ήταν πολύ συγκινητική!!! Μας είπαν καλησπέρα στα ελληνικά. Μας τραγούδησαν το τραγούδι Ρούντολφ το ελαφάκι στα πορτογαλικά και εμείς τους τραγουδήσαμε το ίδιο στα ελληνικά. Κλείνοντας την συνομιλία μας τραγουδήσαμε το πορτογαλικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι “A todos um bom Natal”.
Στην χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου μας τραγουδήσαμε στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα ισπανικά και τα πορτογαλικά. Επίσης, είπαμε ευχές στην ελληνική νοηματική γλώσσα.
Φτιάξαμε χριστουγεννιάτικες κάρτες για τα σχολεία με τα οποία συνεργαζόμαστε. Φτιάξαμε και πολλές ζωγραφιές για τον φίλο μας τον Ντέιβιντ.
Μιλήσαμε για την κινητική αναπηρία και συζητήσαμε με αφορμή κάποιες κάρτες που φτιάχνουν άτομα με αναπηρία χρησιμοποιώντας το στόμα τους. Αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε κι εμείς με το στόμα.
Στο μάθημα της φυσικής αγωγής έκαναν δύο πολύ ωραίες δραστηριότητες. Η πρώτη δραστηριότητα ήταν το άλμα χωρίς φόρα, όπου τα παιδιά στην αρχή χρησιμοποίησαν τα χέρια τους για να έχουν καλύτερη ισορροπία. Τη δεύτερη φορά εκτελούσαν το άλμα με τα χέρια πίσω από την πλάτη, γεγονός που καθιστούσε την προσγείωσή τους αρκετά πιο δύσκολη, καθώς χωρίς την βοήθεια των χεριών έπεφταν κάτω. Η δεύτερη δραστηριότητα ήταν το μπάσκετ με το ένα χέρι. Τα παιδιά έκρυψαν το ένα τους χέρι μέσα από την μπλούζα τους και έπαιζαν μόνο με το ένα χέρι. Όλοι παραδέχτηκαν και κατανόησαν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στην καθημερινότητά του.Όμως τίποτα δεν μπορεί να το εμποδίσει να ασχολείται με δραστηριότητες που το ευχαριστούν!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή