Οι Σειρήνες

Οι Σειρήνες ήταν γυναικείες θεότητες που σχετίζονταν με το νερό, τον έρωτα και το θάνατο। Ακριβέστερα όμως φέρονται ως θαλάσσιοι δαίμονες της Ελληνικής Μυθολογίας. Απεικονίζονταν με ανθρώπινο γυναικείο κεφάλι και σώμα αρπακτικού πουλιού.

Στην επικρατέστερη εκδοχή θεωρούνται θυγατέρες του ποτάμιου θεού Αχελώου και της Μούσας Μελπομένης (Απολλόδωρος) ή της Τερψιχόρης (Απολλώνιος ο Ρόδιος) ή της Στερόπης. Κατ΄ άλλη εκδοχή κόρες του θαλάσσιου θεού Φόρκυ και μητέρα τους η Χθων (Γη). Συνήθως είναι αριθμητικά δύο Αγλαόπη (λαμπρή στην όψη) και Θελξιέπεια (γοητευτική στο λόγο)ή τρεις Παρθενόπη, Λευκωσία (Λευκή ουσία) και Λιγεία (Καθαρή φωνή) ή Αγλαόφωνος, Μόλπη (μελωδική φωνή) και Θελξινόη (όμορφος νούς) κατά τον Ησίοδο. Άλλα ονόματα που τους έδιναν είναι Θελξιόπη (γοητευτική όψη) και Πεισηνόη (πειθώ του νου). Το δε όνομά τους συνδέεται πιθανώς με τον Σείριο. Κατά τον Πλάτωνα (Πολ. 617b,c),οι Σειρήνες ήταν οκτώ.
Κατά το μύθο οι Σειρήνες ήταν θαλάσσιες νύμφες (Ναϊάδες) συνοδοί της Περσεφόνης. Όταν τη Περσεφόνη την απήγαγε ο Άδης η μητερα της Δήμητρα τους έδωσε σώμα πτηνών για να τη βοηθήσουν στην αναζήτηση. Όταν πλέον δε κατάφεραν να τη βρουν εγκαταστάθηκαν σε ένα νησί από όπου με το πανέμορφο τραγούδι τους προσείλκυαν τους ναύτες των πλοίων που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στην συνέχεια την καταστροφή τους.

Αναφέρονται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια (μ 39-54 και 158-200) ως κατοικούσες στη νήσο Ανθεμόεσσα του Τυρρηνικού πελάγους, στο στενό της Μεσσήνης μεταξύ Σικελίας και Καλαβρίας. Ο Οδυσσέας είχε ενημερωθεί από την Κίρκη για το γοητευτικό τραγούδι τους με το οποίο παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, που πλησιάζοντας είτε ξεχνούσαν τον προορισμό τους, είτε κατασπαράζονταν απ΄ αυτές, κι έτσι διέταξε σε όλο το πλήρωμα του να βάλουν κερί στα αυτιά τους ώστε να μην ακούν το τραγούδι των Σειρήνων, ενώ ό ίδιος ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι ώστε όταν ακούσει το τραγούδι τους να μη παρασυρθεί στη γοητεία τους.

Πριν τον Οδυσσέα μόνο οι Αργοναύτες είχαν καταφέρει να περάσουν από την περιοχή τους, όταν ο Χείρων είχε προειδοποιήσει τον Ιάσονα να πάρει μαζί του τον Ορφέα ο οποίος με το τραγούδι του ξεπέρασε σε ομορφιά τις σειρήνες και κατόρθωσαν τελικά να διαφύγουν χωρίς απώλειες.

Η νήσος των Σειρήνων ή Σειρηνουσσών δεν είναι επακριβώς ταυτοποιημένη ούτε και μυθολογικά. Οι διάφοροι μελετητές έχουν προτείνει πάμπολλες τοποθεσίες. Ωστόσο, κατά την επικρατούσα άποψη βρισκόταν στην παραλία της Καμπανίας πλησίον της Νεαπόλεως.

Από την Ομάδα: Κόνδορες

Σχετικά με ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΙΒΛΟΥ ΝΑΞΟΥ

Ο Διευθυντής και οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Βίβλου Νάξου δηλώνουμε ότι το όραμά μας για ένα καλύτερο σχολείο είναι ουσιαστικά ένα σχολείο αειφόρο στη λειτουργίας του, στο πνεύμα και στη φιλοσοφία του. Αυτό για εμάς σημαίνει ότι όλοι, θα εργαστούμε συλλογικά και αρμονικά μαζί με τους μαθητές και τις μαθήτριες μας, με τους γονείς, με όλους τους παράγοντες της σχολικής μας κοινότητας, προκειμένου να κάνουμε τη λειτουργία του σχολείου καλύτερη, ώστε να μετατραπεί σε σε χώρο δημιουργίας και αειφορικής λειτουργίας.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας οι μαθητές/τριές μας θα έχουν την ευκαιρία να εξοπλιστούν με γνώσεις, να αποκτήσουν στάσεις που θα τους βοηθούν και στην ενήλική τους ζωή, να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες οι οποίοι θα ζουν και θα δραστηριοποιούνται σκεπτόμενοι όλους τους ανθρώπους αποκτώντας αειφορική νοοτροπία.


Περισσότερες πληροφορίες
Κατηγορίες: Μυθικές Θεότητες του νερού. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.

Αφήστε μια απάντηση