Τα κάλαντα του Λαζάρου..
Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και ζούσε μαζί με τις αδερφές του, Μάρθα και Μαρία, στη Βηθανία. Ο Λάζαρος αρρώστησε πολύ βαριά. Οι αδερφές του ειδοποίησαν το Χριστό να έρθει αλλά αυτός άργησε να πάει και ο Λάζαρος πέθανε. Ο Χριστός πήγε στη Βηθανία την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο του φίλου του. Είπε στους μαθητές ότι θα πάει στη Βηθανία να ξυπνήσει το φίλο του που είχε κοιμηθεί. Οι αδερφές του μόλις τον είδαν του είπαν ότι άργησε να έρθει και ότι αν ερχόταν νωρίτερα δε θα πέθαινε ο Λάζαρος. Ο Χριστός οδηγήθηκε στον τάφο του Λαζάρου και του είπε: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Ο Λάζαρος σηκώθηκε και βγήκε από τον τάφο και όταν τον ρώτησαν τι είδε αυτός απάντησε ότι είδε πόνους, τρόμους, βάσανα και φόβους και ζήτησε να του δώσουν νερό να ξεπλύνει το φαρμάκι των χειλέων και να σταματήσουν να τον ρωτάνε. Μετά την Ανάστασή, ο Λάζαρος και αυτός συνέχισε τη ζωή του.
Την Ανάσταση του Λαζάρου τη γιορτάζουμε το Σάββατο, μια μέρα πριν από την Κυριακή των Βαΐων.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχει το έθιμο να λέμε τα Κάλαντα του Λαζάρου. Την προηγούμενη μέρα από την Ανάσταση του Λαζάρου, τα κορίτσια στόλιζαν το καλαθάκι τους με λουλούδια που μάζευαν από τα λιβάδια και τις αυλές των σπιτιών και πήγαιναν τη μέρα του Λαζάρου παρέες παρέες να πουν τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές έδιναν στα «Λαζαρούδια», όπως τα έλεγαν, αυγά, καραμέλες και σπάνια λεφτά.
- Τα Κάλαντα του Λαζάρου
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια
ήρθ’ η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την Πόλη.
Σου’ φερε χαρτί και κομπολόι,
γράψε Θόδωρε, γράψε Δημήτρη,
γράψε λεμονιά και κυπαρίσσι.
Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε
δως και μας να τα χαρούμε
και του χρόνου να τα ξαναπούμε…
Εις την πόλη Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία
έκλαιγαν τον αδερφό τους , τον πολύ αγαπητό τους
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον ιμερολογούσαν
την ημέρα τη τετάρτη κίνησ’ ο Χριστός για να ’ρθει
έξω από τη Βηθανία Μάρθα βγαίνει και Μαρία
Αν εδώ ήσουν Χριστέ μας δε θα πέθαινε ο αδερφός μας
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες.
Είδα πόνους, είδα θρήνους, είδα βάσανα και τρόμους
δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
το φαρμάκι των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.
Στο σχολείο οι μαθητές/τριες στόλισαν το καλαθάκι να πάνε να πούνε τα κάλαντα:
