Την Πέμπτη,14 Απριλίου επισκεφθήκαμε την Έπαυλη των Πελαργών.Μάθαμε την ιστορία του κτήματος και ενημερωθήκαμε για την τωρινή χρήση του.Είναι σημαντικό ότι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται το χώρο, αποφάσισαν να κάνουν ελάχιστες αλλαγές.  Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.

ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ” ΕΠΑΥΛΗΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΡΓΩΝ”

(από το βιβλίο του κ. Νίκου Δαβανέλου, “Λαμία – τα πρόσωπα”)

   Αρχικά το κτήμα αυτό ανήκε στη Σαϊδέ Χανούμ,σύζυγος του Χαλίλ Μπέη, διοικητή της Λαμίας.Με την έναρξη του αγώνα του 1829,η Σαϊδέ Χανούμ πώλησε άτυπα όλη την έκταση στον Νικόλαο Στουρνάρη κατά τα 2/3 και στον Ανδρέα Φαρδή κατά 1/3 έξ αδιαίρετου.

   Μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου 1830, με το οποίο επετράπη στους Τούρκους , οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει το ελληνικό έδαφος με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης , να επανέλθουν στην Έλλαδα και να πωλήσουν τις εκτάσεις που κατείχαν , η Σαϊδέ Χανούμ , προέβαλε ακυρότητα της πιο πάνω άτυπης πώλησης αξίωσε από τους Ν. Στουρνάρη και Α. Φαρδή να ξαναγοράσουν το κτήμα.Το 1837 οι πιο πάνω συγκύριοι με την 484/20-11-1837 απόφαση, αναγνωρίστηκαν από την Επιτροπή των Οθωμανικών Κτημάτων κύριοι του παραπάνω τσιφλικίου της Μεγάλης Βρύσης.

   Το έτος 1866 ο Ν. Στουρνάρης παραχώρησε ατύπως στην κόρη του Ειρήνη Στουρνάρη τα 2/3 που του ανήκαν. Η Ειρήνη Στουρνάρη το 1871 έδωσε ως προίκα στο σύζυγό της Κάρολο Μέρλιν Πριόρ το μερίδιο της έκτασης αυτής.

   Ο άλλος συγκύριος, Ανδρέας Φαρδής , πέθανε το Δεκέμβριο του 1875 και με τη διαθήκη του κατέλειπε το μερίδιό του στην Ειρήνη Στουρνάρη.

   Το 1885 η Ειρήνη Στουρνάρη-πεθαίνει και ιδιοκτήτες της όλης έκτασης γίνονται ο σύζυγος της Κάρολος Μέρλιν και τα παιδιά τους, Αλφρέδο, Σίδνεϋ, Έδγκαρ, Χάρολντ, Τζέρολντ και Ρούμπη.

   Το 1904 ο Αλφρέδος και ο Χάρολντ και το 1905 ο Τζέρολντ πωλούν τα μερίδιά τους στον αδερφό τους Σίδνεϋ. την ίδια χρονιά η Ρούμπη και ο Έδγκαρ, πωλούν τα μερίδιά τους στον ανδρέα Καμπά (ιδρυτή της μετέπειτα οινοποιϊας). Το 1907, ο Ανδρέας Καμπάς πώλησε στο Σίδνεϋ Μέρλιν τα 2/6 που είχε στην κατοχή του . Ο Σ. Μέρλιν απέμεινε ο μόνος και αποκλειστικός ιδιοκτήτης της έκτασης των 30.000 στρεμμάτων της Μ. Βρύσης.

   Ο Σίδνεϋ Μέρλιν (1875-1952) παντρεύτηκε τη Ζαϊρα Θεοτόκη , κόρη του πρωθυπουργού Γ. Θεοτόκη, στις 15 Αυγούστου 1902 στην Κέρκυρα. Το 1910 ο Μέρλιν αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στο κτήμα της Μ. Βρύσης , αλλά η γυναίκα του αρνήθηκε να τον ακολουθήσει και χώρισαν.

   Ο Σ. Μέρλιν , ο οποίος είχε σπουδάσει γεωπόνος στη γερμανία, ήρθε στη Μεγάλη Βρύση με σκοπό να αξιοποιήσει το μεγάλο αυτό κτήμα. Ύστερα από την αποξήρανση αυτής της ελώδους έκτασης και λίγο προτού χωρίσει με τη Ζαϊρα, έφερε ένα είδος πορτοκαλιών από την Αμερική  από τα οποία αφαίρεσε το σπόρο και δημιούργησε τα ομφαλοφόρα πορτοκάλια, τα παγκοσμίως γνωστά με το όνομα Μέρλιν. Εδώ σ΄αυτό τα κτήμα έκαμε τα πρώτα του πειράματα και τις πρώτες δοκιμές. Αν λοιπόν ο Σ. Μέρλιν δεν εξαναγκαζόταν,εξαιτίας του οικογενειακού γεγονότος να πουλήσει το κτήμα της Μ.Βρύσης  το 1918 στο Χρήστο Στεργιόπουλο- Κόγκα , και να φύγει για την Κέρκυρα , τότε τα πορτοκάλια Μέρλιν , το Κουμ Κουάτ και το περίφημο βούτυρο Κερκύρας , δε θα ήταν προϊόντα της κάτω Κορακιάνας της Κέρκυρας , αλλά της Λαμίας.

   Ο Σ. Μέρλιν θα παντρευτεί την Αικ. Ιγγλέση από την Κεφαλλονιά , θα αγοράσει ένα κτήμα 750 στρ. στην κάτω Κορακιάνα Κέρκυρας και θα παράγει τα πιο πάνω γνωστά προϊόντα.

   Το κτήμα της Μεγάλης Βρύσης θα περάσει στα χέρια του Χρήστου Κ. Στεργιόπουλου Κόγκα με το 15328/28-11-1918 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Λαμίας Δημ. Δημολιούλια.