Γεώργιος Σαραντάρης
1908-1941
Γεννήθηκε στη Πόλη και πέθανε από τις κακουχίες στον πόλεμο του ΄40-41 όπου υπηρέτησε στη πρώτη γραμμή ως απλός στρατιώτης. Είναι ο “Μελλούμενος” , δηλαδή ένας ποιητής με μηνύματα σταλμένα και βγαλμένα από το μέλλον. Η ποίησή του είναι γνήσια ελληνική παρόλο που έζησε και σπούδασε στην Ιταλία. Από τους πιο καλλιεργημένους και πιο φιλοσοφημένους λογοτέχνες μας , “πολιτισμένος είναι μονάχα όποιος πιστεύει στην αιωνιότητα του ανθρώπου”. ΄Εγινε ευρύτατα γνωστός μετά το 1987 όταν είδε το φως της δημοσιότητος η έκδοση σε πέντε τόμους των ποιητικών απάντων του. ΄Οσο περνάει ο καιρός και το έργο του γίνεται πεδίο φιλολογικών αναζητήσεων και κριτικής τόσο πλησιάζει την κορυφή της ποιητικής φιλοσοφικής κλίμακας.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗ
Αν και πολυγραφότατος, άφησε την εντύπωση στους συγχρόνους του για το ακριβώς αντίθετο. Δεν έπαψε να γράφει στη διάρκεια των χρόνων της ποιητικής δημιουργίας του, όπως δείχνουν τα χειρόγραφά του (που επιμελήθηκε ο Γιώργος Μαρινάκης δημοσιεύοντάς τα κατά ημερολογιακή σειρά). Το ποιητικό έργο του περιλαμβάνει τις εξής συλλογές: “Οι αγάπες του χρόνου” (1933), “Τα ουράνια” (1934), “Αστέρια” (1935), “Γράμματα σε μια γυναίκα” (1936), “Στους φίλους μιας άλλης χαράς” (1940). Παράλληλα με την ποίηση ανέπτυξε την κριτική, φιλοσοφική σκέψη του εκδίδοντας τα “Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης” (1937), “Η παρουσία του ανθρώπου” (1938), “Δοκίμιο Λογικής σαν θεωρία του Απόλυτου και του μη Απόλυτου” (1939). Οι δημοσιεύσεις του σε περιοδικά και λογοτεχνικές επιθεωρήσεις ήταν ποικίλες: “Il libro gel giorno”, “Cronache”, “Olimpico”, “Νέα Ζωή”, “Ιδέα”, “Ο κύκλος”, “Νέα Γράμματα”, “Νέα Φύλλα”, “Εργασία”, “Προπύλαια”, “Νέα Εστία”, “Κρητικές Σελίδες”, “Καθημερινή”, “Μακεδονικές Ημέρες”.
