Οπτικοακουστικά μέσα στη διδασκαλία
Η εικόνα ως μέσο πληροφόρησης και ανάλυσης κυριαρχεί στα τέλη του 20ου αιώνα, παραμερίζοντας σημαντικά τη γραφή. Σε μια εποχή λοιπόν των εικόνων η χρήση οπτικοακουστικών μέσων στην διδασκαλία καθίσταται αναγκαία. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι το αντικείμενο της διδασκαλίας γίνεται πιο κατανοητό με την συνδρομή όλων των αισθήσεων . Ο λόγος από μόνος του δεν επαρκεί, άρα η εικόνα σε συνδυασμό με τον ήχο, τον λόγο και την κίνηση που συνυπάρχουν σε ένα οπτικοακουστικό ερέθισμα, πλουτίζουν και φωτίζουν από άλλη γωνία το αντικείμενο της διδασκαλίας.. Η προσέγγισή μας άλλωστε διαφέρει ανάλογα με το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε, και θα πρέπει να αναζητούμε και να θέτουμε διαφορετικά ερωτήματα και προβληματισμούς δουλεύοντας με οπτικοακουστικό υλικό, σε σχέση με αυτά που θα θέταμε σε μια κειμενική ανάλυση. Μελετώντας δηλαδή τη νοοτροπία μιας εποχής, πέρα από τις γραπτές πηγές, θα πρέπει να μελετήσουμε τα οπτικά και ηχητικά μέσα, τις αναπαραστάσεις που εκφράζονται μέσα από τις εικόνες συγχρόνως με τις λέξεις και τις εκφράσεις.
Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση μέσω των εικόνων που προβάλουν αναπαριστούν μια εποχή, την ανασυνθέτουν, επιλέγουν μέρη της αναζητώντας το σημαντικό, εκφράζουν την ιδεολογία και τα στερεότυπα της εποχής τους η της εποχής στην οποία αναφέρονται.
Εντούτοις μέχρι σήμερα η χρήση των οπτικοακουστικών μέσων στη διδασκαλία λειτουργεί μόνο επικουρικά και εμπεδωτικά των όσων έχει προσφέρει ο λόγος και το κείμενο, αποτελούν δηλαδή συμπλήρωμα τους. Η δημιουργική χρήση τους όμως, συνίσταται στην πρόκληση συζήτησης με αφορμή την παρουσίασή τους, η σύνταξη, για παράδειγμα ,σχεδίων διδασκαλίας που θα ξεκινούν από το οπτικοακουστικό μέσο, και με βάση αυτό θα γίνεται η διδασκαλία μιας ενότητας. Με άλλα λόγια επιζητείται η αυτονομία των οπτικοακουστικών μέσων στο μάθημα, τα οποία προκαλώντας την σκέψη και το συναίσθημα θα οδηγήσουν σε ερμηνεία και ανάλυση.
Κάτω από : Κινηματογράφος και παιδί
Αφήστε μια απάντηση