Με απουσίες η ομαδούλα μας σήμερα. Παρά το κρύο είχε πολλή ζεστασιά και πολλή φροντίδα. Είχε και δυο καινούργια παιδιά από τη Συρία που δεν μιλούν ελληνικά και δεν θα τα ξεχάσω ποτέ .. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χαμόγελα στα φωτεινά τους πρόσωπα και εκείνη την κίνηση την μοναδική την τόσο θεατρική του Ιμπράημ που με κάνει να αναρωτιέμαι τι μνήμες έχει ξορκίσει άραγε αυτή η κίνηση…Σήμερα μιλήσαμε μονάχα στην αρχή και στο τέλος  και σχεδόν όλο μας το παιχνίδι (για να συμπεριλάβει και εκείνα τα παιδιά) ήταν μη λεκτικό και περάσαμε τόσο όμορφα.. Και φτιάξαμε και ομάδες υποστήριξης μαθηματικών. Μόνα τους αποφάσισαν ποιος θα στηρίζει ποιον με αυτό το μάθημα μπελά για μερικούς !Χωρίς το δάσκαλο. Να μαθαίνουμε στα παιδιά να είναι αυτόυποστηριζόμενες ομάδες .. 

Υστερόγραφο : Ανανεώσαμε το ραντεβού μας με μία ιδέα που πήραμε από έναν δάσκαλο ενός  άλλου σχολείου που είναι πολύ ζουζούνι κι αυτός κ είπαμε την επόμενη φορά να έρθουμε με παντόφλες κ πυτζάμες στο χαλί για ιστοριούλες, σοκολάτα και κουβέντα 

Υστερόγραφο 2: Πετάνε ψηλά στον ουρανό μόνο οι ανάλαφρες καρδιές

Ευχαριστώ πολύ παιδιά..

Μαρία Ρόσα Γκόβα

Ψυχολόγος