Οι σκλαβωμένοι Έλληνες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπέφεραν τα πάνδεινα από τους Τούρκους. Πιο συγκεκριμένα για να έχουν το δικαίωμα να ζουν πλήρωναν τον κεφαλικό φόρο (χαράτσι)
H καταβολή του φόρου αυτού ήταν σύμφωνη με τον ιερό νόμο του Ισλάμ, ο οποίος όριζε πως οι “άπιστοι”, που κατοικούσαν στη γη των “πιστών” ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν χρήματα για την “προστασία” τους από τους μουσουλμάνους
Το ύψος του κεφαλικού φόρου καταλογιζόταν σε κάθε νοικοκυριό και δεν παρουσίαζε μεγάλη διακύμανση. Οι γυναίκες, οι ανήλικοι και οι ανάπηροι, και σε κάποιες περιπτώσεις οι ιερείς και οι μοναχοί εξαιρούνταν από το χαράτσι. Δεν πλήρωναν, επίσης, κεφαλικό φόρο εκείνες οι κατηγορίες του χριστιανικού πληθυσμού, οι οποίες παρείχαν ειδικές υπηρεσίες προς την Πύλη, όπως για παράδειγμα οι Βλάχοι, που ήταν επιφορτισμένοι με τη φύλαξη των ορεινών περασμάτων ή οι αρματολοί.
Ο πιο οδυνηρός όμως φόρος ήταν το παιδομάζωμα, με το οποίο οι νέοι πουστρατολογούνταν προορίζονταν για τα τάγματα των γενιτσάρων.

Ξεκίνησε επί σουλτάνου Μουράτ Β΄και τα χριστιανόπουλα εκπαιδεύονταν έτσι, ώστε να γίνουν φανατικοί μουσουλμάνοι και να ξεχάσουν οικογένειες, θρησκεία και πατρίδα.

Για την επιλογή των παιδιών έπρεπε να τηρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με βασικότερη τη σωματική και πνευματική υγεία του παιδιού. Παράλληλα, έπρεπε να ζουν και οι δύο γονείς του, να μην είναι παντρεμένο και να μην προέρχεται από πληθυσμούς με ειδικά προνόμια και υποχρεώσεις.
Άλλη φοβερή δοκιμασία ήταν ο εξισλαμισμός. Ο ασπασμός της μουσουλμανικής θρησκείας αφενός απέκοπτε το νεοφώτιστο από τον κοινωνικό του περίγυρο, αφετέρου όμως του επέτρεπε να αποκτήσει αξιώματα και ισχύ στα πλαίσια ενός μουσουλμανικού κράτους. Πολλοί αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν και έτσι θανατώθηκαν, μερικοί μάλιστα με μαρτυρικό τρόπο, τέτοιο που η εκκλησία μας τους τιμά σαν μάρτυρες(Νεομάρτυρες). Πολλοί πάλι έκαναν πως άλλαζαν πίστη αλλά έμεναν κατά βάθος χριστιανοί (κρυπτοχριστιανοί).