Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι  κάθε εκφώνηση ενός εικαστικού θέματος/άσκησης είναι ένα κάλεσμα για να βρεθεί η δημιουργική λύση ενός προβλήματος.

Το εικαστικό όμως “πρόβλημα”  είναι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα προβλήματα, τα οποία καλείται να λύσει ο μαθητής στα άλλα μαθήματα. Ενώ, ας πούμε, στο μαθηματικό πρόβλημα “ένα κι ένα πόσο κάνει” η απάντηση είναι ότι  -κάνει πάντα δύο και ποτέ κάτι άλλο, στο εικαστικό πρόβλημα η απάντηση είναι ότι -ένα κι ένα μπορεί να κάνει δύο αλλά και τέσσερα ή δέκατέσσερα.
΄Οταν, δηλαδή, τεθούν οι όροι ενός εικαστικού προβλήματος, η αναζήτηση της λύσης του βρίσκεται  πέρα από τον ορισμό του προβλήματος, πέρα απο το  δίπολο “σωστο-λάθος”.

Αυτή η διαδικασία εξασκεί το μαθητή στη δημιουργική σκέψη.

Εξασκεί το μαθητή στην κριτική σκέψη.

Ας δούμε απο κοντά τη διαδικασία: