Μαρία Πούλιου
Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ
Αγαπητέ συμμαθητή,
Ναι, εσύ της Γ’ που διαβάζεις τώρα, διάψευσέ με εάν έστω και μία φορά δεν έχεις πει: «Γιατί σ’ εμένα;» Μα η απάντηση είναι τόσο απλή όσο όταν στρώνεις το κρεβάτι σου. «Γιατί ήρθε η ώρα σου.» Και δεν εννοώ την ώρα που φαντάζεσαι. Ήρθε η ώρα για την οποία σε προετοιμάζουν γενιές ολόκληρες, η ώρα που για κάποιο λόγο όλοι σε τρομοκρατούν. Και δεν πρόκειται για τίποτε άλλο πέρα των περιβόητων πανελλαδικών εξετάσεων.
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι και συ, όταν ήσουν μικρός ή μικρή, είχες κάποιο ξάδερφο ή ξαδέρφη ο οποίος έδινε πανελλήνιες. Και στο τέλος άκουγες τη μαμά σου να λέει στον 8χρονο εαυτό σου: «Ο ξάδερφός σου ο Τάκης πέρασε Ιατρική. Θα έρθει και η δική σου η σειρά».
Και να που πέρασαν τα χρόνια, σε φόβισαν μια στο δημοτικό, μετά στο γυμνάσιο και ύστερα στις δύο πρώτες τάξεις του λυκείου. Κι αν δεν ήρθε η ώρα σου να δώσεις, ακόμα σε περιβάλλει ένα αίσθημα πανικού. Εσύ που δίνεις, όμως, θυμήσου τον δρόμο που διέσχισες και πόσο σου έχει απομείνει. Και αν ακόμη έχεις αμφιβολίες, να έχεις στο νου σου αυτό: «Στρατιώτη μου, στον πόλεμο όποιος πάει, για να πεθάνει, στρατιώτη μου, για πόλεμο δεν κάνει!»
