Είμαστε ίδιοι, είμαστε διαφορετικοί;

Λασκίδου Γλυκερία

Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ

             Ζώντας τον εγκλεισμό των τελευταίων μηνών(!), μου δόθηκε η ευκαιρία να αναθεωρήσω πολλά από τα δεδομένα της ζωής. Αρχικά, να πω πως κάθε κατάσταση έχει δυο πλευρές και εναπόκειται στον εκάστοτε άνθρωπο αν θα δει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Όμως εδώ δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτό, εδώ θα αναφερθούμε σε ένα θέμα που ξεχώρισε στις σκέψεις μου, σε σημείο να σφίγγω τις γροθιές μου και να θέλω να το αλλάξω μεμιάς. Αυτό είναι ο ρατσισμός και η άποψη κάποιων πως γεννήθηκαν ανώτεροι από κάποιους άλλους.

Θα ήθελα να επικαλεστώ έναν από τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είπε: «Κανείς δε γεννιέται μισώντας κάποιον για το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή ή τη θρησκεία του. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν και αν μπορούν να διδαχθούν το μίσος, μπορούν να διδαχθούν και την αγάπη, γιατί η αγάπη έρχεται πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά, παρά το αντίθετο».

Λοιπόν, η λύση μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο ανωτερότητας και κατωτερότητας είναι αυτά τα σοφά λόγια. Η αγάπη μπορεί να διδαχθεί και η ισότητα είναι γεγονός. Όλοι είμαστε ευάλωτοι ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής, προτίμησης. Ο πόνος θα γίνει ελαφρύτερος, αν τον μοιραστούμε, γιατί όλοι είμαστε ίδιοι και όλοι είμαστε διαφορετικοί.