Εντάξει, όλοι αγαπούν την αλλαγή του χρόνου, αλλά φέτος θεωρούσε ότι πολλοί το παράκαναν. Δεν αρνιόταν ότι το 2020 δεν ήταν η ιδανική χρονιά αλλά ήταν σίγουρος ότι κάπου θα έκλαιγε το καημένο, από το τόσο μπούλινγκ, με μια γαβάθα παγωτού στην αγκαλιά.
«Πώς κάνετε, μωρέ, έτσι;» έλεγε στους φίλους του, «αφού δεν έγινε εισβολή εξωγήινων να είστε ευγνώμονες!». Η αλήθεια είναι ότι και το 2020 τους άφησε όλους αλλαγμένους. Για καιρό είχαν μαλλί Μπομπ Μάρλεϋ με επιρροές Τζακ Σπάρροου και πλησίαζαν τις διαστάσεις του Οβελίξ, αλλά εκείνος θεωρούσε ότι κατά βάθος δεν ήταν ΤΟΣΟ κακό. Δεν ανακάλυψαν κρυφές χάρες του εαυτού τους όπως το πόση αντοχή μπορούν να κάνουν κοιτώντας μόνο το ταβάνι; Δε φιλοσόφησαν λίγο, στα διαλείμματα του Νέτφλιξ, τη ματαιότητα του να ξεροσταλιάζεις περιμένοντας τον κούριερ;
Από την άλλη, δεν έβλεπε βέβαια το 2021 σαν τη χώρα των θαυμάτων όπως οι φίλοι του. Σίγουρα ήλπιζε για βελτίωση της κατάστασης αλλά εκείνοι περίμεναν βροχή νεραϊδόσκονης τα μεσάνυχτα, που θα έπαιρνε όλα τα άσχημα στη χώρα του ποτέ… «Άσε μη γίνει και καμιά επανάσταση 200 χρόνια μετά και έχουμε δράματα πάλι!». Τον έλουσε κρύος ιδρώτας όταν πέτυχε το φλουρί. «Μην τα κάνεις θάλασσα!» ψιθύρισε στο 50λεπτο.
