16 Ιανουαρίου 2021 τη Θεσσαλονίκη σκέπασε ένα λευκό, παγωμένο πέπλο. «Επιτέλους είδαμε άσπρη μέρα» και «Επιτέλους κάτι καλό έγινε φέτος», ήταν τα σχόλια που επικρατούσαν. Όσο, όμως, τα παιδιά έπαιζαν χιονοπόλεμο και οι ενήλικοι απολάμβαναν τη θαλπωρή του σπιτιού τους, με την οικογένειά τους, υπήρχαν άλλοι που υπέφεραν.
Άνθρωποι χωρίς στέγη και τροφή, προσπαθούσαν να ζεστάνουν το παγωμένο τους κορμί με σκισμένες εφημερίδες και χαρτόκουτα που συνέλεξαν από τα σκουπίδια. Αδέσποτα ζώα έψαχναν τροφή, μάταια όμως, καθώς όλα ήταν παγωμένα. Παιδιά που αντί να κάνουν αγγελάκια στο χιόνι, ζητιάνευαν για ένα κομμάτι ψωμί ή μια κουβέρτα, ώστε να εμποδίσουν την Άτροπο μοίρα να κόψει το νήμα της ζωής τους.
Ακόμη και η μετακίνηση σε συγκεκριμένες περιοχές δεν ήταν εφικτή, με αποτέλεσμα, σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού ή αποκλεισμού ατόμων στις κατοικίες τους, τα πυροσβεστικά οχήματα και τα ασθενοφόρα να μην καταφθάνουν εγκαίρως. Η κατάσταση ήταν δύσκολη και για τους εργαζόμενους που δεν είχαν τη δυνατότητα να οδηγήσουν στον χώρο εργασίας τους, με αποτέλεσμα να χάνουν χρήματα.
Κάθε κατάσταση είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Ο κόσμος γνωρίζει την ύπαρξη τους, αλλά αγνοεί τη δυσάρεστη. Σταμάτα, λοιπόν, να την αγνοείς και κοίτα γύρω. Υπάρχουν άτομα που σε έχουν ανάγκη!
