Ένας 17χρόνος νεαρός, ονόματι Νίκος, κατοικούσε στην Αθήνα. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο ποδόσφαιρο με τέτοιες προδιαγραφές που θα μπορούσε να παίξει ακόμη και σε μεγάλης κατηγορίας ομάδες.
Παθιασμένος με αυτή του τη δραστηριότητα, δεν έδινε την απαραίτητη προσοχή στα μαθήματα, καθώς προσπαθούσε να αφιερώνει όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε στο γήπεδο. Προπονούταν καθημερινά και για πολλές ώρες, πράγμα ασυνήθιστο για ένα παιδί της ηλικίας του, μιας και οι περισσότεροι μελετούσαν ακατάπαυστα για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτός, όμως, είχε πολύ αυτοπεποίθηση και πίστευε ότι θα κάνει μια λαμπρή καριέρα στο ποδόσφαιρο.
Ξαφνικά, ο covid 19 έφτασε και στη χώρα του. Ο Νίκος, φοβισμένος από τα αμέτρητα θύματα του ιού, κλείστηκε στο σπίτι του. Αναγκάστηκε να σταματήσει αυτό που με τόση αγάπη έκανε με αποτέλεσμα να επηρεαστεί αρνητικά η ψυχολογία του.
Μια μέρα, ενώ καθόταν στο κρεβάτι και αναλογιζόταν τι θα κάνει στην επαγγελματική του καριέρα, το βλέμμα του έπεσε σε ένα βιβλίο με θέμα, φυσικά, το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να το διαβάζει και το ένα βιβλίο έφερνε τ’ άλλο. Τότε, λοιπόν, κατάλαβε τι ακριβώς ήθελε να γίνει και ξεκίνησε να προσπαθεί. Μελετούσε μέρα νύχτα σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας.
Αρχές καλοκαιριού έφτασε η ώρα των Πανελληνίων. Ο Νίκος κατάφερε να περάσει στην σχολή που ήθελε, στο τμήμα επιστήμης φυσικής αγωγής και άθλησης, ώστε να μπορέσει αργότερα να εξειδικευτεί στο άθλημα που αγαπούσε. Ήθελε, κάποια μέρα, να μπορέσει να μεταδώσει τις γνώσεις του σε άλλους. Φυσικά, δεν έπαψε να διαβάζει βιβλία, αφού αυτά τον βοήθησαν να καταλάβει τι πραγματικά ήθελε να κάνει στη ζωή του.
