I’m thinking of ending things… Όλοι το έχουμε σκεφτεί, βλέποντας μια σχέση να χάνει το νόημα της. Το νέο εγχείρημα του Kaufman αποτελεί ένα αριστουργηματικό «τάνγκο» ανάμεσα στον άνθρωπο και τον φόβο της φθαρτότητας.
Η ταινία, εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Iain Reid, παραγωγής του Netflix, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Charlie Kaufman, εξιστορεί την επίσκεψη ενός ζευγαριού, της «Λούσι» και του Jake, στο σπίτι τον γονιών του, στην επαρχία… Αρκετά σαφές, σωστά; Ή μήπως όχι; Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και έτσι ξεκινά το ταξίδι ανάλυσης της ψυχοσύνθεσης του Jake, της πραγματικής του ταυτότητας και της σχέσης του με την «Λούσι».
Όποιος σωστός σινεφίλος ξέρει τον Kaufman και έχει δει την ταινία-έπος «Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», γνωρίζει για τι είδους ταινία μιλάμε. Ο τίτλος, φαινομενικά, αναφέρεται σε μια σχέση που επρόκειτο να τελειώσει, μα η πραγματικότητα είναι πολύ πιο μακάβρια. Παρ’ όλα αυτά, η ελπίδα του πρωταγωνιστή πεθαίνει μόνο στο τέλος. Όλα αυτά τα γεγονότα συνοδεύονται από φοβερές ερμηνείες, σκηνικά και μια δόση θεατρικότητας, που παραπέμπει σε άλλη εποχή και σίγουρα όχι σε ταινία του Netflix.
Είναι δεδομένο, βέβαια, πως από την πρώτη προβολή, ιδίως αν είναι ρηχή, δεν μπορείς να κατανοήσεις το νόημα και τη σύνδεση των γεγονότων μεταξύ τους. Η κατανόηση αυτής της ταινίας απαιτεί σκέψη και αντιληπτικότητα, γι’ αυτό και δεν είναι για όλους. Αν είσαι σε θέση να αναλύσεις τις πιο βαθιές και σκοτεινές σκέψεις ενός ανθρώπου στο τέλος της ζωής του, να μπεις στη θέση του και να νιώσεις τον πόνο του, αυτή η ταινία είναι σίγουρα για εσένα.
