Ιωάννα Πούλιου
Α΄ Λυκείου
Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο.» είπε ο Oscar Wilde. Εάν το καλοσκεφτεί κανείς, οι άνθρωποι διστάζουν να ζήσουν στο έπακρο, όπως αυτοί θέλουν. Φοβούνται να κάνουν τις επιλογές τους και να «χαράξουν» την πορεία τους στην ζωή.
Βέβαια γιατί να ενδιαφέρουν όλα αυτά έναν μαθητή λυκείου, ενώ έχει ολόκληρη τη ζωή μπροστά του; Εξάλλου, με μαθηματικές πράξεις, αν προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων είναι 82 χρόνια, ένας μαθητής λυκείου έχει ζήσει περίπου το 20 % της ζωής του. Για έναν έφηβο αυτό το ποσοστό μοιάζει ασήμαντο, αλλά αν αναλογίζονταν πόσα από τα «θέλω» του έχει θυσιάσει στον βωμό της σύγχρονης κοινωνίας, πόσες φορές έκανε κάτι που δεν ήθελε μόνο και μόνο για να φαίνεται «φυσιολογικός», θα άλλαζε γνώμη.
Η κοινωνία και οι γύρω μας είναι πολλές φορές επικριτικοί. Δε συμμερίζονται τα όνειρά μας, κατακρίνουν τις επιλογές μας, μας υποδεικνύουν τον «σωστό» δρόμο. Όταν θα είμαστε ανήμποροι πια να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής, το μόνο που θα μας πνίγει θα είναι τα αμέτρητα «αν» που θα ρωτάμε μετανιωμένοι στον εαυτό μας. Και αυτή θα είναι η αυτοτιμωρία μας, διότι βάλαμε τον εαυτό μας στην άκρη και θεωρήσαμε ότι πράξαμε το σωστό. Οπότε το 20% δεν είναι και τόσο μικρό και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζήσουμε από το 20% έως το 100% στο έπακρο.
