«Μόνο η προπόνηση σε κάνει καλύτερο» λέει ο δάσκαλός μου! Από τη στιγμή που ακουμπάς το τατάμι (το έδαφος όπου γίνεται η προπόνηση) ο δάσκαλος είναι ο πατέρας σου, οι συναθλητές η οικογένειά σου και εσύ ένας αθλητής ίσος με όλους που πρέπει απλώς να αγωνιστείς, να υπακούσεις και να περάσεις καλά!
Πού γίνονται όλα αυτά; Στις προπονήσεις των πολεμικών τεχνών, οι οποίες- αν και υποστηρίζουν πολλοί ότι δεν «αρμόζουν» σε μια γυναίκα- της εξασφαλίζουν τον τρόπο να προστατευτεί, όταν απειλείται!
Στην οικογένεια των πολεμικών τεχνών εντάσσονται πολλά αθλήματα. Άλλα έχουν μοναδικό όπλο τις γροθιές, όπως η πυγμαχία, άλλα μόνο λακτίσματα, όπως το ταεκβοντο και άλλα και τα δυο μαζί, όπως το κικ μπόξινγκ. Κάποια περιλαμβάνουν μόνο την πάλη, σαν το τζούντο, γνωστό για τις τεχνικές ρίψεων, ενώ κάποια, σαν το παγκράτιο συνδυάζουν πάλη μαζί με πυγμαχία και λακτίσματα. Το καράτε έχει κυρίως κάτα και τσούκι, που είναι διάφορες σειρές τεχνικών άμυνας και επίθεσης απέναντι σε φανταστικούς αντιπάλους. Επίσης, το ζίου ζίτσου αλλά και το ΜΜΑ είναι τα πιο ολοκληρωμένα και περιλαμβάνουν γροθιές, λακτίσματα, κλειδώματα, ρίψεις και έλεγχο στο έδαφος.
Το κάθε ένα από αυτά είναι μοναδικό, όμως, όλα στοχεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο αθλητής διδάσκεται πρώτα από όλα πειθαρχεία και σεβασμό. Μαθαίνει να προστατεύει τον εαυτό του. Αποκτά αντοχή, σωματική και ψυχική υγεία, αυτοπεποίθηση και ευγενή άμυλα. Κοινωνικοποιείται, μαθαίνει να λειτουργεί ομαδικά, να βάζει στόχους, να τους πετυχαίνει, να δέχεται την ήττα, να αγωνίζεται ώρες ατελείωτες, για να γίνει καλύτερος!
Οι πολεμικές τέχνες είναι για όλους. Αρκεί να έχεις θέληση και να ξέρεις πως ό,τι μαθαίνεις εκεί μέσα μένει εκεί μέσα!
