Μαρκέλλα Ρουμελιώτη
Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Ο ουρανός κοκκίνισε και σκοτείνιασε σε περιοχές της Αυστραλίας. Τα θερμόμετρα άγγιξαν τους 49 βαθμούς κελσίου, 24 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και εκατοντάδες ζώα απανθρακώθηκαν. Αυτό είναι ένα μικρό μόνο δείγμα φρίκης, στις αρχές μιας νέας δεκαετίας. Τι είναι εκείνο, όμως, που κάνει τόσο ιδιαίτερο και παράλληλα τόσο επιτακτικά αναγκαίο το θέμα προστασίας του περιβάλλοντος;
Καταρχάς, αποτελεί το σπίτι ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μας προσφέρει, μεταξύ άλλων, τους απαραίτητους φυσικούς και ενεργειακούς πόρους για να τραφούμε και να κινήσουμε τα τεχνολογικά επιτεύγματά μας. Σε αυτό χτίσαμε τον πολιτισμό μας και συνεχίζουμε να εξελίσσουμε την ύπαρξή μας. Το θαύμα, λοιπόν, της σωτηρίας του οικοσυστήματος υπάρχει. Όχι, όμως, απαραίτητα πάνω του, για αυτό η ανθρώπινη αρωγή πρέπει να είναι σημαντική. Ο άνθρωπος, συμμετέχει σε ένα περίπλοκο σύστημα σχέσεων και η αξία που εκπέμπει η φύση σε εκείνον, θεωρείται ύψιστο ζήτημα. Διεργασίες και μέθοδοι διαχείρισης θα πρέπει να γίνονται συλλογικά και να αξιολογούνται με γνώμονα την εξοικονόμηση των πρώτων υλών και την ελαχιστοποίηση της ρύπανσης του περιβάλλοντος.
Η μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα είναι να διατηρήσει μία αποδεκτή ποιότητα ζωής, διαμορφωμένη σε ένα ασφαλές σύστημα. «Natura est deus in rebus», «η φύση είναι ο Θεός στα πράγματα» είχε πει ο Ιταλός μοναχός, φυσικός και φιλόσοφος Giordano Bruno.
