«Όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι», μια φράση γνωστή, είναι όμως αληθινή; Υπάρχει ρατσισμός στον αθλητισμό; Αν ερευνήσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι οι απόψεις διίστανται.
Από τη μία, κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν οι γυναίκες, λόγω θρησκευτικών προκαταλήψεων, βιολογικών μύθων, ιατρικών μαρτυρίων κ.α., αποκλείονταν από τον αθλητισμό. Η πρώτη επίσημη συμμετοχή τους σε αγώνες ήταν μετά το 1900. Αρχικά συμμετείχαν σε αγωνίσματα όπως το τένις, το γκολφ, η τοξοβολία και η κολύμβηση. Αργότερα προστέθηκαν το βόλεϊ, ο στίβος, το κανό, η ξιφασκία και η ιππασία. Στις μέρες μας, φυσικά, έχουν το δικαίωμα να εξασκήσουν όποιο άθλημα επιθυμούν και να λάβουν μέρος σε αγώνες. Σε αυτή την περίπτωση θα λέγαμε ότι η φράση αληθεύει.
Από την άλλη όμως, νομίζω πως οι περισσότεροι βαθιά μέσα μας έχουμε την αντίληψη ότι άλλα αθλήματα είναι αντρικά άλλα γυναικεία. Το μποξ, το ποδόσφαιρο, η άρση βαρών, η πάλη κ.α., αθλήματα που απαιτούν μυϊκή δύναμη, για άνδρες ενώ η ρυθμική γυμναστική, το παγοδρόμιο, ο χορός κ.α. αθλήματα στα οποία απαιτείται ισορροπία και συντονισμός, για γυναίκες. Συχνά γυναίκες αντιστέκονται ασχολούμενες με τα «αντρικά» αθλήματα και καταλήγουν να χαρακτηρίζονται «αγοροκόριτσα» και το αντίστροφο. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε και τις εκφράσεις όπως «παίξε σαν άνδρας» που επικρατούν στον χώρο του αθλητισμού και θυμίζουν τη λανθασμένη αυτή αντίληψη.
Ξεκινάει μια νέα χρονιά, ας βάλουμε στόχο την εξάλειψη του ρατσισμού και των αντιλήψεων σαν αυτή, και στον αθλητισμό, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την κυριαρχία της ισότητας. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τον κόσμο!
