IToday.GRin

Πώς θα κουβαλά τα βιβλία και τα τετράδιά του ο μαθητής του 2010; Σε αρκετά κολέγια των ΗΠΑ και σε πανεπιστήμια της Ευρώπης επιβάλλεται πλέον οι φοιτητές να μεταφέρουν τις εργασίες τους σε μικρο-μνήμες τύπου USB stick. Στο ίδιο μέσο μεταφέρονται και οι σημειώσεις των καθηγητών και το νέο εκπαιδευτικό υλικό που έρχεται με τη μορφή προγραμμάτων τα οποία εκτελούνται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Περισσότερα: Το ΒΗΜΑ, 19/11/2006 , Σελ.: D28

Για όσους επιθυμούν να προσφέρουν, η πρόσκληση είναι ανοικτή στην ιστοσελίδα.

απάντηση κατά Ζίμερμαν: Μια μελλοντική κυβέρνηση θα μπορούσε να κληρονομήσει μια τεχνολογική υποδομή με δυνατότητες απόλυτης επιτήρησης, που θα της επιτρέπει να παρακολουθεί τις κινήσεις των πολιτικών της αντιπάλων, κάθε οικονομική συναλλαγή, κάθε επικοινωνία, κάθε ηλεκτρονικό μήνυμα, κάθε τηλεφώνημα. Τα πάντα θα μπορούν να διηθούνται, να σαρώνονται, να αναγνωρίζονται αυτόματαμε προγράμματα αναγνώρισης φωνής και να μεταγράφονται. Είναι καιρός η κρυπτογραφία να αφήσει το σκοτεινό κόσμο των κατασκόπων και των στρατιωτικών, να βγει στο φως του ήλιου και να υιοθετηθεί από όλους εμάς τους υπόλοιπους.

by Lindy McKeown

When reflecting on why every teacher isn’t using their computers and Internet connections productively when schools have had computers since the early 80s and the Internet has been in schools since the early 90s, I came up with this metaphor for the various positions people assume in relation to the uptake of information and communications technologies.

Καταρχήν, αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε με τους τίτλους ΕΛ είναι να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί να χρησιμοποιήσω αυτά τα εργαλεία;

Ο συμβατικός τρόπος διδασκαλίας μπορεί να φθάσει μέχρι το επίπεδο κατανόησης εννοιών και όρων καινούριων συνήθως στην αντίληψη των μαθητών και εδώ υπάρχει μια εύλογη ερώτηση από πλευράς τους: Πού μας χρειάζονται όλα αυτά;
Σε άλλα γνωστικά αντικείμενα ο καθηγητής στις πρώτες τάξεις συνήθως απαντά ότι θα τα χρησιμοποιήσουμε σε κάποια άλλη τάξη για να κατανοήσουμε άλλα, ενώ στις τελευταίες τάξεις συνήθως απαντά ότι με αυτά αν προχωρήσουμε λίγο ακόμα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον κόσμο!
Στο πανεπιστήμιο η ερώτηση περνά στο χώρο του υποσυνείδητου.

Ο συνάδελφος οφείλει να δει το θέμα πιο πρακτικά και να απαντήσει στην ερώτηση με την εξής λογική: Δεν μαθαίνουμε τα παιδιά με σκοπό κάποτε να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους αλλά ακριβώς το ανάποδο, να χρησιμοποιούν τη “γνώση” τους με σκοπό να τα υποστηρίξουμε να μάθουν.
Έτσι λοιπόν θα πρέπει να κατανοήσουν κάποια θεματική ενότητα (δεν είναι απαραίτητο να είναι μέσω υπολογιστή αλλά καιρός να ενεργούμε πλέον με αυτό τον τρόπο και όχι τον παραδοσιακό). Το επόμενο στάδιο είναι να τους υποστηρίξουμε να κατασκευάσουν τη γνώση στη συγκεκριμένη θεματική ενότητα.
Το ιδανικό στάδιο είναι να κατορθώσουν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους και τις τεχνικές για να προσεγγίσουν διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο.
Σ αυτό το στάδιο αναπτύσσει ο μαθητής αυτό που λέμε αφαιρετική ικανότητα και μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την αποκτηθείσα γνώση για να ερμηνεύει τον κόσμο. Ο δρόμος φαίνεται να είναι μακρύς μέχρι να αρθρώσουμε λόγο και να κάνουμε κάτι διαφορετικό από τον συμβατικό τρόπο διδασκαλίας.

Ποια στοιχεία λείπουν από το συμβατικό τρόπο διδασκαλίας;

1. Η διαθεματική προσέγγιση
2. Το να εργαζόμαστε ως ερευνητές.
3. Ο μη γραμμικός τρόπος προσέγγισης της γνώσης.
4. Η ιστορικότητα της επιστήμης.

Τέσσερα δύσκολα θέματα όχι από τη πλευρά της κατανόησης αλλά από τη πλευρά της εφαρμογής στα οποία μπορεί να βοηθήσει ο υπολογιστής.