Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη γιορτάζουμε το πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας,τη μητέρα μας.Μάνα,μητέρα,μαμά,μανούλα σημαίνει άδολη αγάπη,ανιδιοτελής προσφορά κι απάνεμο καταφύγιο ενάντια σε κάθε μπόρα.
Με αφορμή αυτόν τον εορτασμό κι όταν οι μικροί μαθητές και μαθήτριες καλούνται να δημιουργήσουν για τη μαμά τους θαρρείς πως κρατούν ένα μαγικό ραβδί και μεταμορφώνουν κάτι απλό κι ασήμαντο σε ένα ονειρικό και σπουδαίο καλλιτέχνημα.Κάπως έτσι λειτούργησαν,λοιπόν,και τα παιδιά της τάξης μας και ως μικροί δημιουργοί έδωσαν πνοή σε ένα άψυχο κουτί παπουτσιών το οποίο μετέτρεψαν στο “Κουτί των αναμνήσεων”,ένα κουτί που θα φυλάγει η μητέρα όλα αυτά που της έχει χαρίσει το παιδί της με περισσή αγάπη και σε ένα απλό βάζο το οποίο μεταμορφώθηκε στο “Βάζο της ευγνωμοσύνης” και γέμισε πολύχρωμα χαρτάκια ¨κεντημένα¨ με λόγια αγάπης προς τη μανούλα.
Τα κουτιά των αναμνήσεων
Τα βάζα της ευγνωμοσύνης
Πολύχρωμα χαρτάκια με ευχές
Προσωποποιημένη σοκολάτα
Η ευφάνταστη δημιουργικότητα ολοκληρώθηκε με μία προσωποποιημένη σοκολάτα με χειροποίητο περιτύλιγμα επιμελημένο με λατρεία από τα αθώα παιδικά χεράκια και μια χάρτινη σακούλα με προσωπικές πινελιές,έτοιμη να χωρέσει όλες τις υπέροχες δημιουργίες που θα δώσουν απερίγραπτη χαρά στη μανούλα.Επιστέγασμα όλης αυτής της δράσης ήταν η ανάγνωση του βιβλίου “Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει” το οποίο μας γέμισε με συναισθήματα συγκίνησης και βαθιάς αγάπης προς το πρόσωπο που μας αγαπάει άνευ όρων.Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες!
Διαβάστε εδώ το βιβλίο της Debi Gliori “Θα σ΄αγαπώ ότι κι αν γίνει” σε ψηφιακή μορφή:
Η ψυχή δεν έχει ηλικία.Είναι πάντα νέα και όμορφη,πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται από τη μαγεία της σοφίας,της εμπειρίας και της μακροχρόνιας γνώσης.Αυτό τουλάχιστον μας δίδαξε η επίσκεψη μας στο ΚΑΠΗ Βέροιας και η αλληλεπίδραση με τις καταπληκτικές κυρίες και την υπεύθυνη εργοθεραπεύτρια του τμήματος κα Άννα Τσίτση οι οποίες δημιούργησαν μαζί με τα παιδιά πασχαλινά καλλιτεχνήματα.Άσπρα αυγά από φελιζόλ ¨ντύθηκαν¨ με χαρτοπετσέτες και την τεχνική ντεκουπάζ και μεταμορφώθηκαν σε πασχαλινά αριστουργήματα,ενώ απλές λευκές λαμπάδες φόρεσαν τα καλά τους για να εντυπωσιάσουν το βράδυ της Ανάστασης.
Η ζωή είναι γεμάτη μαγικές στιγμές.Είναι στο χέρι μας να τις αναζητούμε και να τις βιώνουμε πάντα όμως με κύριο γνώμονα την προσφορά.Όλοι έχουν να προσφέρουν σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή.Η προσφορά εξάλλου είναι η ενεργή διαδικασία να δίνεις κάτι σε ένδειξη σεβασμού κι αγάπης.Έτσι κι εμείς αποτυπώσαμε σε ένα χαρτόνι τα αρχικά γράμματα ΚΑΠΗ φιλοτεχνώντάς τα κομμάτι κομμάτι σαν παζλ.Τα παιδιά έγραψαν λέξεις που ταιριάζουν σε ανθρώπους όλων των ηλικιών όπως κατασκευές, προστασία, αγάπη, ταξίδια, ευχαρίστηση, αγκαλιά, υγεία,σκέψη κτλ. και πλαισίωσαν το δημιούργημά τους με φωτεινά χρώματα,ταξιδιάρικα πουλιά,εύοσμα άνθη και πύρινες φλόγες από αυτές που κρατούν ζεστές κι ενωμένες τις καρδιές.Τα παιδιά χάρισαν αυτή τη δημιουργία στο ΚΑΠΗ ως μία μικρή ένδειξη ευχαρίστησης κι ευγνωμοσύνης για την πολύτιμη προσφορά και την ανοιχτή αγκαλιά τους.
Και μετά από αυτή τη δημιουργική επίσκεψη η οπτική μας για την τρίτη ηλικία άλλαξε,μεταμορφώθηκε,πήρε άλλες διαστάσεις,πιο φωτεινές.Και τα αρχικά γράμματα Κ.Α.Π.Η. που σημαίνουν Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων στα μάτια και την ψυχή των παιδιών έγιναν κάπως αλλιώς:
Τι σημαίνει ΚΑΠΗ για τα παιδιά
Κ.Α.Π.Η.=Κατασκευές Από Πανέξυπνες Ηλικιωμένες (Ελένη)
Κ.Α.Π.Η.=Κατασκευές Από Παιδιά Ηλικιωμένους (Θανάσης)
Κ.Α.Π.Η.=Κέντρα Από Πληροφορίες Ηλικιωμένων (Κική)
Κ.Α.Π.Η.=Κατασκευές Από Πυρήνα Ηλικιωμένων (Στέργιος)
Κ.Α.Π.Η.=Κατασκευές Από Πολλούς Ηλικιωμένους (Κωνσταντίνος)
Τι είναι η τρίτη ηλικία άραγε για τα παιδιά μετά από αυτή τη συνεργασία;
Τι είναι η τρίτη ηλικία για τα παιδιά
Τρίτη ηλικία είναι διασκέδαση,χαρά,ευτυχία (Αλκίντα)
Τρίτη ηλικία είναι σοφία,αγάπη,βοήθεια (Χρήστος)
Τρίτη ηλικία είναι να βοηθάμε τον άλλον,χαρά,αγάπη,φροντίδα,προστασία (Κική)
Τρίτη ηλικία είναι μια μεγάλη καρδιά,γεμάτη από αγάπη βοήθειας και προστασίας.Είναι ο παππούς κι η γιαγιά που σε αγαπάνε,που κάθε φορά που σε βλέπουν χαίρονται(Ναταλία)
Τρίτη ηλικία είναι αγάπη,εγγόνια,φροντίδα, προστασία (Ιάσονας)
Τρίτη ηλικία είναι ευτυχία(Κωνσταντίνος)
Τρίτη ηλικία είναι αγάπη,φροντίδα,εγγόνια (Στέργιος)
Τρίτη ηλικία είναι όταν οι παππούδες είναι σε σύνταξη.Επίσης,είναι δημιουργία,χαρά και ταξίδια(Θανάσης)
Τρίτη ηλικία είναι μια ηλικία που οι άνθρωποι δημιουργούν και κατασκευάζουν πράγματα.Προσφέρουν κι αγαπούν όλους τους ανθρώπους του κόσμου.Επίσης,βοηθούν τους ηλικιωμένους παίζοντας παιχνίδια μνήμης και παιχνίδια χαράς(Ελένη)
“Ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη” λέει η λαϊκή ρήση γι΄αυτό κι εμείς είπαμε να φέρουμε πολλά! Χελιδόνια με πολύχρωμα στεφάνια λουλουδιών,χελιδόνια που χτίζουν τις φωλιές τους από φιδέ και γεννούν αυγά φασόλια,χελιδόνια που κρατούν ένα ροζ άνθος ροδακινιάς στο ράμφος τους για να γιορτάσουν τον ανθισμένο κάμπο της Ημαθίας!Γέμισε γλυκά τιτιβίσματα η τάξη μας!Κι εμείς αλλοπαρμένοι από την ανοιξιάτικη ευφορία μπήκαμε στον μελωδικό χορό των Χελιδονισμάτων ψάλλοντας τα κάλαντα της άνοιξης και το τραγούδι της Χελιδόνας.
Ήρθε, ήρθε χελιδόνα,
ήρθε κι άλλη μεληδόνα,
κάθισε και λάλησε,
και γλυκά κελάηδησε:
«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ,
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις,
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις, κι αν κακίσεις,
πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις».
Τα Χελιδονίσματα είναι ένα παλιό έθιμο σύμφωνα με το οποίο τα παιδιά γύριζαν τα χωριά κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού γιορτάζοντας τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννησηση της φύσης τραγουδώντας από σπίτι σε σπίτι.Μια μικρή αναβίωση του εθίμου αυτού ζήσαμε κι εμείς φτιάχνοντας χάρτινα χελιδόνια και τραγουδώντας τα ανοιξιάτικα κάλαντα στον ροζ ανθισμένο κάμπο της Ημαθίας. Να σας τα πούμε;
Η κυρα Σαρακοστή είναι ένα παραδοσιακό έθιμο του λαού μας,ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο των παλαιών χρόνων.Φτιαχνόταν από αλεύρι και νερό,απεικόνιζε μια γυναίκα που έμοιαζε με καλόγρια και το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν τα εφτά της πόδια,ένα για κάθε εβδομάδα από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Κάθε Κυριακή κοβόταν κι από ένα πόδι μέχρι να φτάσεις στο τελευταίο το οποίο κοβόταν την 7η εβδομάδα,δηλαδή τη Μεγάλη Εβδομάδα, και συγκεκριμένα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου λίγο πριν την Ανάσταση του Χριστού.Τα χέρια της γυναίκας ήταν σταυρωμένα,καθώς προσευχόταν,το στόμα της έλειπε,διότι νήστευε και είχε έναν σταυρό στο κεφάλι,ένδειξη της συνεχούς προσευχής και προσέλευσης στην εκκλησία.
Το έθιμο εμφανίζεται με διάφορες παραλλαγές στη χώρα μας. Η δική μας Σαρακοστή φτιάχτηκε από χάρτινα πιάτα,χαρτοπετσέτες για φόρεμα και μαντήλα στο κεφάλι,ποδιά χάρτινη με όλες τις νηστίσιμες τροφές και 7 ανοιξιάτικα λουλούδια αντί για πόδια,τα οποία αντιπροσωπεύουν τον ανοιξιάτικο κάμπο της Ημαθίας και τις ανθισμένες ροδακινιές μας.Καλή ανοιξιάτικη σαρακοστή!
<<-Τίποτε…τίποτε…Μονάχα κουρελάκια,όλων των λογιών τα κουρελάκια, πράσινα, κίτρινα, μαύρα, κόκκινα, μπλε,λιλά…Μη στενοχωριέσαι,μαμά,και μην κουράζεσαι άλλο.Ας κατεβούμε.Του χρόνου θα μου αγοράσεις ένα όμορφο αποκριάτικο κοστούμι.Δεκάρα δεκάρα θα ρίχνω στον κουμπαρά μου και… Η μαμά δεν πρόσεχε τα λόγια του Αρλεκίνου,κοιτούσε τα κουρελάκια,τα γαλάζια,τα άσπρα,τα πορτοκαλιά. Η αγάπη της σαν ήλιος φώτισε το μυαλό της>>.
Απόσπασμα από το βιβλίο
της Ζωρζ Σαρή ¨Ο Αρλεκίνος¨
Ο Αρλεκίνος της φιλίας
Είναι Κυριακή της Αποκριάς και όλοι γλεντάνε εκτός από ένα μικρό αγόρι, τον Αρλεκίνο, που είναι φτωχός και δεν έχει στολή για να μασκαρευτεί,μέχρι που η μητέρα του η κυρία Φαντασία,όπως θα την ονομάσει το αγόρι,θα φτιάξει κάτι μαγικό…
“Ο Αρλεκίνος”,ένα βιβλίο-ύμνος στην αγάπη,τη φαντασία,την καλοσύνη,την αισιοδοξία και την αποδοχή, είναι ένας από εμάς, βρίσκεται γύρω μας,μέσα μας και κοιτάζει διστακτικά χωρίς να τον αφήνει η ζωή να χαρεί,να γευτεί, να δοκιμάσει. Κι αν υπήρχε κάποιος να τον τραβήξει από το χέρι; Να τον βάλει στην παρέα; Να του δείξει το φως;
Ο Αρλεκίνος της Ζωρζ Σαρή ήρθε από τη Βενετία για να ντύσει την ψυχή μας με ποικίλα συναισθήματα,να μας διδάξει ηθική και αξίες και να μας εμπνεύσει να φτιάξουμε τον δικό μας Αρλεκίνο με τα κουρελάκια της αγάπης. Δεν πειράζει που είναι περισσεύματα, είναι αυτά που έχουμε κι αυτό αρκεί! Και σαν την κυρία Φαντασία,την καλή μαμά του Αρλεκίνου,δημιουργήσαμε τον μασκαρά της φιλίας,τη φορεσιά που τη ράβουμε και τη ράβουμε ασταμάτητα με μικρά, πολύχρωμα κουρελάκια που συνθέτουν μια όμορφη φιλία. Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό:Ο Αρλεκίνος της φιλίας,ο οποίος μας έπιασε το χέρι και χορέψαμε ασταμάτητα μαζί του.
Την επόμενη φορά που θα δείτε έναν Αρλεκίνο να παρακολουθεί πίσω από το τζάμι,απλώστε του το χέρι και καλέστε τον στον τρελό αποκριάτικο χορό που ξετυλίγεται σαν πολύχρωμη σερπαντίνα και λέγεται ζωή. Τι λέτε αξίζει το κοστούμι μας το πρώτο βραβείο της Αποκριάς;
Και αφού είμαστε λάτρεις της ανακύκλωσης και η κυρία Φαντασία δε λέει να μας αφήσει το χέρι…
<<-Έχω μια ιδέα φαεινή!Με τούτα τα κουρελάκια θα σου φτιάξω το πιο όμορφο κοστούμι….>>
1. Αρλεκίνος από ρολό κουζίνας,χαρτόνια που είχαν περισσέψει και πολύ χρώμα.
Και η μαγεία των Χριστουγέννων καλά κρατεί! Χαμηλός φωτισμός,μια ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα, ένα τζάκι να σε καλεί κοντά του να θυμηθείς παλιά, νοσταλγικά χρόνια γύρω από τη φωτιά και η τάξη μας έχει μετατραπεί σε ένα παραμυθένιο χριστουγεννιάτικο σκηνικό! Η χαρά απερίγραπτη και τόσο απλά “κατασκευασμένη”. Κολλήσαμε χαρτόκουτα με σιλικόνη, δημιουργήσαμε εφφέ από πλακάκια βουτώντας ένα σφουγγάρι σε κόκκινο χρώμα, φτιάξαμε τη φωτιά με ρολά κουζίνας, χαρτόνι και φωτάκια και διακοσμήσαμε το τζάκι με ό,τι είχαμε.
Η μαγεία συμπληρώθηκε με μια φλοκάτη από τα παλιά χρόνια, η οποία δημιούργησε τη θαλπωρή ενός “ζεστού” αναγνωστηρίου μιας άλλης εποχής. Η φωτιά που φιλοξενούσε το τζάκι σε συνδυασμό με τη φλόγα της καρδιάς μας μάς ταξίδεψε κάπου μακριά σε ένα ορεινό χωριό,σε ένα σπίτι με καμινάδα που καπνίζει και κάποια παιδιά μέσα να ρουφούν ιστορίες,θρύλους, παραμύθια από το στόμα της γιαγιάς τους κι όλα αυτά γύρω από το αμυδρό φως του τζακιού που ζέστανε και μεγάλωσε γενιές και γενιές ανθρώπων. Και είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε αυτή τη φλόγα να σβήσει ποτέ!Καλά Χριστούγεννα!
Πυρετώδεις προετοιμασίες,τα ξωτικά του Αη Βασίλη δουλεύουν ασταμάτητα για να τυλίξουν όλα τα δώρα που ζητούν τα παιδιά σε όλον τον κόσμο. Ο Άη Βασίλης γυαλίζει το ιπτάμενο του έλκηθρο,δίνει ένα χορταστικό γεύμα στους ταράνδους κι ετοιμάζεται για το μεγάλο ταξίδι! Προλαβαίνουμε όμως να ταχυδρομήσουμε τα γράμματα μας,να τον διαβεβαιώσουμε ότι ήμασταν πολύ καλά παιδιά φέτος και να περιμένουμε καρτερικά τα δώρα κάτω από το δέντρο.
Πυρετώδεις προετοιμασίες, λοιπόν και στην τάξη μας, καθώς ετοιμάζουμε ένα παραμυθένιο γραμματοκιβώτιο από χαρτόκουτα και ρολά κουζίνας ( λέτε να θέλουμε να καλοπιάσουμε τον Άη Βασίλη;)για να βάλουμε τα παιδικά μας γράμματα και να πετάξουν προς το όνειρο… Πάρτε μια ιδέα…
Ένα χαρτόκουτο ξαναζεί μια δεύτερη ζωή ως δέντρο,κι όχι ένα απλό δέντρο, αλλά ένα δέντρο ευγνωμοσύνης και επιθυμιών ταυτόχρονα.Ένα δέντρο που σου προσφέρει 2024 λόγους να είσαι ευγνώμων για τη χρονιά που πέρασε και 2025 ευχές για το νέο έτος. I’m thankful for… και οι ευχαριστίες των παιδιών για όλα αυτά που τους χάρισε απλόχερα το 2024 και όχι μόνο αποτυπώθηκαν σε φθινοπωρινά φύλλα στο μάθημα των αγγλικών και σκέπασαν τα γυμνά κλαδιά του δέντρου. Επειδή,όμως,δε σταματούμε να ονειρευόμαστε και να προσδοκούμε νέα πράγματα,στα εργαστήρια δεξιοτήτων στολίσαμε το δέντρο με χριστουγεννιάτικες μπάλες στις οποίες γράψαμε τι ευχόμαστε δίνοντας του μια πιο γιορτινή διάθεση.Έτσι παντρέψαμε το χθες με το αύριο,την ευγνωμοσύνη με την ελπίδα,τα αγγλικά με τα ελληνικά, καθώς ό,τι αγγίζει τις ψυχές μας μιλάει μία γλώσσα,τη γλώσσα της καρδιάς και της πίστης.Η δράση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια υλοποίησης προγράμματος πολιτιστικών θεμάτων με τίτλο “Ανακαλύπτοντας τα ήθη και τα έθιμα Ελλάδας-Αγγλίας”.
Ρολά από χαρτί υγείας, μαρκαδόροι, χαρτόνι, κόλλα, γκλίτερ, σοκολατένια ευρώ και το ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης υποδέχεται τον νέο χριστουγεννιάτικο μήνα. Κάθε μέρα ανοίγει και διαφορετικός μαθητής.Αυτός ή αυτή που θα συγκεντρώσει τα περισσότερα ευρώ κερδίζει.Μετράμε αντίστροφα…εσείς;
26 Οκτωβρίου,ημέρα γιορτής του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη,προστάτη και πολιούχου της Θεσσαλονίκης κι αποφασίσαμε να τιμήσουμε τον Άγιο διαβάζοντας το Συναξάρι του Αγίου,το ανάγνωσμα δηλαδή που διηγείται τη ζωή,το μαρτύριο και τα θαύματα του,μέσα από την παιδική σειρά ¨Το όνομά μου-η γιορτή μου¨ και το βιβλίο “Το όνομά μου…έχει Άγιο”.Τονίστηκε η σωτήρια συμβολή του στην ιστορική πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και η απελευθέρωσή της από τους Τούρκους στις 26 Οκτωβρίου 1912. Στη συνέχεια η μαθήτρια της τάξης Ελένη Π. ζωγράφισε τον Άγιο ως στρατηγό ενώ όλοι/ες οι μαθητές/τριες επιμελήθηκαν μια προσωπογραφία του Αγίου τοποθετημένη σε χρυσό φόντο και διακοσμημένη με χρυσές ψηφίδες,όπως ακριβώς στολίζονταν και τα βυζαντινά ψηφιδωτά με την επιλογή του χρυσού να παραπέμπει στο αδιαπέραστο φως του Θεού.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
