Η 14η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως ευρέως αγαπητή γιορτή της αγάπης και του έρωτα, κατά την οποία οι άνθρωποι εκδηλώνουν την αγάπη τους με ποικίλους τρόπους, ανταλλάσσοντας συνήθως δώρα, λουλούδια και σοκολατάκια. Μια αρχαία γιορτή που στο πέρασμα των χρόνων πήρε διάφορες μορφές για να γίνει στις μέρες μας περισσότερο εμπορική.
Το σχολείο μας όμως αποφασίζει να γιορτάσει την ημέρα περισσότερο λογοτεχνικά! Μοιραστείτε μαζί μας μια αγαπημένη σας ερωτική περιγραφή, ένα αγαπημένο σας ερωτικό ποίημα ή κάποιους ερωτικούς στίχους που έχουν για σας ιδιαίτερη σημασία…
Κωνσταντίνος Τσουτσάνης
Το σώμα σου κι εγώ,
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού ποτέ σου δε φαντάστηκες.
Δεν έχεις θέση τώρα
τί ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου.
Γιάννης Βαρβέρης
Λουίζα
Αν κάθε φορά που σε σκεφτόμουν έπεφτε ένα αστέρι… τότε η σελήνη θα ένιωθε μοναξιά.
Ηλέκτρα, Γιάννης
Αν δεν μου χαρίζεις την ψυχή σου, τι να κάμω την ομορφιά σου.
Δημήτρη Μάριος Παπαδημητροπουλος
Είσαι το φως που σε γεννά και σε σκοτώνει – Οδυσσέας Ελύτης
Χρήστος Αποστολοπουλος
Έλα να χαράξουμε μαζί τον τελευταίο έρωτα πάνω στο σώμα του καιρού
Οδυσσέας Ελύτης
“Από το ποίημα Μαρία Νεφέλη”
Νικολας
Μα δε μου φτάνουν οι στιγμές που’σαι στην αγκαλιά μου θέλω, μωρό μου, πάντοτε να βρίσκεσαι κοντά μου.
Αναστασία
Να κυνηγάς τον έρωτα, αυτόν που, αντί να πληγώνει θεραπεύει. – Ρενέ Στυλιαρά
Βερονικη
Μου λήπις …? Μου λύπης …? Μου λίπεις …? Μου λείπυς …? Μπορεί να μην με έμαθαν να το γράφω σωστά..αλλά εσύ με έμαθες να το αισθάνομαι!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εφραιμ
Μιλώ γιατί αγαπώ και αγαπιέσαι-Αναγνωστάκης
Αθανασίου Σπυρος
Σε περιμένω μια ζωή και όταν ήρθες κατάλαβα πως σε αγαπούσα πάντα
Τάσος Λειβαδίτης
Anonymous
Μια μονάχα στον κόσμο αγάπησα, αυτήν και καμιά άλλη
Οδυσσέας Ελύτης
Είσαι πιο όμορφη κι από την λέξη “όμορφη”
Οδυσσέας Ελύτης 🙂
Κωνσταντίνος φετεκεκης
Αν ήσουν κύμα, θα γηνόμουν στεριά,
να σε αγγαλιαζω κάθε φορά που γυρνάς
Καλλιόπη Θεοδώρα
Όταν σε βλέπω, η καρδιά μου ζηλεύει τα μάτια μου
Ζαφειροπουλος μαξιμος
Τα χέρια μου είναι ζεστά, ενώ τα δικά σου είναι κρύα
Πόσο τυφλή είσαι Ναστένκα
Ντοστογιευσκι
Σπυριδούλα
Αγάπη του Κώστα Καρυωτάκη
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μού ειπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Στυλιανός, Κωνσταντίνος
Κι έπαψεν η ξεφάντωση,
κι επέρασεν η ώρα,
και καθενείς στο σπίτι του
επήγε εκεί στη Xώρα.
Κι ο Pήγας βάνει λογισμόν,
πολλά βαριά τον πιάνει,
ίντά’ναι κι ο τραγουδιστής
τση νύκτας δεν εφάνη.
Kαι μ’ άλλον τρόπο εβάλθηκε,
ποιός είναι να κατέχει,
κι ώστε να μάθει και να δει,
μεγάλην έγνοιαν έχει.
Kαι πιάνει, μιάν αργατινή,
δέκα από την Aυλή του,
οπού επλερώνονταν καλά
να βλέπουν το κορμί του.
Λέγει τως· “Πιάστε τ’ άρματα χωστά,
και μη μιλείτε,
κι αμέτε σε παραχωστό κρουφά,
και φυλαχτείτε.
Kι αν έρθει αυτός που τραγουδεί
γλήγορα φέρετέ τον-ε
ήστεκεν κι ανιμένει.
Κι εις ώραν ολιγούτσικην,
οπού’σατε χωσμένοι,
θωρούνε με ένα σύντροφο
αξάφνου και προβαίνει.
Κι αρχίζει πάλι το σκοπό
το γλυκοζαχαρένιο,
κ’ εχτύπαε το λαγούτο του,
σαν το’χε μαθημένο.
Tότες, από το χάλασμα
εβγαίνουν οι αντρειωμένοι,
κι ως είδεν ο Ερωτόκριτος,
σκολάζει και σωπαίνει.
Και το λαγούτο εσκόρπισεν
εις εκατό κομμάτια,
να μην τον-ε γνωρίσουνε
εκείνα τα ξένα μάτια
Να μην τον-ε γνωρίσουνε
εκείνα τα ξένα μάτια
Κορνάρος Βιτσέντζος
Ζωτος Mιλτος
“Εγώ που ερωτεύτηκα τα φτερά σου ποτέ δεν θα στα κόψω”
Φρίντα Κάλο
Ανθή
Φυγή του Γιώργου Σεφέρη
Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.
H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.
Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ’ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.
Διονύσης κατριμπουζας
Τα φώτα όλα σβήσε τα
Με φτάνουνε τ’ αστέρια
Να βλέπω όταν με κρατάς
Εσύ στα δύο σου χέρια
Μπίτσης
“Έρωτα που ‘σαι ακαταμάχητος
Έρωτα που τα πλούτη εξανεμίζεις
που ξενυχτάς στα απαλά
μάγουλα της κοπέλας,
που βρίσκεσαι ακόμα και στα πέλαγα
ή και στις κατοικίες των ξωμάχων.
Σοφοκλής
Αναστασης
Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
Γιώργος Σεφέρης
Χρήστος κουτρουμανης
Σε αγάπησα όσο ποτέ
Δεν έχω αγαπήσει
Θα σε αγαπώ ώσπου η γη
Αυτή να σταματήσει
Παύλος Κοσματος
Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Μυρτιώτισσα
Άγγελος Γεωργακόπουλος
Εστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη
Διονύσιος Σολωμός
Ηλίας Γιαννακακος
Όσα μπορούν τα μάτια σου
Να πουν με ένα βλέμμα
Μπορούν μονάχα να μου πουν
Λουλούδια μαγεμένα
Αποστόλης
Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε
Διονύσιος Σολωμός