Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες

Στα βορειοανατολικά σύνορα του νομού Αρκαδίας βρισκόταν μια λίμνη. Ονομαζόταν λίμνη του Στύμφαλου. Εκεί, ανάμεσα στα πυκνά δέντρα της όχθης και τους θάμνους, έμεναν κάτι παράξενα και επικίνδυνα πουλιά που έμοιαζαν με κότες. Οι κάτοικοι τα ονόμαζαν Στυμφαλίδες Όρνιθες. Είχαν μυτερά φτερά και σιδερένια ράμφη. Τα νύχια τους ήταν μακριά και σουβλερά και οι όρνιθες αυτές τρέφονταν με ανθρώπινες σάρκες. Γι’ αυτό κανείς από τους κατοίκους της γύρω περιοχής δεν τολμούσε να πλησιάσει προς τη λίμνη.-Έχεις ακούσει για τις Στυμφαλίδες Όρνιθες; ρώτησε μια μέρα ο Ευρυσθέας τον Ηρακλής.

-Και ποιος δεν έχει ακούσει γι’ αυτά τα ανθ

 

ρωπόφαγα πουλιά; του απάντησε ο Ηρακλής.

-Αυτός θα είναι ο επόμενος άθλος σου, Ηρακλής. Θα πας στη λίμνη ου Στύμφαλου. και θα εξοντώσεις τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.

Οι στυμφαλίδες όρνιθες

 

Το λιοντάρι της Νεμέας

–Ηρακλή, του είπε μια μέρα ο Ευρυσθέας, έμαθα ότι είσαι πολύ δυνατός και αψηφάς τους κινδύνους.

  • Για να μείνεις μαζί μου στην Τίρυνθα, θέλω να κάνεις δέκα άθλους.
  • Δέχεσαι τους όρους μου;
  • -Ναι, του απάντησε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ο Ηρακλής.
  • Θα κάνω ό,τι μου ζητήσεις.

-Ωραία. Άκουσε λοιπόν ποιος είναι ο πρώτος άθλος σου:

Στα γειτονικά βουνά της Νεμέας υπάρχει ένα τρομερό λιοντάρι που κατασπαράζει ζώα και ανθρώπους. Λένε πως το λιοντάρι αυτό φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μια μέρα πάνω στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Άλλοι λένε πως είναι παιδί της φρικτής Έχιδνας, που είναι μισή φίδι και μισή γυναίκα. Ε, λοιπόν αυτό το λιοντάρι θέλω να σκοτώσεις και να μου φέρεις το δέρμα του.