| Γιώργης Παυλόπουλος,
Το τέλειο έγκλημα Αποφάσισε τότε –μη ρωτήσεις ποτέ το γιατί–αποφάσισε τότε να σκοτώσει το ποίημα. Πήρε κάθε προφύλαξη έκρυψε το μαχαίρι και παραμόνευε. Το ποίημα βεβαίως δεν ήταν ανύποπτο. Ήξερε τις προθέσεις του ποιητή από καιρό αλλά μήτε το απόφευγε μήτε τον προκαλούσε και κάπου κάπου έκλαιγε κρυφά. Ώσπου έγινε το τέλειο έγκλημα. Μαχαιρωμένο το ποίημα μέσα στην καρδιά του ποιητή έμεινε άγνωστο για πάντα [Παυλόπουλος 2017: 208] |
| Κική Δημουλά ,
Δεν αστοχεί Ένα Αλτ, υπόκωφο, άκουσα να με σημαδεύει. Ουδέν πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς μες στην ακινησία προ πολλού με είχε η αίσθησή μου μεταφέρει Ωστόσο νιώθοντας ωσάν ακόμα ν΄αναδεύεται το μέσα μου κατάτι υπάκουσα στο άκουσμα του Αλτ περιμένοντας να εκπυρσοκροτήσει η φοβέρα. Τίποτα, σιγή απόλυτη μα δεν ξεθάρρεψα, τα ξέρω εγώ τα κόλπα ξέρω ότι με σιγαστήρα σε καθαρίζει το ανεξήγητο κι άντε να το συλλάβεις. [Δημουλά 2016: 7] ΘΕΜΑΤΑ 1.Ποιο είναι το θέμα του πρώτου ποιήματος και ποιο του δεύτερου; Πώς συνομιλούν τα δύο ποιήματα μεταξύ τους; 2.Να σχολιάσετε τα ρηματικά πρόσωπα των δύο ποιημάτων. 3.Ποια χαρακτηριστικά του Υπερρεαλισμού εντοπίζετε στα ποιήματα; 4.Τι σημαίνει για σας: α: Η καταστροφή του δημιουργήματος από τον δημιουργό του; Ποια τα αίτια αυτής της πράξης; Σε τι αποσκοπεί ένας δημιουργός όταν καταστρέφει το ίδιο του το δημιούργημα; β. Το ανεξήγητο και απρόσμενο στη ζωή μας; Μπορούμε να προβλέψουμε τα γεγονότα της ζωής μας; Μπορεί η διαίσθηση ή το ένστικτό μας να μας οδηγήσει σε κάποια “υποψία” για το τι μπορεί να μας συμβεί; |
