Με το όνομα παπαγάλος είναι γνωστά διάφορα είδη από δενδρόβια, ως επί το πλείστον, πουλιά που σχηματίζουν τη τάξη των Ψιττακόμορφων, η οποία χωρίζεται σε 3 οικογένειες: Κακατουίδες, Ψιττακίδες και Γλαυκοπίδες. Υπάρχουν σήμερα 386 ταξινομημένα είδη παπαγάλων, που ανήκουν σε 88 γένη
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Τα συναντάμε σε όλες τις ηπείρους της γης, αν και στην Ευρώπη δεν υπάρχει κανένα ενδημικό είδος, παρόλο ορισμένα είδη έχουν αναφερθεί ως ελεύθερα (feral) σε πολλές χώρες της Eυρώπης.Οι παπαγάλοι απουσιάζουν επίσης εντελώς από την περιοχή της Ανταρκτικής. Στον ελλαδικό χώρο είναι γνωστοί από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν για πρώτη φορά ο ίδιος και άντρες από το εκστρατευτικό του σώμα έφεραν παπαγάλους. Το είδος αυτό, ονομάζεται “Αλεξανδρινό παπαγαλάκι“.[Για τη διατροφή των ψιττακίσκων ενδείκνυνται καταρχήν διάφορα είδη σπόρων, φρούτα και χόρτα. Τα πιο σημαντικά μέσα διατροφής είναι η Παπαγαλίνη (άριστης ποιότητας) είναι μαζί με το κεχρί η κύρια τροφή για πολλά είδη μικρού και μεσαίου μεγέθους. Υπάρχουν διάφορα είδη. Η ισπανική είναι η καλύτερη, αλλά υπάρχει σπάνια στο εμπόριο. Επίσης καλά είδη έρχονται από το Μαρόκο και από τη Σμύρνη, ενώ τα ολλανδικά είδη κι αυτά από το Λα Πλάτα, δεν έχουν τόση θρεπτική ουσία. Οι σπόροι πρέπει να είναι κίτρινοι ματ, γυαλιστεροί και χωρίς σκόνη. Η τελευταία προϋπόθεση ισχύει για όλους τους σπόρους. Το κεχρί υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες. Το άσπρο κεχρί πρέπει να είναι κάτασπρο. Παλαιότερα η καλύτερη ποιότητα ερχόταν από την Ιταλία, σήμερα από την Αυστραλία και τη Σμύρνη. Το κίτρινο κεχρί είναι τόσο μεγάλο όσο το άσπρο, αλλά από ότι φαίνεται δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα πουλιά. Το κεχρί Σενεγάλης ερχόταν παλαιότερα από την Αφρική, τώρα λέγεται Πάνικουμ και έρχεται από την Αυστραλία. Όσον αφορά τις Η.Π.Α. εκεί ενδέχεται να συναντήσει κανείς το Παρακίτ της Καρολίνα (Conuropsis carolinensis) ή τον χοντρόραμφο, παρόλο που τα είδη αυτά δεν ενδημούν εκεί.
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Ζουν ομαδικά και στις χώρες που απαντώνται σε μεγάλο αριθμό,τα σμήνη προκαλούν τεράστιες ζημιές στις καλλιέργειες. H τάξη των ψιττακόμορφων παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και διαφοροποιήσεις. Οι περισσότεροι παπαγάλοι δεν παρουσιάζουν διμορφία ανάλογα με το φύλο, φωλιάζουν σε κουφάλες και παρουσιάζουν μεγάλη κοινωνικότητα. Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως ο παπαγάλος Εκλεκτός (Eclectus roratus – Εκλεκτός ο ριγμένος) που παρουσιάζει διμορφία ανάλογα με το φύλο, το Κακάπο της Νέας Ζηλανδίας (Strigops habroptila – Γλαύκοψ η αβρόπτιλος), που δεν πετά, είναι νυκτόβιο και είναι το μόνο είδος με διαφορετική συμπεριφορά κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Τα αρσενικά προσεγγίζουν τα θηλυκά ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους και ο δεσμός που δημιουργείται μεταξύ αρσενικού και θηλυκού είναι βραχύβιος και λήγει μετά το ζευγάρωμα. Οι παπαγάλοι είναι μονογαμικά ζώα και ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα είδη, που επιλέγουν το ταίρι τους προσεκτικά και δένονται μαζί του για μια ζωή. Επιπλέον, σε πολλά είδη, όπως στα Κοκατίλ (Nymphicus hollandicus – Νυμφικός ο ολλανδικός) συμμετέχει και το αρσενικό στην ανατροφή των μικρών. Μαζί με την οικογένεια των κορακιδών, οι παπαγάλοι θεωρούνται τα ευφυέστερα πουλιά. Εξυπνότερος όλων είναι ο Γκρίζος Αφρικανός, που είναι και ο πιο γνωστός «ομιλητής». Έρευνες έχουν δείξει ότι δεν μιμείται απλώς την ανθρώπινη ομιλία αλλά συνδέει λέξεις με έννοιες και την εξωτερική πραγματικότητα
ΤΡΟΦΗ
Για τη διατροφή των ψιττακίσκων ενδείκνυνται καταρχήν διάφορα είδη σπόρων, φρούτα και χόρτα. Τα πιο σημαντικά μέσα διατροφής είναι η Παπαγαλίνη (άριστης ποιότητας) είναι μαζί με το κεχρί η κύρια τροφή για πολλά είδη μικρού και μεσαίου μεγέθους. Υπάρχουν διάφορα είδη. Η ισπανική είναι η καλύτερη, αλλά υπάρχει σπάνια στο εμπόριο. Επίσης καλά είδη έρχονται από το Μαρόκο και από τη Σμύρνη, ενώ τα ολλανδικά είδη κι αυτά από το Λα Πλάτα, δεν έχουν τόση θρεπτική ουσία. Οι σπόροι πρέπει να είναι κίτρινοι ματ, γυαλιστεροί και χωρίς σκόνη. Η τελευταία προϋπόθεση ισχύει για όλους τους σπόρους. Το κεχρί υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες. Το άσπρο κεχρί πρέπει να είναι κάτασπρο. Παλαιότερα η καλύτερη ποιότητα ερχόταν από την Ιταλία, σήμερα από την Αυστραλία και τη Σμύρνη. Το κίτρινο κεχρί είναι τόσο μεγάλο όσο το άσπρο, αλλά από ότι φαίνεται δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα πουλιά. Το κεχρί Σενεγάλης ερχόταν παλαιότερα από την Αφρική, τώρα λέγεται Πάνικουμ και έρχεται από την Αυστραλία.
