Άρθρα ανά μήνα: Ιανουάριος 2021

Οι Τρεις Ιεράρχες

Κάθε χρόνο στις 30 ιανουαρίου γιορτάζουμε τους Τρεις Ιεράρχες. Φέτος οι μαθητές τίμησαν λίγο παραπάνω τον Μέγα Βασίλειο ετοιμάζοντας συνεργατικά την πόλη που ίδρυσε, την Βασιλειάδα.

Εκτός της ομαδικής κατασκευής και της συζήτησης γενικότερα για τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, συμμετείχαν με χαρά σε ψυχοκινητικό παιχνίδι, μαθαίνοντας να γράφουν τα ονόματα των Ιεραρχών.

Παίξαμε με το ζάρι των αριθμών. Είχαμε ορίσει από πριν τους κανόνες του παιχνιδιού και οι κώδικες γράφτηκαν και αναρτήθηκαν στον πίνακα για να είναι ορατοί σε όλους.

Όταν το ζάρι έφερνε τον αριθμό:

1 – Έτρεχαν στο τραπέζι κι έγραφαν σε χαρτί τη λέξη ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

2 – Έτρεχαν στο τραπέζι κι έγραφαν τη λέξη ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

3 – Έτρεχαν στο τραπέζι κι έγραφαν τη λέξη ΙΩΑΝΝΗΣ

4 – Έδειχναν με το χέρι τους έναν φίλο τους, γιατι οι Τρεις Ιεράρχες μίλησαν για την σημαντικότητα της φιλίας.

5 – Σχημάτιζαν μια καρδιά με τα χέρια τους, γιατί οι Τρεις Ιεράρχες δίδαξαν την αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους.

6 – Σχημάτιζαν όλοι μαζί έναν κύκλο, γιατί όλοι είμαστε φίλοι και αγαπημένοι.

 

 

To Δέντρο του Γενάρη!!!

Το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, «Ο χρόνος του Γενάρη» ακούσαμε στην ολομέλεια και στην συνέχεια βάλαμε τα φύλλα της καρδιάς μας στο δικό μας δέντρο.

Το ρεφρέν του τραγουδιού αναφέρει:

«Οι μέρες και οι νύχτες του Γενάρη,

σαν δέντρα κρεμασμένα στη βροχή,

στιχάκια γράφουν σε ένα καλαντάρι και

στης καρδιάς τα φύλλα μιαν ευχή»

Το δικό μας δέντρο, το οποίο ήταν ήδη  στολισμένο στην αίθουσα, ήταν κρεμασμένο από τα χιόνια.  Αυτό όμως δεν μας ενόχλησε να σκεφτούμε ευχές, που θα μπορούσαν να γράφουν τα φύλλα του.

Οι μαθητές ανέφεραν : «να είμαστε όλοι καλά, να έχουν όλα τα παιδιά να φάνε, να έχουν μαμά και μπαμπά, να έχουν όλοι οι άνθρωποι σπίτι να ζήσουν, να αγαπάμε ο ένας τον άλλο». Προσπαθήσαμε όλοι μαζί να πούμε την κάθε ευχή με μία λέξη.

ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΠΙΤΙ, ΦΑΓΗΤΟ ήταν οι λέξεις που καταγράφηκαν και τις οποίες κλήθηκαν οι μαθητές να αντιγράψουν πάνω στο φύλλο τους, αφού το κόψουν. Έπρεπε να διαλέξουν μια ευχή από όλες για να γράψουν. Στην συνέχεια στόλισαν το φυλλαράκι τους με πούλιες, που κόλλησαν στο περίγραμμα των φύλλων.

 

Η αλεπού σε νέες περιπέτειες!!!

Μια παραλλαγή της ιστορίας που είχαν εμπνευστεί οι μαθητές μας, λίγο πριν γίνει η αναστολή λειτουργίας των σχολείων το Φθινόπωρο . Μια ιστορία που συνδυάζει τον εθελοντισμό, το βιβλίο με την αλεπού  και  τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που δουλεύαμε εκείνο το διάστημα.

“Mία φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια που ήθελε να πάει εκδρομή. Αποφάσισε να πάρει το τελεφερίκ.

Πήγαν και πήραν εισιτήρια στον σταθμό, μπήκαν μέσα και το τελεφερίκ ξεκίνησε να κινείται. Περνούσε πάνω από τα δέντρα, πήγαινε στην κορυφή του βουνού. Την ώρα που περνούσε πάνω από το δάσος, είδαν μια αλεπού. Η αλεπού έψαχνε να βρει φαγητό για την οικογένεια της, όμως είχε κοπεί η ουρά της, γιατί είχε πέσει πάνω σε μια παγίδα.

Η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά και τα δύο παιδιά, μόλις είδαν την αλεπού από ψηλά να πονάει, αποφάσισαν να την βοηθήσουν. Μόλις έφτασαν στο βουνό, κατέβηκαν από το τελεφερίκ και άρχισαν να ψάχνουν για κάτι πορτοκαλί μέσα στο δάσος.

Μετά από ώρα την βρήκαν. Η αλεπού ένιωθε χάλια, ήταν λυπημένη κι έκλαιγε. Φώναζε πολύ. «Βοήθειααα, πονάει η ουρά μου».

Η οικογένεια πήρε την αλεπού και την πήγε στο νοσοκομείο των ζώων. Εκεί ο κτηνίατρος την βοήθησε να γίνει καλά.

Όταν ο κτηνίατρος είδε ότι η αλεπού ήταν εντελώς καλά την πήγε πάλι πίσω στο δάσος κι έφυγε γρήγορα για να πάει να βοηθήσει κι άλλα ζώα.

Η αλεπού ήταν πολύ ευτυχισμένη που ήταν πάλι μαζί με τα αλεπουδάκια της. Από τότε, όποτε έβλεπε τελεφερίκ να περνάει χαμογελούσε, χαιρετούσε με τα αυτιά της και κουνούσε την ουρά της.”

Εξωγήινοι…μάλλον μπήκαν στην τάξη μας, γιατί είχαν ένα μήνυμα για εμάς!

Το μήνυμα για την εθελοντική αιμοδοσία τελικά, μάλλον το έφεραν εξωγήινοι, οι οποίοι προφανώς ξαναγύρισαν να πάρουν και τα κωδικοποιημένα μηνύματα που άφησαν οι μαθητές στην αίθουσα, μιας που δεν τα βρήκαμε την επόμενη ημέρα 😉 .

Οι εξωγήινοι δεν έχουν αίμα, όπως οι άνθρωποι. Το γνωρίζατε αυτό;  😆


Οι δράσεις για την εθελοντική αιμοδοσία συνεχίζονται με ένα περίεργο μήνυμα που λάβαμε!!!

Το περιέργο μήνυμα.

Ανεξήγητο πως, αυτό το μήνυμα βρέθηκε μέσα στην τάξη 😉 . Οι μαθητές προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το συμβάν, ανέφεραν ότι ίσως το έφεραν εξωγήινοι, μιας που μιλάμε για το διάστημα αυτές τις ημέρες, ίσως ο Άγιος Βασίλης, ίσως μπήκε κάποιος κλέφτης….

Θορυβηθήκαμε όλοι. Τι να σήμαιναν άραγε αυτά τα σύμβολα;

Η νηπιαγωγός ανέλαβε να εξιχνιάσει τον γρίφο και την επόμενη ημέρα ενημέρωσε τους μαθητές ότι  επρόκειτο για έναν κώδικα τον οποίο και μπόρεσε, μετά από πολύ διάβασμα και αναζήτηση στο διαδίκτυο  😯 🙂 να αποκωδικοποιήσει. Τους εξήγησε ότι αυτά τα σχέδια είναι κώδικες, σύμβολα που το καθένα αντιστοιχεί σε ένα γράμμα. Ο πίνακας με τους κώδικες και το ελληνικό αλφάβητο αναρτήθηκε στο τοίχο για να μπορούν όλοι να τον βλέπουν. Το μόνο που έμενε ήταν να βρουν οι μαθητές τι έγραφε το μήνυμα και γιατί μας το έστειλαν.

Ανέλαβαν τα νήπια να γράφουν αυτό που τους υποδείκνυε η υπόλοιπη ομάδα. Κάθε νήπιο έπαιρνε ένα χαρτί και ξεκινούσε να περιγράφει πως είναι το πρώτο σύμβολο που βλέπει και μετά συνέχιζε με το επόμενο. Η υπόλοιπη ομάδα εντόπιζε στον πίνακα το σύμβολο, φώναζε το γράμμα και το νήπιο έγραφε κάτω από το σύμβολο το γράμμα που αντιστοιχούσε, πετυχαίνοντας έτσι την σταδιακή αποκωδικοποίηση του μηνύματος.

Η πρώτη λέξη έγραφε ΔΩΣΕ. Αναρωτηθήκαμε τι να δώσουμε; Οι απαντήσεις πολλές, διαφορετικές και αρκετά χιουμοριστικές. Αυτό συνέβαινε κάθε φορά που ανακαλύπταμε τι έγραφε η επόμενη λέξη.

“Μάλλον γιατρός θα άφησε το μήνυμα κυρία”, “Μήπως κάποιο ζώο κινδυνεύει;”, “Μήπως κάποιος άνθρωπος χτύπησε;”, “Mήπως θέλουν αίμα για την αλεπού;”

 

“Ποιον να σώσουμε;” “Kάποιος χρειάζεται αίμα, κυρία”

 

 

“Γιατι λέει και;”, “Tι άλλο θέλει να κάνουμε;”, Εμείς είμαστε παιδιά, δεν μπορούμε να δώσουμε αίμα.”

“Τι να γίνουμε;” , “Γιατροί;””Λέτε να είναι η αλεπού που έστειλε το μήνυμα;”

Είχαν μείνει δύο χαρτιά, η αγωνία ήταν μεγάλη. Κάθε σχήμα που αποκωδικοποιούσαν ενίσχυε όλο και περισσότερο τον ενθουσιασμό αλλά και την περιέργεια τους.

 

Ο γρίφος λύθηκε. Τελικά, οι μαθητές συμπέραναν ότι κάποιος καλός πρέπει να έστειλε το μήνυμα γιατί είναι καλό αυτό που ζητάει. Γιατί όμως το έστειλαν σε εμάς το μήνυμα αυτό; Η απάντηση ήρθε αμέσως από ένα νήπιο, “γιατί βοηθήσαμε την αλεπού που χτύπησε στα κλαδιά, της δώσαμε αίμα και σώθηκε”. (Σε προηγούμενη ανάρτηση μας είχαμε παρουσιάσει τις κατασκευές των μαθητών, οι οποίες είχαν βασιστεί πάνω στο βιβλίο του Κώστα  Μάγου “Τι ζητούσε μια φορά, η αλεπού στη ρεματιά? – https://blogs.sch.gr/9nippera/2021/01/17/oi-mathites-toy-9oy-n-g-peramatos-gnorizoyn-tin-ethelontiki-aimodosia/)

Οι μαθητές ρωτήθηκαν ξανά, γιατι έστειλαν σε εμάς το μήνυμα, αφού τα παιδιά, δεν επιτρέπεται να δώσουν αίμα. Οι απαντήσεις ήταν οι ακόλουθες:

  • “Για εσάς κυρία και την κυρία Μαρία”
  • “Για να το πούμε στους γονείς μας. Αυτοί μπορούν να δώσουν αίμα”.