Ο βίος της Αγία Βαρβάρας αναφέρει ότι ήταν μια καλλονή που έζησε στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασία όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αυτοκράτορας Μαξιμιανός. Ο Διόσκουρος ή Διόσορος, ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και πατέρας της. Την είχε φυλακίσει σε ένα πύργο γιατί φοβόταν τους μνηστήρες. Άγνωστο πως, έγινε Χριστιανή. Ο πατέρας της, για να μην χρησιμοποιεί τα δημόσια λουτρά και βγαίνει έξω από το πύργο της φυλάκισής της, διέταξε να χτίσουν λουτρά στον πύργο που διέμενε. Το σχέδιο εκεί είχε δύο παράθυρα αλλά η Αγία Βαρβάρα, τιμώντας την Αγία Τριάδα, είπε να χτιστούν τρία παράθυρα. Ο πατέρα της κατάλαβε έτσι ότι ήταν Χριστιανή και όρμησε στο πύργο κυνηγώντας την να τη σφάξει.
Η Αγία έφυγε και γλύτωσε καταφεύγοντας στα βουνά. Αλλά συνελήφθη και οδηγήθηκε στον Ρωμαίο Έπαρχο. Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της έκανε ότι μπορούσε για να την μεταπείσει, αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Την υπέβαλε λοιπόν σε μαρτύρια, περισσότερο για να την σώσει από την οργή του πατέρα της που ήθελε να σκοτωθεί. Τελικά ο έπαρχος αποφάσισε τον αποκεφαλισμό της, και μάλιστα την ποινή θα εκτελούσε ο ίδιος ο πατέρας της , μια και αυτό επιθυμούσε και ο ίδιος. Σύμφωνα με τον βιογράφο αυτής Συμεών, “πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελείωσιν δέχεται”. Την στιγμή όμως που τελείωνε το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό.
Ο Ναός της Αγίας Βαρβάρας
ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ
Ο θρύλος
Σύμφωνα με το θρύλο, όταν το 1830 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Τούρκους, το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδια των κατακτητών όμως άλλαξαν, καθώς ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας, η περιοχή πλημμύρισε με νερό και έτσι το τζαμί δεν χτίστηκε ποτέ. Από τότε, η Αγία Βαρβάρα έγινε η Πολιούχος της Δράμας, και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη με τα θεμέλια, χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της.
Την παράδοση ακολουθεί το έθιμο με τα καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο: σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι, η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυροβολικού ήταν και η προστάτιδα των κοριτσιών που τις φυλούσε από τη γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι, όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια του Εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Η πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ.
Τα Καραβάκια μας!!!
Βαρβάρα γλυκό-έθιμο της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΡΑΜΑ !!!
