Αυτή την ημέρα γιορτάζει η άνοιξη της φύσης και όλοι μας  βγαίνουμε και πηγαίνουμε βόλτα στους αγρούς για να μαζέψουμε λουλούδια για την κατασκευή στεφανιών!

Το έθιμο αυτό κρατάει από τα αρχαία χρόνια! Για τους αρχαίους Έλληνες ο Μάιος ήταν αφιερωμένος στη θεά της γονιμότητας και της γεωργίας, Δήμητρας και στην κόρη της την Περσεφόνη, που ερχόταν αυτό το μήνα από τον κάτω κόσμο!

Κατά την λαϊκή αντίληψη η άνοιξη συμβολίζει την ελπίδα και την αναγέννηση, κάτι που θέλουν και οι άνθρωποι στα σπίτια τους! Έτσι σε όλα τα σπίτια μικρούλια μας, φτιάχνουμε το μαγιάτικο στεφάνι, για προστασία, υγεία, και ευτυχία και το κρεμάμε έξω από το σπίτι μας!

Οι δημιουργίες των παιδιών

Όλα τα σπίτια, έκτος από εκείνα που έχουν πένθος, φτιάχνουν στεφάνι. Αποτελεί σύμβολο προστασίας, υγείας, ευτυχίας και καλής τύχης. Το στεφάνι θα παραμείνει στο σπίτι μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού. Στη γιορτή του Αη Γιάννη του Κλείδωνα το ρίχνουν στη φωτιά. Τότε ανάβουν φωτιές σε δρόμους και πλατείες και πηδούν πάνω από τη φωτιά τρεις φορές, τρέχοντας.

Το μαγιάτικο Στεφάνι μας

Παρατηρήσαμε αγριολούλουδα

Μιλήσαμε για τα μέρη του λουλουδιού!

Παζλ

ΜΕΜΟΡΙ-Βρες τα όμοια

Καλή Πρωτομαγιά, καλό μήνα!!!!

Η ημέρα της Γης εορτάζεται σε περισσότερες από 190 χώρες κάθε χρόνο με τη διοργάνωση εκδηλώσεων σε όλο τον κόσμο για την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων σε περιβαλλοντικά ζητήματα και την κινητοποίηση κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη. Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν το 2009, τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης» έως το 2025. Υπολογίζεται ότι στους εορτασμούς της συμμετέχουν περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης γιορτάζεται για να θυμίζει σε όλους μας ότι η Γη και τα οικοσυστήματά της μας παρέχουν ζωή και τροφή.

Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Εξ αυτών τα κάλαντα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν.

Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια» λέγοντας «Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» αφού σύμφωνα με τις δοξασίες ο Λάζαρος είχε παραγγείλει πως «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…» Στα «λαζαράκια» έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.

ΥΛΙΚΑ:
-1 ποτήρι λάδι [καλαμποκέλαιο]
-1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι
-1 ποτήρι ζάχαρη
-1 πακέτο αλεύρι για όλες τις χρήσεις
-2 βανίλιες
-1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
-1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
-1/2 κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλο σκόνη.
-ξύσμα από ένα πορτοκάλι..
-γαρυφαλάκια για τα μάτια του Λάζαρου…

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Η παρασκευή είναι πολύ εύκολη. Δεν έχετε παρά να χτυπήσετε την ζάχαρη με το λάδι και να προσθέσετε το αλεύρι με τα μυρωδικά και στο τέλος την πορτοκαλάδα με την σόδα…Ζυμώνετε σε μαλακή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια και πλάθετε τα λαζαράκια. Ψήνετε για 15 περίπου λεπτά μέχρι να ροδίσουν…

Τα Κάλαντα του Λαζάρου

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.

Το κοφνάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.

Είμαστε οι μικροί καλλιτέχνες και σας παρουσιάζουμε με χαρά τις πασχαλινές μας δημιουργίες!!!!! Μαζί με τις δασκάλες μας σας ευχόμαστε Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα, με υγεία και πολύ αγάπη για όλο τον κόσμο!!!!

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΑΥΓΟΥ!

Τα Λαζαράκια μας !!

Πασχαλινά παιχνίδια!

Καλό Πάσχα!!!

Το νηπιαγωγείο μας  και η Α΄ τάξη του 7ου Δημοτικού Σχολείου, παρακολούθησαν την θεατρική παράσταση

“Ο Σιμιγδαλένιος” του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου.

Στα πλαίσια της Ομαλής Μετάβασης από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό.

Ο Σιμιγδαλένιος αποτελεί ένα παραμύθι λαϊκής λογοτεχνίας που προφορικά μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά. Περιέχει όλα τα στοιχεία της λαϊκής δημιουργίας που αντικατοπτρίζουν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των απλών ανθρώπων καθώς και την αγάπη τους για τα στοιχεία της φύσης. Συχνά, όπως συμβαίνει στα λαϊκά παραμύθια, τα όρια μεταξύ πραγματικού και μαγικού κόσμου καταργούνται και οι δύο κόσμοι αλληλοεπιδρούν για χάρη της αφήγησης.

Μία πριγκιποπούλα φτιάχνει το ταίρι της από σιμιγδάλι για να έχει σύζυγο όπως αυτή τον θέλει. Όμως ο Σιμιγδαλένιος γίνεται ξακουστός και μία άλλη πριγκιποπούλα αποφασίζει να της τον κλέψει. Τότε ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια για την αναζήτηση του αγαπημένου Σιμιγδαλένιου. Η πριγκιποπούλα μας καταφεύγει στο υπερφυσικό για να βρει και να επιστρέψει το ταίρι της. Μέσα από το ταξίδι της αναζήτησης θα κάνει απίθανους φίλους, θα καταργήσει τον εγωισμό της και θα διδαχθεί μέσα από τη δύναμη της αγάπης.

Πόσο μακριά άραγε φτάνει κανείς για την αγάπη;

Πηγή: https://www.artandlife.gr/thessaloniki/events/o_simigdalenios_apo_ton_mikro_borra

Δεχτήκαμε επισκέψεις…

Γιορτάσαμε παρέα με μια αγαπημένη μας  Δραμινή συγγραφέα παιδικών βιβλίων, την κ. Δήμητρα Στεφανίδου…

Κρατούσε μια μαγική σακούλα που μέσα της έκρυβε το παραμύθι κούκλες από τους ήρωες του παραμυθιού φυλλάδια σχετικά με το παραμύθι.

Ο Λούπυ και η Όλια, δύο πυγολαμπίδες, ζουν στο δάσος της Ελατιάς. Όταν το φεγγάρι δεν φωτίζει πια, τους ανατίθεται μια αποστολή. Να βοηθήσουν το φεγγάρι που έσβησε, να ξαναβρεί το φως του. Με ποιον τρόπο θα το βοηθήσουν; Πώς θα μπορέσουν να φτάσουν μέχρι το φεγγάρι; Άραγε θα τα καταφέρουν; Μέσα από μια ευχάριστη περιπέτεια, τα παιδιά μαθαίνουν για τον φόβο του καινούργιου, από τις αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του κύκλου της ζωής, για τους τρόπους που αυτές αντιμετωπίζονται, καθώς και για την ανάγκη να αντιστέκεσαι σε αυτούς που προσπαθούν να σε φοβίσουν. Ένα ταξίδι που δείχνει στα παιδιά τη χαρά να συμμετέχεις και να προσφέρεις.

Και πριν την αποχαιρετήσουμε της δώσαμε μια κάρτα, μια αφίσα  και μια κούπα για να πίνει τον καφέ της για να την ευχαριστήσουμε και για να μας θυμάται…

“Η ουρίτσα της πυγολαμπίδας” τραγουδοπαίχνιδο

Ελάτε λοιπόν, να παίξουμε με θέμα το μοναδικό μας εντομάκι!

Πυγολαμπίδες κρύβονται μέσα στη τάξη . Το φως του φακού δείχνει κάποιο μέρος. Το παιδί κατευθύνεται εκεί και ψάχνει  να βρει τη πυγολαμπίδα.

Ξέρουμε πόσο σας αρέσουν οι κατασκευές μικρά μας ζουζουνάκια!

Λόγω της ημέρας, φτιάξαμε  σελιδοδείκτες για να μη χάνουμε τη συνέχεια της αγαπημένης μας ιστορίας…

Ελπίζουμε να σας ανοίξαμε την όρεξη για διάβασμα …

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος, στις 2 Απριλίου στα γενέθλια του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Σκοπός της είναι να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να κατευθύνει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.

Ο ετήσιος αυτός εορτασμός βοηθάει στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών και των νέων για τα βιβλία.

Η φετινή αφίσα 2023

Η χώρα που έχει αναλάβει τη δημιουργία της

αφίσας είναι η Ελλάδα

“Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με” το Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2023

Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με.

Είμαι ένα βιβλίο.

Είσαι ένα βιβλίο.

Όλοι είμαστε βιβλία.

Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι.

Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει.

Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –

άλλα μεγάλα, άλλα μικρά,

άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα,

άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.

Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας.

Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια.

Καθένα μας είναι μοναδικό.

Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι,

να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις,

να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.

Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα.

Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.

Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι

ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.

Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει

ή να με διώξει σε άλλο ράφι.

Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου

ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.

Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου,

γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά,

κάνε χώρο.

Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.

Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει.

Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το.

Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.

Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο.

Όλοι είμαστε βιβλία.

Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι:

“Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με”

                                                    Βαγγέλης Ηλιόπουλος

πρωταπριλιά : γιατί λέμε ψέματα σήμερα?  πως ξεκίνησε το έθιμο ?

το έθιμο της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη…… υπάρχουν διάφορες εκδοχές με τον χρόνο και τον τόπο που γεννήθηκε το έθιμο………μια εκδοχή είναι ότι ξεκίνησε από τους Κέλτες και μια δεύτερη, ότι ξεκίνησε από την Γαλλία ( που θεωρείται και η πιο βάσιμη ιστορικά )……… το έθιμο αυτό ήρθε στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε……. λέμε μικρά-αθώα ψεματάκια με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας……… σε κάποιες μάλιστα περιοχές της Ελλάδας , θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλον, θα έχει την τύχη με το μέρος του, την υπόλοιπη χρονιά, ενώ το «θύμα»…… θα έχει γουρσουζιά…….