Η αναπηρία δεν είναι απαραίτητα μια παθολογική κατάσταση. Αποτελεί όμως οπωσδήποτε μια διαφορά. Όχι διαφορά σε σχέση με το φυσιολογικό. Αλλά διαφορά σε σχέση με τους άλλους. Είναι εκείνο που κάνει κάποιον διαφορετικό. Το σημαντικό με τη διαφορετικότητα είναι ότι διατηρεί μια κάποια ουδετερότητα. Η διαφορά μπορεί να έχει την έννοια ότι κάποιος έχει μια ανάγκη, ότι χρειάζεται βοήθεια. Αλλά δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα. Το να χρειάζεται κάποιος τη βοήθεια των άλλων δεν έχει τη σημασία του προβλήματος. Πρόβλημα είναι το ότι οι θεσμοί δεν τα καταφέρνουν να ανταποκριθούν επαρκώς στη διαφορετικότητα. Αναπηρία είναι το να μην σέβονται εκείνοι με τ’ αυτοκίνητα το διαθέσιμο χώρο στα πεζοδρόμια. Αναπηρία είναι να υπάρχουν μόνο σκαλοπάτια σε υπηρεσίες. Αναπηρία είναι το να μην σε υπολογίζουν σαν έναν άνθρωπο με ανάγκες. Αλλά ας μιλήσουμε και για την άλλη όψη. Πρόβλημα είναι και η δυσκολία κάποιου να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του μέσα από μια αναπηρία. Αναπηρία είναι να μην ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι. Αναπηρία είναι να αποδέχεσαι την αδιαφορία των υπευθύνων χωρίς να διαμαρτύρεσαι, χωρίς να διεκδικείς το δικαίωμά σου στη διαφορετικότητα. Αναπηρία είναι το να κλείνεις την πόρτα και να κλείνεσαι.
Απόσπασμα από το άρθρο του Δημήτρη Φιλοκώστα ¨Αναπηρία και διαφορετικότητα¨ που δημοσιεύτηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού της Ένωσης για την Συμβολή στην Ποιότητα Ζωής των Ανθρώπων με Αναπηρία ¨Η Ζωή Πλαγίως¨.
