Με έναυσμα το ποίημα «Όταν κάνουνε πόλεμο» του Γιώργου Μαρίνου (Ανθολόγιο Α΄- Β΄ Δημοτικού) οι μαθήτριες και οι μαθητές του Β2 προσέγγισαν κριτικά και δημιουργικά το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης. Αρχικά συζητήσαμε για το ζήτημα του πολέμου και για τις συνέπειες που επιφέρει τόσο στους ανθρώπους, όσο και στο περιβάλλον, όπως επίσης και για τα συναισθήματα που προκαλεί. Στη συνέχεια μιλήσαμε για το πώς λειτουργούν οι κοινωνίες των ανθρώπων όταν υπάρχει ειρήνη και ομόνοια, πώς εξελίσσεται η ανθρωπότητα, τι συναισθήματα βιώνουμε σε περιόδους ειρήνης. Κατόπιν, δημιουργήσαμε ομαδικά το δικό μας ποίημα με τίτλο «Όταν κάνουνε ειρήνη».
Όταν κάνουνε ειρήνη
Όταν κάνουνε ειρήνη
η Γη έχει γαλήνη
δεν πονάει η καρδιά της
και γελάνε τα παιδιά της.
Κι όλο κάνουνε ειρήνη
και από τη Γη μέχρι τη Σελήνη
έχουν: υγεία, σεβασμό και φιλία.
Όταν κάνουνε ειρήνη
η Γη δεν θέλει ασπιρίνη
γιατί είναι όλοι ευτυχισμένοι
και ζουν αγαπημένοι.
Η προσέγγιση του ζητήματος της ειρήνης και του πολέμου ολοκληρώθηκε με έργα των μαθητών και των μαθητριών, όπου αποτυπώνονται εμπόλεμες καταστάσεις σε αντιδιαστολή με αντίστοιχες ειρηνικές. Επίσης, παρουσιάζονται σκηνές που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε στον πόλεμο, αλλάζοντας όμως τα σύμβολα πολέμου με σύμβολα ειρήνης. Για παράδειγμα, ένα πολεμικό αεροπλάνο το οποίο εκτοξεύει μπαλόνια και όχι βόμβες, ένα πολεμικό πλοίο που εκτοξεύει λουλούδια ή ένας στρατιώτης που αντί για όπλο κρατάει λουλούδια.
Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και μας θυμίζει τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου από το ποίημα «Ειρήνη» (1953): «Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη».