81ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων στη θεματική ενότητα «Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ» με θέμα τον αλληλοσεβασμό και τη διαφορετικότητα, υλοποιήσαμε μια σειρά από βιωματικές δραστηριότητες που στόχο είχαν τα παιδιά να αναγνωρίσουν ότι  ο καθένας μας είναι διαφορετικός και μοναδικός και μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά στην ομάδα  δημιουργώντας ενός θετικό κλίμα στην τάξη μας.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στη συζήτηση για τους κανόνες της τάξης. Μέσα από διάλογο, δημιουργήσαμε όλοι μαζί το «συμβόλαιο της τάξης», αποφασίζοντας πως για να συνυπάρχουμε αρμονικά χρειάζεται να σεβόμαστε τους κανόνες που συμφωνήσαμε.

Μέσα από παιχνίδια γνωριμίας και συνεργασίας, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα, να δουλέψουν σε ομάδες ή σε ζευγάρια,να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να καλλλιεργήσουν αξίες  όπως η συνεργασία, η υπομονή, η προσπάθεια, η ενσυναίσθηση  και ο σεβασμός που βοηθούν την κοινωνικοσυναισθηματική τους ανάπτυξη.

Ένα από τα παιχνίδια που αγαπήθηκε ιδιαίτερα ήταν εκείνο όπου τα παιδιά, δουλεύοντας μαζί, έπρεπε να τυλίξουν ένα ρολό με νήμα ώστε η χάρτινη κούκλα να «φάει» τα μακαρόνια όσο πιο γρήγορα γινόταν, μαθαίνοντας έτσι τη σημασία της ομαδικής προσπάθειας.

Δημιουργήσαμε όλοι μαζί το παζλ της τάξης μας. Κάθε παιδί ζωγράφισε το δικό του κομμάτι, εκφράζοντας τον εαυτό του με μοναδικό τρόπο.Στη συνέχεια, ενώσαμε όλα τα κομμάτια και διαπιστώσαμε πως, παρόλο που το καθένα είναι διαφορετικό, όλα μαζί συνθέτουν ένα όμορφο και ολοκληρωμένο σύνολο. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, τα παιδιά κατανόησαν βιωματικά ότι ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, αλλά όλοι έχουμε θέση στην ομάδα και μαζί μπορούμε να δημιουργούμε και να συνεργαζόμαστε αρμονικά. Το παζλ της τάξης μας αποτελεί πλέον ένα σύμβολο φιλίας, αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας.

Διαβάσαμε πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα μας και επεξεργαστήκαμε το παραμύθι “Το κάτι άλλο”. Συζητήσαμε για τη διαφορετικότητα και το ότι όλοι μας είμαστε μοναδικοί και ξεχωριστοί. Στη συνέχεια πραγματοποιήσαμε μια δημιουργική δραστηριότητα ζωγραφικής, όπου τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν πλάσματα που θα ήταν παρέα με “Το κάτι άλλο” να ολοκληρώσουν ένα σχέδιο, προσθέτοντας στοιχεία με βάση τη φαντασία τους. Με πολύχρωμους μαρκαδόρους, ενθουσιασμό και συνεργασία, δημιούργησαν τις δικές τους μοναδικές εικόνες. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ενισχύθηκαν η παρατηρητικότητα, η λεπτή κινητικότητα αλλά και η καλλιτεχνική τους έκφραση. Οι μικροί μας δημιουργοί γέμισαν την τάξη με χρώμα και χαμόγελα!

Αγαπητοί γονείς και εκπαιδευτικοί,

Λίγες μέρες έμειναν ακόμη μέχρι να κλείσουν τα σχολεία και οι μέρες που έρχονται προσφέρουν μια ευκαιρία να δούμε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών με πιο χαλαρή και δημιουργική ματιά. Συχνά όμως  προκύπτει το ερώτημα: Πώς αξιοποιούμε αυτόν τον χρόνο ώστε να ξεκουραστούμε, χωρίς όμως να χαθεί η ευκαιρία για δημιουργική μάθηση και ανάπτυξη; Σας έχω ευχάριστα νέα!

Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές δεν χρειάζεται να είναι τέλειες ούτε υπερπλήρεις. Αυτό που μετράει είναι η σύνδεση, η αίσθηση ασφάλειας και οι μικρές, ουσιαστικές στιγμές. Με απλές δραστηριότητες μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά χώρο να ξεκουραστούν, να εξελιχθούν και να χαρούν πραγματικά το πνεύμα των γιορτών. Δεν χρειάζονται φύλλα εργασίας ούτε «μικρά φροντιστήρια» στο σπίτι· χρειάζονται εμπειρίες που ενισχύουν τις δεξιότητες των παιδιών με φυσικό και ευχάριστο τρόπο. Ας δούμε λοιπόν κάποιες προτάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν εύκολα στο σπίτι, στο ταξίδι ή στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.

1. Δημιουργικές δραστηριότητες που «καλλιεργούν δεξιότητες χωρίς να φαίνεται»

Χειροτεχνίες με νόημα

Κόψιμο, κόλληση, δίπλωμα και διακόσμηση ενισχύουν λεπτή κινητικότητα, συγκέντρωση και προγραμματισμό κινήσεων.

Ιδέες:

• Κατασκευή στολιδιών από πηλό ή ανακυκλώσιμα υλικά
• Χειροποίητες χριστουγεννιάτικες κάρτες για συγγενείς
• Δημιουργία μικρής «γιορτινής γωνιάς» στο σπίτι που τα παιδιά οργανώνουν μόνα τους

Μικρές καθημερινές στιγμές ανάγνωσης: Η ανάγνωση ενισχύει κατανόηση, λεξιλόγιο και φαντασία. Δεν χρειάζεται να είναι ολόκληρο βιβλίο· αρκούν δέκα λεπτά.

Τip για γονείς: Εναλλάξ «σκηνές»: ένας διαβάζει, ο άλλος γίνεται «ηθοποιός».

2. Εμπειρίες μάθησης μέσα από παιχνίδι

 Επιτραπέζια και παζλ: ο κρυφός «σύμμαχος» της γνωστικής ανάπτυξης

Τα επιτραπέζια βοηθούν σε:

• οπτική αντίληψη
• μνήμη εργασίας
• στρατηγική σκέψη
• αυτορρύθμιση και διαχείριση συναισθημάτων (νίκη–ήττα)

Για τις γιορτές προτείνονται παιχνίδια που παίζονται γρήγορα, για να συμμετέχει όλη η παρέα.

 Παιχνίδια ακρόασης και ρυθμού

Τανγκράμ με ήχους, παιχνίδια τύπου «πιάσε τον ρυθμό», μικρά μουσικά κουίζ.
Ενισχύουν ακουστική διάκριση και προσοχή – δεξιότητες σημαντικές για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.

3. Οικογενειακές δραστηριότητες που ενισχύουν τη συναισθηματική σύνδεση

Βάζο ευγνωμοσύνης»:  Αναπτύσσει ενσυναίσθηση, αυτογνωσία και θετικό τρόπο σκέψης.

Κάθε μέλος γράφει καθημερινά ένα μικρό σημείωμα για κάτι όμορφο που συνέβη. Την

Πρωτοχρονιά τα ανοίγετε όλα μαζί.

Δημιουργία χριστουγεννιάτικης «ταινίας» (για μεγαλύτερα παιδιά)

Βιντεοσκοπήστε μικρές στιγμές και αφήστε τα παιδιά να κάνουν μοντάζ με απλές εφαρμογές. Κερδίζετε χρόνο μαζί, τεχνολογικές δεξιότητες και ωραίες αναμνήσεις.

4. Χαλάρωση, χρόνος χωρίς οθόνες και ψυχική ευεξία

Η ξεκούραση είναι βασική γνωστική και συναισθηματική ανάγκη. Επιτρέπει στον εγκέφαλο να ενισχύσει μνήμη, προσοχή και ρύθμιση συναισθημάτων. Τα παιδιά επωφελούνται εξίσου –αν όχι περισσότερο– από:

• αργούς ρυθμούς πρωινού (με κακάο!)
• περίπατους στη φύση
• ήρεμες στιγμές χωρίς οθόνες
• παιχνίδια ελεύθερης φαντασίας

5. Μικρές δραστηριότητες «υποστήριξης μάθησης» χωρίς πίεση

Δεν χρειάζεται συστηματική μελέτη. Προτείνονται μόνο δραστηριότητες που εντάσσονται φυσικά στην καθημερινότητα:

• Μαγείρεμα: μέτρηση υλικών → μαθηματική σκέψη
• Πλάνο ταξιδιού/δραστηριοτήτων: τα παιδιά συμμετέχουν → οργάνωση και λήψη αποφάσεων
• Γραμμή του χρόνου των διακοπών: βοηθά στον προσανατολισμό και στην αίσθηση συνέχειας

Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε «μνήμες» – όχι υποχρεώσεις.

Καλές γιορτές και Καλα Χριστούγεννα σε ολους! 🙂

Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο!

Αγαπητοί γονείς και εκπαιδευτικοί,

Η σχολική χρονιά έχει μπει σε ρυθμό και μαζί με τη χαρά της μάθησης εμφανίζονται και οι πρώτες προκλήσεις στη συμπεριφορά των παιδιών.  Αυτόν τον μήνα λοιπόν  θα μιλήσουμε για κάτι που, ενώ όλοι το αναγνωρίζουμε ως σημαντικό, συχνά δυσκολευόμαστε να το εφαρμόσουμε με συνέπεια: Τα όρια: Γιατί, χρειάζονται και πως μπορούμε να τα εφαρμόσουμε με τρόπο αποτελεσματικό. Θα ξεκινήσουμε και πάλι  με μια μικρή αλληγορία…

‘’Στην άκρη ενός  μικρού χωριού υπήρχε ένα παλιό μονοπάτι που περνούσε μέσα από το δάσος. Το μονοπάτι αυτό δεν ήταν φαρδύ ούτε τέλεια στρωμένο. Όμως  ήταν πάντα εκεί, ήσυχο και σταθερό και οι χωρικοί το χρησιμοποιούσαν για να φτάσουν στη λίμνη καθώς ήταν ο μόνος δρόμος που  οδηγούσε εκεί.

Μία όμορφη μέρα, κάποια παιδιά που ήθελαν να εξερευνήσουν το δάσος,  αποφάσισαν να το παρακάμψουν. «Γιατί να ακολουθούμε πάντα την ίδια διαδρομή;» είπαν και βγήκαν στο δάσος από πιο ανοιχτές πλευρές, που έμοιαζαν πιο ελεύθερες.

Στην αρχή προχωρούσαν χαρούμενοι, όμως κάποια στιγμή καθώς το φως άλλαζε θέση και τα δέντρα.  έμοιαζαν τόσο ίδια, ένιωθαν να μπερδεύονται και άρχισαν να γυρίζουν γύρω από τα ίδια σημεία. Για καλή τους τύχη, ύστερα από ώρα, ένα παιδί πρόσεξε το παλιό μονοπάτι λίγα μέτρα πιο δεξιά και έτρεξαν να το ακολουθήσουν χωρίς να πουν τίποτα.. Από τότε, όταν ήθελαν να πάνε στη λίμνη, διάλεγαν πού θα περπατήσουν. Αλλά τις μέρες που ένιωθαν χαμένοι, έπιαναν ξανά το μονοπάτι — και το μονοπάτι ήταν πάντα εκεί.’’

Το μονοπάτι  λοιπόν της ιστορίας μας είναι τα όρια που ένα παιδί χρειάζεται  κάποιες φορές να παραβλέψει στην προσπάθεια του να μάθει τον κόσμο και τις δυνατότητες του. Ταυτόχρονα, το ότι το μονοπάτι μένει πάντα εκεί —σταθερό, γνώριμο και οικείο — είναι ακριβώς αυτό που δίνει στο παιδί την ασφάλεια που χρειάζεται κάθε φορά που νιώθει μπερδεμένο, κουρασμένο ή φοβισμένο. Πως; Βοηθώντας το να αναγνωρίσει τις συνέπειες των πράξεων του και να  καταλάβει που βρίσκεται και που πάει. Με άλλα λόγια, τα όρια δίνουν στα παιδιά ένα πλαίσιο που τους επιτρέπει να δοκιμάζουν τις δυνάμεις του τους με ασφάλεια καθώς και  έναν «οδηγό» για το πώς να λειτουργούν στον κόσμο και πως να οργανώνουν τη συμπεριφορά τους.

Βάζοντας όρια: Πρακτικές συμβουλές

• Πείτε το απλά και καθαρά: Αν το όριο είναι μεγάλο ή μπερδεμένο, το παιδί δεν θα το καταλάβει.
• Εξηγείστε το “γιατί”: Π.χ. «Δεν μπορείς να δεις άλλη μια ώρα τηλεόραση, γιατί αύριο έχεις σχολείο και χρειάζεσαι ύπνο.»
• Μείνετε ήρεμοι:. Η σταθερότητα στη φωνή μας δείχνει ασφάλεια.
• Μην απειλείτε αλλά, ενημερώστε αναλυτικά και προειδοποιείστε. Πείτε δηλαδή τι  θα συμβεί αν δεν τηρηθεί ο κανόνας  και κρατήστε το.
• Επαινέστε τη συνεργασία: Όταν το παιδί συμμορφώνεται, δείξε του ότι το πρόσεξες: «Μπράβο που θυμήθηκες μόνος σου να μαζέψεις τα παιχνίδια!»
• Χρησιμοποιείστε Άμεσα θετική επιβράβευση κάθε φορά που το παιδί δείχνει ότι κατανοεί και σέβεται τα όρια
• Διατηρήστε σταθερότητα: τα όρια λειτουργούν καλύτερα όταν δεν αλλάζουν κάθε μέρα ή ανάλογα με τη διάθεση. Αν μια μέρα λέμε «όχι» και την επόμενη «ναι», το παιδί μπερδεύεται κα καταλαβαίνει ότι μπορεί να διαπραγματεύεται συνεχώς. Η σταθερότητα δεν σημαίνει ακαμψία· σημαίνει ότι όταν βάζω έναν κανόνα, τον τηρώ με ηρεμία και συνέπεια
• Εξασφαλίστε την κοινή εφαρμογή των ορίων απ’ όλους όσους εμπλέκονται στη διαπαιδαγώγηση του

Και όταν δεν μπορούν να τα τηρήσουν;

Τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια όχι για να μας προκαλέσουν, αλλά για να βεβαιωθούν πως υπάρχει σταθερότητα γύρω τους. Και όταν τα ξεπερνάνε, δεν σημαίνει ότι οι κανόνες απέτυχαν, αλλά ότι χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη σταθερότητα. Μερικά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν:

• Να εξηγούμε ήρεμα τι συνέβη και γιατί δεν ήταν σωστό, ώστε να αρχίσει να καταλαβαίνει τη σύνδεση μεταξύ πράξης και αποτελέσματος.
• Να συζητάμε με το παιδί και να συμφωνούμε εκ των προτέρων τις συνέπειες της συμπεριφοράς του.(Οι συνέπειες έχουν νόημα όταν συζητούνται μαζί με το παιδί, όχι αυθαίρετα).

Πρακτικά παραδείγματα συνεπειών

• Στο σπίτι

• Στο σχολείο

Μέχρι την επόμενη “συνομιλία” μας, λοιπόν  να θυμάστε πως τα όρια δεν είναι αυστηρότητα, αλλά λειτουργούν σαν ένας χάρτης που βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν πού βρίσκονται και τι μπορούν να περιμένουν.

Τα παιδιά παρατηρώντας τα αρχικά γράμματα  στα ονόματά τους, τα “ψαρεύουν”και τα σχηματίζουν     με λωρίδες χαρτί και  δαχτυλοτυπώματα και συμπληρώνουν ζωγραφίζοντας τον εαυτό τους.

Μέσα Οκτώβρη και, έχοντας ολοκληρώσει έναν μήνα παρουσίας στα πέντε σχολεία όπου υπηρετώ,
σκέφτηκα  να επικοινωνήσω μαζί σας, μέσα από αυτή τη στήλη,  εκφράζοντας κάθε μήνα σκέψεις, απόψεις και προβληματισμούς.  Και επειδή κάθε σχέση — όπως και η συνεργασία που θέλω μαζί σας— έχει πολλές όψεις, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που αγαπώ πολύ.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν έξι τυφλοί άντρες που κάθονταν σε ένα παγκάκι στο πάρκο και συζητούσαν. Έλεγαν πως, αν και η φύση τους είχε στερήσει τη δυνατότητα να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους, τους είχε δώσει τη δυνατότητα να αναπτύξουν περισσότερο τις υπόλοιπες αισθήσεις τους, κυρίως την αφή. Ήταν σίγουροι ότι μπορούσαν να ψηλαφίσουν κάτι και να καταλάβουν αμέσως τι είναι και συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος είναι ο καλύτερας σε αυτό.

Παραδίπλα, ένας γέρος άκουγε με ενδιαφέρον. Ήταν σοφός και ήξερε πως κάθε θέμα έχει πολλές όψεις,  και συχνά συνήθιζε να λέει:: «Ένα πράγμα μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί να είναι και αλλιώς.»

Μετά από ώρα παρατηρώντας τους,  ο γέρος τούς ρώτησε: «Και πώς είστε τόσο σίγουροι ότι ό,τι αγγίζετε, το καταλαβαίνετε σωστά;» Κα οι έξι τυφλοί απάντησαν πως δεν κάνουν ποτέ λάθος

.Έτσι, ο γέρος τούς έβαλε μια δοκιμασία: έφερε έναν ελέφαντα και ζήτησε από καθέναν να τον αγγίξει.

Ο πρώτος ψηλάφισε το σώμα του και είπε: «Αυτός είναι ένας τοίχος!»
Ο δεύτερος έπιασε την προβοσκίδα και φώναξε: «Σίγουρα αυτό είναι ένα φίδι!»
Ο τρίτος, έπιασε τους χαυλιόδοντες: «Αυτά είναι ακόντια!»
Ο τέταρτος, έπιασε τα αφτιά: «Είναι τα φύλλα ενός ανεμιστήρα!»
Ο πέμπτος, έπιασε και ψηλάφισε τα πόδια: «Είναι κορμός δέντρου!»
Κι ο έκτος, επιασε την ουρά: «Είναι σχοινί!»

Τότε ο γέρος χαμογέλασε:

«Και όμως κανείς σας δεν βρήκε τι ήταν. Αγγίξατε όλοι τον ίδιο ελέφαντα, αλλά ο καθένας ένα διαφορετικό σημείο του. Και κανένας σας δεν κατάλαβε ότι αυτό που αγγίζατε, ήταν πολύ μεγαλύτερο και είχε και άλλα μέρη που θα μπορούσατε να τα πιάσετε και να καταλάβετε τι πραγματικά είναι,  αν κάνατε ένα ή λίγα βήματα πιο πέρα. Έτσι, βγάλατε λάθος συμπέρασμα. Αν είχατε συνεργαστεί, αν είχατε ανταλλάξει τις εμπειρίες σας και θα είχατε βρει την αλήθεια.» Και κατέληξε:

«Για να γνωρίσουμε κάτι πραγματικά, πρέπει να το πλησιάσουμε ολόκληρο — και να ακούσουμε και τους άλλους. Μόνο έτσι αποκτούμε ολοκληρωμένη εικόνα.»

Και εδώ τελειώνει η πρώτη ιστορία μας και μαζί της έύχομαι αυτή η στήλη να γίνει μια αφορμή για να “ψηλαφίσουμε” μαζί την πραγματικότητα των παιδιών.  Ο καθένας από τη δική του πλευρά, αλλά με κοινό στόχο: να τα βοηθήσουμε να ανθίσουν.

Πίστη Καγκελίδου

Τα νήπια τίμησαν με ενθουσιασμό την εθνική μας επέτειο με ποιήματα, τραγούδια και παρέλαση στην αυλή του σχολείου μας.

Τα παιδιά μιλούν για τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και φτιάχνουν κάρτες για να τις προσφέρουν με τις ευχές τους.

Την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2025 γιορτάσαμε την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού με αθλητικές δραστηριότητες και παιχνίδια στην αυλή ενθαρρύνοντας τη συνεργασία,την άσκηση και την ομαδική δραστηριότητα.