Η Λάρισα του σήμερα, είναι μια σύγχρονη και μοντέρνα πόλη με μεγάλες δεσπόζουσες πλατείες, όμορφα πάρκα, ιστορικά και αρχαιολογικά μνημεία και άλλα πολιτιστικά κέντρα. Το Αρχαίο Θέατρο και το ιστορικό κέντρο που απλώνεται γύρω του αποτελούν από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα την ψυχή της πόλης. Ένα σύνολο αρχαίων μνημείων και κτιρίων αποτυπώνουν την ιστορία της με ιδιαίτερα ζωντανό και γραφικό τρόπο. Με αφετηρία το Αρχαίο Θέατρο μπορούμε να κατηφορίσουμε προς τον Πηνειό ποταμό για έναν απολαυστικό περίπατο είτε να κατευθυνθούμε προς την αντίθετη πλευρά με προορισμό τις πλατείες Αγαμέμνονα Μπλάνα και Αγ. Βησσαρίωνα.

Λόφος του Φρουρίου

Με αφετηρία την Κεντρική πλατεία και ανηφορίζοντας το λόφο του Φρουρίου, μέσα από τους πολυάριθμους πεζόδρομους, ο επισκέπτης θα συναντήσει ένα σύμπλεγμα μνημείων της παλαιοχριστιανικής, της κυρίως βυζαντινής αλλά και της οθωμανικής περιόδου, που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το Φρούριο  συνεχίζει να φιλοξενεί το ναό του πολιούχου της πόλης, αλλά διατηρεί ακόμα την εμπορική του χροιά και λειτουργεί και σαν σημείο συγκέντρωσης και διασκέδασης των πολιτών.

Τέλος, είναι πλέον το αδιαμφισβήτητο αρχαιολογικό κέντρο της πόλης , με το αρχαίο θέατρο, το μπεζεστένι και τις δύο βυζαντινές βασιλικές. Ωστόσο, η κυρίαρχη χρήση είναι η διασκέδαση, καθώς εκεί εντοπίζεται η μεγαλύτερη συγκέντρωση καφετεριών και εστιατορίων στην πόλη.

Άγιος Αχίλλειος – Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων…

Από τον 4ο μ.Χ. αιώνα η Λάρισα είναι η πόλη του Αγίου Αχιλλείου. Η ιερή του μορφή είναι στενά δεμένη μαζί της. Τη σκεπάζει και τη φρουρεί. Ακολούθησε δε ο ναός του Αγίου Αχιλλείου  την πορεία της πόλης στην ιστορία. Γνώρισε δηλαδή λαμπρές μέρες δόξας και μεγαλείου, αλλά και λεηλασίες και καταστροφές. Και αποτελεί και σήμερα ο ναός αυτός με την τοξοτή γέφυρα του «αργυροδίνη» Πηνειού ποταμού από κάτω του το χαρακτηριστικό έμβλημα της πόλης των Λαρισαίων με τη μακριά ιστορία των τεσσάρων χιλιετηρίδων.

Ο βυζαντινός ναός του αγίου Αχιλλείου βρισκόταν στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης, μεταξύ του Μπεζεστενίου και της οδού Μητρ. Αρσενίου, όπου ανακαλύφθηκε μεγάλο τμήμα του. Στο ναό βρέθηκε υπόγειος καμαρωτός τάφος, ο οποίος υπάρχει περίπτωση να ταυτίζεται με τον τάφο του Αγίου Αχιλλείου. Η κεντρική θέση του ναού στο κέντρο της πόλης προδιέγραψε και τη μοίρα του. Στα τέλη του 15ου αιώνα , μετά την ανέγερση του γειτονικού Μπεζεστενίου  ο ναός κατεδαφίστηκε και μεταφέρθηκε στη βορειοδυτική άκρη της ακρόπολης, στα βόρεια του ομώνυμου σημερινού ναού.

Μια πυρκαγιά που ξεσπά στον Τρανό μαχαλά στα 1737, απειλεί άμεσα και τον ίδιο το ναό, καταστρέφοντας μάλιστα ένα χώρο του, όπου φυλάσσονταν ιερά σκεύη και η κάρα ενός αγίου, ενώ στις 12 Ιουνίου 1769, ο ναός του Αγίου Αχιλλείου πυρπολείται και κατόπιν κατεδαφίζεται από το φανατισμένο μουσουλμανικό όχλο της πόλης. Μετά την καταστροφή του ναού δεν υπήρχε στην πόλη κανένας ναός και οι χριστιανοί κάτοικοί της αναγκάζονταν, για 25 χρόνια, να μεταβαίνουν για εκκλησιασμό στα γειτονικά χωριά.

Ο νέος ναός του Αγίου Αχιλλείου ανοικοδομήθηκε το 1794, στη θέση του πυρπολημένου παλιού ναού, λαμπρότερος όμως και μεγαλοπρεπέστερος του τελευταίου, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλική. Η περιοχή του Αγίου Αχιλλείου άρχισε να ευπρεπίζεται μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.

Ο ναός του 1794 κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και στη θέση του ανοικοδομήθηκε νέος, μεγαλοπρεπέστερος ναός σε νεοκλασικό σχέδιο. Ο ναός των αρχών του 20ου αιώνα ήταν μεγάλη τρίκλιτη σταυροειδής βασιλική με τρούλο. Ο περικαλλής προπολεμικός ναός του Αγίου Αχιλλείου, λαβωμένος από τον σεισμό και τους γερμανικούς βομβαρδισμούς του Μαρτίου του 1941, καταστράφηκε. Ο πολιούχος της πόλης οδήγησε τους ενορίτες και το εκκλησιαστικό συμβούλιο, εν αγνοία τους, να στήσουν μια πρόχειρη ξύλινη παράγκα για να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, στο σημείο ακριβώς όπου είχε οικοδομηθεί ο πρώτος βυζαντινός ναός του Αγίου Αχιλλείου του 6ου-7ου μ.Χ. αι.  Η παράγκα μετά το 1945 αναμορφώθηκε και πήρε μορφή τρίκλιτης βασιλικής. Ο ναός αυτός λειτούργησε έως το 1965.

Στο μεταξύ, κατά το διάστημα 1958-1978 συγκεντρώνονταν χρήματα για την ανοικοδόμηση του σημερινού ναού, ο οποίος θεμελιώθηκε σε σταθερότερη και ευνοϊκότερη θέση, σε μικρή απόσταση νοτιότερα της θέσης του παλιότερου ναού, αφού προηγουμένως απαλλοτριώθηκαν τα οικόπεδα και οι οικοδομές που προϋπήρχαν στο χώρο. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουνίου 1965, χοροστατούντος του μητροπολίτη Ιακώβου. Στη θέση του παλιού ναού, που έμεινε κενή, διαμορφώθηκε έκτοτε η πλατεία Αγίου Αχιλλείου.

Ο νεότερος ναός του Αγίου Αχιλλείου είναι μια επιβλητική Σταυροειδής Βασιλική με Τρούλο. Ένας τεράστιος κυκλικός τρούλος , τοποθετήθηκε στην τετράγωνη στέγη της βασιλικής, ο οποίος, μέσω τεσσάρων σφαιρικών τριγώνων στηρίζεται σε τέσσερις μεγάλους πεσσούς. Η επιβλητικότητα αυτού του ρυθμού είναι έκδηλη. Ο τεράστιος όγκος του ναού, το μεγάλο ύψος, ο τεράστιος θόλος, το άπλετο φως των παραθύρων, δίνουν μια ξεχωριστή αίσθηση στον πιστό.

Το μνημείο του Ιπποκράτη

Βρίσκεται στην οδό Κοζάνης απέναντι από το πάρκο Αλκαζάρ. Εξαιτίας μιας πλημμύρας του Πηνειού, το 1826, αποκαλύφθηκε ο τάφος του Ιπποκράτη, πατέρα της ιατρικής επιστήμης. Την ανέγερση του μνημείου εμπνεύστηκε ο αρχίατρος Δημήτριος Παλιούρας. Η διαδικασία ανέγερσης του μνημείου ξεκίνησε το 1966 και τα εγκαίνια έγιναν το 1978. Ο μαρμάρινος ανδριάντας που κοσμεί το μνημείο φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γιώργο Καλακαλά.

Στο χώρο του κενοταφίου, το 1986 ιδρύθηκε Ιατρικό Μουσείο από τον Δημήτριο Παλιούρα. Εκεί εκτίθενται χάλκινες προτομές της Υγείας, του Ασκληπιού, του Απόλλωνα, του Φλέμινγκ, του Γ. Παπανικολάου και του ιδρυτή. Επίσης υπάρχει αρχείο με έγγραφα που αναφέρονται στην προσπάθεια του Δημητρίου Παλιούρα να δίνουν οι απόφοιτοι των Ιατρικών Σχολών της Ελλάδας τον όρκο του Ιπποκράτη.

Μύλος του Παππά

Βιομηχανικό κτιριακό συγκρότημα του κλάδου της αλευροποιίας, με πενταώροφο κεντρικό κτίριο, χαρακτηριστικό για την αρχιτεκτονική του με τους πέτρινους τοίχους. Βρίσκεται στην οδό Γεωργιάδου, πίσω από το Φρούριο, στην παλιά συνοικία Ταμπάκικα και δίπλα σχεδόν στον Πηνειό ποταμό.

Το 1893 αποτελεί τη χρονιά έναρξης της λειτουργίας του (έτος ίδρυσης 1883), ενώ το 1920 το κτίριο καταστρέφεται από πυρκαγιά. Ο εκσυγχρονισμός του έρχεται το 1921 και η μεγάλη περίοδος λειτουργίας του είναι αυτή από το 1927-1983/6, οπότε και σταματά. Το χρονικό διάστημα βέβαια του Β΄παγκοσμίου Πόλεμου υπήρξε μία πληγή για το οικοδόμημα, αφού υπέστη μεγάλες λεηλασίες από τους Ιταλούς, την κατάληψη του από τους Γερμανούς και κατόπιν την επίταξη του από αντάρτες του ΕΛΑΣ.

Σήμερα ανήκει στο Δήμο Λάρισας (από το 1988) και έχει μετατραπεί σε  Πολιτιστικό Πολυκέντρο, όπου  στεγάζονται πολύμορφες και ποικίλες δραστηριότητες, ιστορικό μουσείο και αρχείο, βιβλιοθήκη, αίθουσες συνεδρίων και εκδηλώσεων. Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το ΥΠΠΟ και έχει αναστηλωθεί και συντηρηθεί εν μέρει από το Δήμο. Στις περιμετρικές σιταποθήκες λειτουργούν θέατρο, υπαίθριος κινηματογράφος, εργαστήρια εικαστικών τεχνών (ζωγραφικής, αγιογραφίας, ψηφιδωτού, γλυπτικής, κεραμικής), μπαρ-μπουάτ (<<Μύλος 1927>>), κουκλοθέατρο(<<Τιριτόμπα>>), σχολή χορού και αίθουσα παραστάσεων, καθώς και αίθουσα για τη Φιλαρμονική του Δήμου, που ξαναζωντανεύουν το χώρο περνώντας από το άλεσμα του σιταριού στο κεφάλαιο του πολιτισμού.

Πηνειός Ποταμός

Κατηφορίζοντας την οδό Βενιζέλου προς την βόρεια πλευρά της πόλης, στα δεξιά μας στο λόφο του Φρουρίου βρίσκεται ο μεγαλοπρεπής Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχιλλείου, πολιούχου της πόλης, ενώ μπροστά μας ρέει φιδωτά και ήρεμα ο Πηνειός ποταμός. Η Λάρισα και το ποτάμι της άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους εδώ και χιλιετίες έχουν χαράξει την ιδιαίτερη ιστορία τους. Βασικό στοιχείο των μελετών και των έργων της ανάπλασης του ιστορικού κέντρου της πόλης ήταν και η ένταξη της περιοχής του Πηνειού ποταμού στο αστικό περιβάλλον, αναδεικνύοντας την ζωογόνο σχέση της πόλης με το ποτάμι της που είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια.

Τα έργα διαμορφώσεων στην κοίτη του ποταμού καλύπτουν σε πρώτη φάση μία περιοχή μήκους 2 χλμ. και εμβαδού 60 στρεμμάτων, από τη γέφυρα των Ναϊάδων νυμφών έως τα γήπεδα των Αμπελοκήπων. Διαμορφώθηκαν πεζόδρομοι-ποδηλατόδρομοι συνολικού μήκους 4 χλμ. ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε περιπατητές και ποδηλάτες να κατέβουν στην κοίτη του Πηνειού όλες τις εποχές του χρόνου, ράμπες πρόσβασης από τους περιμετρικούς δρόμους και το πάρκο του Αλκαζάρ. Κατασκευάστηκε μικρό λιμάνι λέμβων -με μικρή ξύλινη προβλήτα- με δυνατότητα ελλιμενισμού μικρών σκαφών, ώστε να δημιουργηθεί ένας χώρος δίπλα στο νερό για εκδηλώσεις, ρομαντικούς πεζοπόρους και ψαράδες.

Παράλληλα έγινε καθαρισμός και εμπλουτισμός του πρασίνου με τη φύτευση πολλών νέων ανθεκτικών δενδρυλλίων, εγκατάσταση αυτόματου αρδευτικού δικτύου και δικτύου πυροπροστασίας και ληφθήκαν τα απαραίτητα μέτρα για τον φωτισμό ολόκληρου του χώρου. Επίσης, κατασκευάστηκε μία νέα οδογέφυρα για την αποσυμφόρηση της μοναδικής υπάρχουσας, καθώς και δύο πεζογέφυρες που συνδέουν την περιοχή των Αμπελοκήπων με το ποτάμι και το Αλκαζάρ και τις δύο πλευρές της κοίτης. Με τα παραπάνω έργα ο Πηνειός ποταμός αποτελεί πλέον δημοφιλή και αγαπημένο πόλο έλξης για βάδισμα, άσκηση και ψυχαγωγία με τις ποικίλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται. Έχει πλέον γίνει θεσμός τα τελευταία πέντε χρόνια το Φεστιβάλ Πηνειού με πανελλαδική εμβέλεια.

Πάρκο Αλκαζάρ

Μετά την κεντρική γέφυρα του Πηνειού, γέφυρα Πηνειάδων Νυμφών, στη βορειοδυτική άκρη της πόλης, μπορείτε να απολαύσετε την πιο όμορφη γωνιά της, το πάρκο του Αλκαζάρ. Ένα πανέμορφο και καταπράσινο αστικό άλσος αναψυχής με πολλά δέντρα, λουλούδια, ανοιχτούς χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας, υπαίθριο θέατρο χωρητικότητας 2.500 ατόμων, το γνωστό Κηποθέατρο που τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί διάφορες θεατρικές παραστάσεις και μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις.

Πάνω από το ποτάμι υπάρχουν πεζογέφυρες που ενώνουν τις δύο όχθες του Πηνειού, ποδηλατόδρομοι, παγκάκια, ωραία φωτιστικά και το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, ένα θαυμάσιο έργο του Λαρισαίου γλύπτη Φιλολάου Τλούπα.

Σε κεντρική θέση του πάρκου έχει δημιουργηθεί τεχνητή λίμνη με πεζογέφυρες, ενώ στις όχθες έχουν διαμορφωθεί βραχόκηποι, πέργκολες και καθιστικά που προσφέρουν ευχάριστη διαμονή στον επισκέπτη.

Στη βόρεια άκρη του βρίσκεται το Στάδιο Αλκαζάρ, ένα πολύ ωραίο γήπεδο ποδοσφαίρου που κατασκευάστηκε το 1965, χωρητικότητας 15.000 θεατών, έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας ΑΕΛ (Αθλητική Ένωση Λάρισας). Λίγο πιο πέρα από το γήπεδο του Αλκαζάρ βρίσκεται το Κολυμβητήριο, το γήπεδο μπάσκετ και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις. Συνεχίζοντας το δρόμο προς Τύρναβο συναντάμε το Αισθητικό Άλσος της πόλης, στο οποίο οι νεαροί φίλοι της τροχοσανίδας μπορούν να διασκεδάσουν στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο άθλησης, skate park.

Πεζόδρομοι

Στη Λάρισα θα βρούμε ήσυχους αλλά και πολύβοους πεζόδρομους που συγκεντρώνουν την εμπορική κίνηση και τις προτάσεις διασκέδασης της περιοχής.

Η Κούμα και η Ασκληπιού είναι από τους μεγαλύτερους πεζόδρομους που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης αποτελώντας σημείο συνάντησης αλλά και συγκεντρώνοντας πλήθος καταστημάτων με τα πιο γνωστά ονόματα να δίνουν το παρόν. Η αγορά είναι συγκεντρωμένη και στο μεγαλύτερο μέρος της πεζοδρομημένη.

Γύρω από το πεζοδρομημένο κέντρο και την αγορά πάλλεται η ψυχή της πόλης τους τελευταίους αιώνες. Οι εκτεταμένες πεζοδρομήσεις της τελευταίας δεκαετίας, έκαναν το κέντρο της πόλης ευχάριστο τόπο για περίπατο στην πιο ενδιαφέρουσα εμπορική της ζώνη. Ύστερα από μία βόλτα στα καταστήματα της πόλης μπορεί κανείς να κάνει μία στάση στα γύρω καφέ είτε να απολαύσει ένα ελαφρύ γεύμα στα γύρω ταβερνάκια.

Σύγχρονοι ποδηλατοδρόμοι

Η Λάρισα, μια πόλη με παράδοση στο ποδήλατο, δεν μπορούσε να υστερεί ως προς τους ποδηλατοδρόμους.

Σήμερα, η πόλη διαθέτει ένα αρκετά εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων όλων των μορφών σε πολλές και κύριες οδούς της πόλης, Ιωαννίνων, Πολυτεχνείου, Καραθάνου, Λογιωτάτου, Ανθ. Γαζή, Θέτιδος.

Πλατείες

Η σημερινή πόλη της Λάρισας δε διαφέρει από κάποια άλλη σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Κινείται σε ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης και η υλικοτεχνική της υποδομή ακολουθεί τη νέα τεχνολογία. Παράλληλα σημειώνεται μια ποιοτική πολιτιστική ανάπτυξη, ενώ η εμπορική κίνηση είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη σε σχέση μάλιστα με τα πανελλαδικά δεδομένα.

    Δικαιολογημένα νιώθουν περήφανοι οι Λαρισαίοι για τη μορφή που πήρε, τα τελευταία χρόνια, το κέντρο της πόλης και οι χώροι γύρω από αυτό. Η πόλη κοσμείται από πολλές και όμορφες πλατείες γεμάτες πλατάνια, λουλούδια και λίμνες και πολλά σιντριβάνια, με το νερό να κάνει πολλά παιχνίδια στον αέρα και πολλή ζωή..   θυμίζοντας το υδάτινο στοιχείο (Πηνειός) που πορευόταν ανέκαθεν πλάι στον οικιστικό χώρο. Η κεντρική πλατεία της πόλης μάλιστα είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας σε μήκος.

Κεντρική Πλατεία (πλατεία Δημάρχου Μιχ.Σάπκα)

Η ιστορική Κεντρική πλατεία (Δημάρχου Σάπκα) της Λάρισας περιβάλλεται από τις οδούς Παπαναστασίου, Κύπρου, Μεγάλου Αλεξάνδρου και τον πεζόδρομο της Κούμα, όπου βρίσκεται και το Δικαστικό Μέγαρο της πόλης. Επί της οδού Παπαναστασίου βρίσκεται το Δημαρχείο της πόλης ενώ α πέναντι από την πλατεία, στην οδό Κύπρου, βρίσκεται το επιβλητικό κτήριο της Στρατιωτικής Λέσχης των Αξιωματικών. Η πλατεία συγκεντρώνει κάθε είδος λειτουργιών, εμπορικών, ψυχαγωγικών, πολιτιστικών, καθώς και κοινωνικών σχέσεων.
Μπροστά από το Δικαστικό Μέγαρο ολοκληρώνεται ο «γλυπτός ποταμός», συντριβάνι, της γλύπτριας Νέλλας Γκόλαντα, χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό στοιχείο της πλατείας. Προτομές σημαντικών Ελλήνων, όπως του πρώην Δημάρχου Μιχαήλ Σάπκα κοσμούν τις διάφορες γωνίες της πλατείας..

Πλατεία Αγαμέμνονα Μπλάνα (πλατεία Νέας Αγοράς)

Η νέα πλατεία Δημάρχου Αγαμέμνονα Μπλάνα βρίσκεται απέναντι από το Γενί Τζαμί (πρώην Αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας) και την πλατεία του Αγίου Βησσαρίωνα, ανάμεσα στις οδούς Κύπρου και Βενιζέλου. Στην πλατεία Αγ. Μπλάνα μετά από ανασκαφικές εργασίες για την δημιουργία υπόγειου χώρου στάθμευσης, ήρθαν στο φως παλαιοχριστιανικά λουτρά του 5ου αι. π.Χ. τα οποία ανέβηκαν στη στάθμη της σημερινής πόλης και ενσωματώθηκαν με την πλατεία. Σήμερα, οι αρχαιότητες αποτελούν κυρίαρχο στοιχείο της, έχουν περιβληθεί με πράσινο και είναι επισκέψιμες.

Πλατεία Βησσαρίωνα

Στο τέλος της οδού Βενιζέλου, απέναντι από την πλατεία Μπλάνα  συναντάμε την πλατεία του Αγίου Βησσαρίωνα. Σε αυτή βρίσκονται η εκκλησία του Αγίου Βησσαρίωνα. Πρόκειται για ναό σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλο, που ανηγέρθη το 1955 και αγιογραφήθηκε από τον σπουδαίο Λαρισαίο ζωγράφο Αγήνορα Αστεριάδη (1898- 1977) στο διάστημα 1959-1961. Η εκκλησία χαρακτηρίστηκε ως κτήριο που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
 Στην πλατεία επίσης βρίσκεται το κτίριο του Δημοτικού Ωδείου και ένα μεγάλο σιντριβάνι.

Πλατεία Ταχυδρομείου (πλατεία Ρήγα Φερραίου, Εθνάρχου Μακαρίου)

Η πλατεία Ταχυδρομείου είναι αναμφισβήτητα η πιο ζωντανή πλατεία της πόλης. Σ΄ αυτή βρίσκονται δεκάδες καφετέριες που φιλοξενούν καθημερινά τους Λαρισαίους αλλά και πλήθος κόσμου από τις υπόλοιπες θεσσαλικές πρωτεύουσες.
Την πλατεία κοσμεί ο «Γλυπτός Ποταμός», το μεγάλο σιντριβάνι της Λαρισαίας γλύπτριας Νέλλας Γκόλαντα, όπου οι καταρράκτες των νερών συμβολίζουν τις ορεινές πηγές του Πηνειού ποταμού. Το πνεύμα της γλυπτικής σύνθεσης συνεχίζεται στο κεντρικό σιντριβάνι της πλατείας, με την εμφάνιση εκ νέου των νερών, τα οποία θα συνεχίσουν υποθετικά μια υπόγεια διαδρομή μέχρι την κεντρική πλατεία (Σάπκα), συμβολίζοντας έτσι τη διαδρομή που κάνει ο Πηνειός ποταμός.
Στην πλατεία επίσης βρίσκεται το κτήριο της ιατρικής σχολής (πρώην κλινική Γ.Ι Κατσίγρα), ενώ ακριβώς μπροστά της βρίσκεται ο βυθισμένος αύλειος χώρος της, όπου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και συναυλίες.

Πλατεία Δημάρχου Αριστείδη Λαμπρούλη

Η πλατεία του Δημάρχου Αριστείδη Λαμπρούλη βρίσκεται στο λόφο του Φρουρίου. Μετά την αποκάλυψη του βυζαντινού ναού και του παλαιοχριστιανικού λουτρού, η πλατεία διαμορφώθηκε έτσι ώστε να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το ιστορικό Μπεζεστένι και την βασιλική του Αγίου Αχιλλείου. Στο βόρειο τμήμα της, βρίσκεται η προτομή του Αριστείδη Λαμπρούλη.
Στο χώρο της σημερινής πλατείας γινόταν η λαϊκή αγορά της Τετάρτης, που λειτουργούσε όλη την ημέρα μέχρι το βράδυ. Για το λόγο αυτό, σήμερα στη Λάρισα η αγορά λειτουργεί την Τετάρτη και όχι την Πέμπτη, όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η πλατεία είναι όλη πλακόστρωτη και όμορφα φωταγωγημένη, ενώ γύρω της υπάρχουν διάφορα μπαράκια που γεμίζουν από κόσμο, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πηγή: https://www.larissa-dimos.gr/el/i-poli/periigisi-stin-poli

Διαχρονικό μουσείο Λάρισας: http://dml.culture.gr/index.php/el/

Λαογραφικό ιστορικό μουσείο Λάρισας: https://www.liml.gr/

Δημοτική πινακοθήκη Λάρισας Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα: https://www.katsigrasmuseum.gr/