Το σχολείο μας
Το 7ο Γυμνάσιο Λάρισας βρίσκεται στη συνοικία Αγίου Γεωργίου στη συμβολή των οδών Άρη Αλεξάνδρου και Μεθοδίου, δεξιά της παλιάς Εθνικής οδού Λάρισας-Βόλου όταν κατευθύνεται κανείς προς Βόλο. Μοιραζόμαστε την ίδια αυλή με το 13ο ΓΕΛ Λάρισας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Κατά το σχολικό έτος 1980 αποσπάστηκε ένα τμήμα του 2ου Γυμνασίου και ιδρύθηκε το 7ο Γυμνάσιο με το διάταγμα Δ/1875/5-7-1980 του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Το 7ο Γυμνάσιο δεν είχε, εξ αρχής, το δικό του κτίριο και έτσι κατά καιρούς αναγκάστηκε να συστεγαστεί με άλλα σχολεία. Αρχικά στεγάστηκε στο 2ο Γυμνάσιο και τωρινό 10ο Δημοτικό. Στη συνέχεια στο 12ο Δημοτικό και στην Ακαδημία. Έπειτα πέρασε από το 1ο Λύκειο όπου έκανε μάθημα η Β΄ και η Γ΄ Γυμνασίου ενώ η Α΄ Γυμνασίου ήταν στο 4ο Λύκειο. Αργότερα επέστρεψε όλο το σχολείο στο 2ο Γυμνάσιο πάλι και στις 1 Οκτωβρίου 1998 ήρθε στο σπίτι του.
Η πρώτη συνεδρίαση του Συλλόγου των διδασκόντων καθηγητών, έγινε στις 23 Οκτωβρίου του 1980, με θέμα την εκλογή Σημαιοφόρων και Παραστατών. Όταν ιδρύθηκε το σχολείο υπήρχαν 538 μαθητές. Στη διάρκεια των 43 χρόνων λειτουργίας του πέρασαν 5140 μαθητές. Τώρα, οι μαθητές που υπάρχουν στο σχολείο είναι 275.
Για πρώτη χρονιά το σχολικό έτος 2010-2011 στο σχολείο λειτούργησε η Α΄και Β΄Λυκειακή Τάξη, ενώ το 2011-2012 λειτούργησε και η Γ΄ Λυκειακή Τάξη. Τον Ιούνιο του 2012 είχαμε τους πρώτους αποφοίτους του Λυκείου και μάλιστα με ποσοστό επιτυχίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που άγγιξε το 85%. Το 2013 είχαμε τη δεύτερη φουρνιά αποφοίτων και πάλι με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας και το 2014 την τρίτη και τελευταία φουρνιά αποφοίτων.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 ιδρύθηκε στη συνοικία το 13ο Γενικό Λύκειο Λάρισας, οπότε αυτοδίκαια καταργήθηκαν οι Λυκειακές Τάξεις. Σήμερα το σχολείο λειτουργεί με 13 τμήματα και 275 μαθητές.
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ
MHNΥΜΑ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ κ. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
” Συμπληρώθηκαν δυόμισι, περίπου, μήνες, που βρίσκομαι μακριά απ’ το 7ο Γυμνάσιο Λάρισας· πόσο γρήγορα, αλήθεια, περνά ο καιρός! Το συνειδητοποίησα, όταν αργά το μεσημέρι της Τετάρτης, 6/11/2002, σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου του 7ου Ενιαίου Λυκείου και μια γνώριμη φωνή, αυτή της Αρετής Καρούμπα, με ρώτησε, πως περνώ στο καινούργιο μου σχολείο και μου ζήτησε κάτι να γράψω, για να δημοσιευθεί στον αγαπημένο μου «Ερωδιό», που τόσο μου λείπει.
Θυμήθηκα, ξαφνικά, πως είχε 15 ο Οκτώβρης, όταν πριν πέντε χρόνια, στα 1997, ανέλαβα την ευθύνη για τη λειτουργία του 7ου Γυμνασίου· συστεγαζόταν τότε στο διδακτήριο του 2ου Γυμνασίου και λειτουργούσε με αντίθετη βάρδια. Ένα χρόνο μετά μετακομίσαμε εδώ, που είναι σήμερα· στη γωνία Σικελιανού & Κάρλας, για να γράψουμε μαζί, μαθητές, καθηγητές και γονείς αρκετές σελίδες του βιβλίου της ιστορίας του.
Σκονισμένοι δρόμοι, λάσπες, αδιαμόρφωτος αύλειος χώρος, βαλτόνερα και σωροί από μπάζα στο χώρο του γηπέδου, σε εξέλιξη οι εργασίες στο γυμναστήριο και στο διδακτήριο του 4ου ΤΕΕ, έλλειψη αποχετευτικού αγωγού, κλεφτρόνια, πρεζόνια, μηχανόβιοι και έλλειψη φωτισμού στον αύλειο χώρο και τη γύρω περιοχή. Όλοι, ωστόσο, βάλαμε πλάτη και εξωραΐσαμε τον περιβάλλοντα χώρο, μια που το διδακτήριο, εξ αρχής, γοήτευε με την ομορφιά του.
Ακολούθησε η άφιξη του 4ου ΤΕΕ, οι καβγάδες και οι καταλήψεις για την παραχώρηση αιθουσών, οι προκάτ αίθουσες στον αύλειο χώρο για τις ανάγκες του 4ου ΤΕΕ, η διαμόρφωση του αύλειου χώρου.
Κοντά σ’ όλα αυτά, μαζί με τα συνθήματα της ΚΝΕ στους φρεσκοβαμμένους τοίχους του Γυμναστηρίου, ήρθαν οι σχολικοί φύλακες, οι όμορφοι περίπατοι, οι ημερήσιες εκδρομές, « οι γοργόνες και μάγκες », οι πετυχημένες σχολικές γιορτές και καλλιτεχνικές εκθέσεις και τα ημερολόγια, οι καινοτόμες δράσεις με το θεατρικό του Ψαθά, οι φάρσες για βόμβες, οι αποβολές και έντονες παρατηρήσεις, που συνοδεύονταν, ωστόσο, από απεριόριστη αγάπη. Προέκυψε, όμως, και ο «Ερωδιός», που μας δίνει τη δυνατότητα και αυτή την ώρα να επικοινωνούμε.
Δεν είχε επιστάτη, μετά το 1998, ούτε γραμματέα, ούτε υποδιευθυντή την τελευταία χρονιά, όπως και φέτος, το 7ο Γυμνάσιο· παρόλο, όμως, που η ένταση, η κούραση και η αγωνία ήταν στην ημερήσια διάταξη, μ’ όλα όσα ανέφερα παραπάνω σφυρηλατήθηκε τέτοια ενότητα, τέτοια προσέγγιση ψυχών με τους μαθητές, τους καθηγητές, τις φύλακες, τον κυλικειάρχη και τη γυναίκα του, τους γονείς, τις καθαρίστριες, που όσο το σκέφτεται ο γράφων, τόσο περισσότερο λυπάται, που ήρθαν έτσι τα πράγματα και βρίσκεται μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα αυτά. Η ζωή, ωστόσο, συνεχίζεται και η Λάρισα είναι μικρή.
Εύχομαι η νέα Διευθύντρια του Σχολείου, όταν θα έρθει και γι’ αυτήν η ώρα , να πάρει στις αποσκευές της, ό,τι πήρα και παίρνω εγώ, ο δε «Ερωδιός» να μακροημερεύσει για να μας δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας. Να είστε όλοι καλά· και εσείς μικροί μου φίλοι να αποφεύγετε τις επιπόλαιες ενέργειες, που εκθέτουν και εσάς και το σχολείο μας.”
ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ