“Η Καμάρα τη δεκαετία του ’80 έγινε σημείο συνάντησης και ραντεβού όλων των ηλικιών αλλά κυρίως νέων, εφήβων και φοιτητών. Ακριβώς μπροστά στην Καμάρα έχει ένα σηματοδότη που εξυπηρετεί τη διέλευση χιλιάδων πεζών καθημερινά, που κατευθύνονται στις στάσεις των αστικών που ενώνουν την ανατολική με τη δυτική Θεσσαλονίκη, όπως και την Άνω Πόλη με το…Συνέχεια ανάγνωσης Ραντεβού στην Καμάρα

Οι Σεφαραδίτες Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη τον 15ο αιώνα μετά το διωγμό τους από την Ισπανία. Μιλούσαν τη ladino, μια διάλεκτο Καστιλιάνικων ισπανικών με πολλά εβραϊκά στοιχεία. Η προφορά τους ήταν μακρόσυρτη και στην ομιλία τους ανακάτευαν ξένες λέξεις, που το φιλοπαίγμον πνεύμα τους σκόπιμα τις αλλοίωνε. Για παράδειγμα, έλεγαν: «Μα το Φεό σι λέω!»,…Συνέχεια ανάγνωσης «Μα το Φεό σι λέω!»

Τον καιρό της «Μπελ Επόκ», από το 1880 περίπου ως τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914, οι αυτοκτονίες απασχολούσαν σχεδόν καθημερινά την κοινή γνώμη. Στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης συνήθως καταγράφεται η ταυτότητα του αυτόχειρα, ο τρόπος και ο τόπος της πράξης, ενώ σπανιότερα γίνεται λόγος για τα αίτια, σε αντίθεση με τον αθηναϊκό τύπο, όπου…Συνέχεια ανάγνωσης Η αυτοκτονία τον καιρό της “Μπελ Επόκ”

Ένα αυγουστιάτικο απόγευμα του 1917, από ένα τυχαίο γεγονός, ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά που κατέφαγε το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η φωτιά σιγοκαίει ακόμα στις μνήμες από τις ιστορίες που έχουν χιλιοειπωθεί. Tα νούμερα των πληγέντων μαρτυρούν το μέγεθος της καταστροφής. Η αναφορά του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Θυμάτων Πυρκαϊάς, Αλέξανδρου Πάλλη, προς την κυβέρνηση κάνει λόγο…Συνέχεια ανάγνωσης Η φωτιά και το θαύμα

«Η Ανθούλα τώρα με γερμένο το κεφάλι της μιλούσε με το θάνατο. Στεκόμουν στη μέση της κάμαρας, τρελός μέσα στην απελπισία μου… Δεκάξι του μηνός Απριλίου Αγάπης, Ειρήνης, Χιονίας, μαρτύρων. Εν αγάπη μένε Εν ειρήνη αναπαύσου. Λευκοτέρα χιονός. Ένα πάθος είχε πεθάνει» γράφει ο ίδιος ο Βαφόπουλος όταν έχασε τον μεγάλο του έρωτα, πριν προλάβει…Συνέχεια ανάγνωσης Γιώργος Βαφόπουλος και Ανθούλα Σταθοπούλου

Ο Βασίλης Τσιτσάνης έζησε στη Θεσσαλονίκη από το 1938 μέχρι το 1946. Στην πόλη αυτή η ζωή του χωρίζεται σε δύο περιόδους, στην περίοδο της στρατιωτικής του θητείας και στην περίοδο της γερμανικής κατοχής. Υπηρέτησε στο τάγμα τηλεγραφητών στο Ντεπό. Εκεί έγραψε περίπου τριάντα εξαιρετικά τραγούδια, κυρίως την αριστουργηματική «Αρχόντισσα», το «Δε με στεφανώνεσαι» και…Συνέχεια ανάγνωσης Βασίλης Τσιτσάνης και Ζωή Σαμαρά

Στη γωνία της σημερινής οδού Αλεξάνδρου Σβώλου με την οδό Καπετάν Πατρίκη, υπήρχε μέχρι το 1932 η βουλγαρική εκκλησία των Κυρίλλου και Μεθοδίου. Έλεγαν στη γειτονιά ότι η όμορφη θυγατέρα ενός υπαλλήλου του ελληνικού προξενείου, η Σοφία Λογοθέτη, αγάπησε τον ωραίο Βούλγαρο γιατρό Τατάρτσεφ και παρά τις αντιρρήσεις των δικών της, τον παντρεύτηκε. Μια Κυριακή,…Συνέχεια ανάγνωσης Ο ωραίος γιατρός

Είναι καλοκαίρι γύρω στις 9:30 το βράδυ. Βγαίνω με τα παιδιά μου από το πατρικό μου σπίτι, προχωράμε απέναντι στο μικρό στενάκι που τέτοια ώρα το καλοκαίρι δεν κυκλοφορεί ψυχή· βλέπω ένα νεαρό με σηκωμένη την κουκούλα από το μαύρο μπλουζάκι του, μες στο δρόμο, να σηκώνεται και να με κοιτάζει στα μάτια με ένοχο…Συνέχεια ανάγνωσης Σ’ αγαπάω

Ίσως η πιο γνωστή ιστορία της πόλης. Συνδεδεμένη άρρηκτα με μια από τις ωραιότερες επαύλεις της παλιάς συνοικίας των Εξοχών. Το απόλυτο ρομάντζο της εποχής. Η Βίλα Bianca έγινε ακόμη πιο διάσημη χάρη στον έρωτα που τη σφράγισε. Ο ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού Σπύρος Αλιμπέρτης γνωρίζει στο βαγόνι του τραμ την Aline Fernandez. Σύμφωνα με…Συνέχεια ανάγνωσης Σπύρος και Aline, ένας μεγάλος έρωτας

Οι ξύλινοι σκελετοί των δύο βαγονιών που απέμειναν από το τραμ της Θεσσαλονίκης, έχουν να μαρτυρήσουν πολλές ιστορίες της πόλης που περιδιάβηκαν από το 1893 μέχρι το καλοκαίρι του 1957 όταν το τραμ, αγκομαχώντας, εκτέλεσε το τελευταίο του δρομολόγιο.  Ιστορίες αγάπης και έρωτα, ιστορίες δραματικές, αστείες αλλά και απλές ιστορίες από την καθημερινή ζωή των…Συνέχεια ανάγνωσης Μύθοι και Ιστορίες