Η Θεοδώρα και η Μανώλια δεν έχασαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παρουσίαση της έκθεσης έργων του ζωγράφου Λουκά Βενετούλια και μας μιλάνε για την εμπειρία τους.
“Στα πλαίσια του προγράμματος Blog Your Heritage και με αφορμή την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης, επισκεφθήκαμε την έκθεση-αφιέρωμα στον ζωγράφο Λουκά Βενετούλια στο Τελλόγλειο Ίδρυμα.
Ξεκινώντας, παρακολουθήσαμε μία παρουσίαση για το έργο του ίδιου καθώς και για του Γιώργου Ιωάννου, ποιητή και φίλου του Βενετούλια, του οποίου το πορτρέτο είναι από τους πιο γνωστούς πίνακες του ζωγράφου. Μιας και οι δύο καλλιτέχνες κατάγονταν από την Θεσσαλονίκη και χρησιμοποίησαν αυτήν ως κύρια πηγή έμπνευσης τους, μας βοήθησαν να δούμε “την άλλη Θεσσαλονίκη” όπως έλεγε και ο ίδιος ο Λουκάς Βενετούλιας. Την Θεσσαλονίκη όπως πραγματικά είναι, με όλα τα προβλήματα της.
Γενικός στόχος του ζωγράφου ήταν να αποδώσει μέσω των έργων του την αλλαγή της σύγχρονης Ελλάδας. Να δημιουργήσει έντονα συναισθήματα, πάθος, αγωνία για τη ζωή και τον θάνατο. Νατουραλιστής και πάντα χρησιμοποιώντας περίεργα χρώματα, σύμβολα και λεπτομέρειες, έδωσε μία διαφορετική οπτική για την πόλη. “Η Θεσσαλονίκη στάθηκε το μεγάλο μου ερέθισμα για να ζωγραφίσω”, ανέφερε και ο ίδιος. Πράγμα προφανές, από την στιγμή που μεγάλος αριθμός των έργων του είναι απεικονίσεις διαφόρων γωνιών της πόλης. Με κύριο παράδειγμα την “Οδό Ανθέων” όπου έμεινε για λίγο καιρό αλλά λάτρεψε τόσο πολύ, που την ζωγράφιζε συχνά. Το ίδιο παρατηρούμε και στα έργα του Γιώργου Ιωάννου. Συγκεκριμένα τα πεζά “Το δικό μας αίμα” και “Η πρωτεύουσα των προσφύγων” έχουν γραφτεί αποκλειστικά για την Θεσσαλονίκη, αλλά η γενική της παρουσία είναι αισθητή σε σχεδόν κάθε του έργο πεζό ή ποίημα.
Θεώρησα ιδιαίτερα εντυπωσιακή τη δουλειά και των δύο καλλιτεχνών, αν και πιστεύω πως η παρουσίαση των έργων τους θα μπορούσε να γίνει με κάποιον πιο ενδιαφέροντα τρόπο. Εκτός από αυτό, η επίσκεψη με βοήθησε να μάθω περισσότερα πράγματα για το παρελθόν της πόλης μου και να σχηματίσω μια διαφορετική, καθαρότερη εικόνα για την κατάσταση που επικρατούσε τότε”.
Θεοδώρα Σοκιάογλου
“Με αφορμή την επίσκεψη μου στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Θεσσαλονίκης, θα σχολιάσω την παρουσίαση που παρακολούθησα για τον ζωγράφο Λουκά Βενετούλια και τον πολύ καλό φίλο του και συγγραφέα Γιώργο Ιωάννου.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ακούσαμε για την ζωή και των δύο. Ακούσαμε ποιήματα του Ιωάννου και μάθαμε για την πορεία του ως καλλιτέχνη. Στη συνέχεια, μας μίλησαν για τη ζωή του Λουκά Βενετούλια. Ήταν ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος που είχε πάθος με την τέχνη. Σπούδαζε ιατρική στην Αθήνα, αλλά την παράτησε για ν’ ακολουθήσει το όνειρο του, τη ζωγραφική. Έτσι, μπήκε με υποτροφία στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Η γυναίκα του μας μίλησε για την καθημερινότητα τους. Μας είπε πως ο Λουκάς δεν είχε εργαστήρι και διάλεγε το πιο όμορφο μέρος του σπιτιού για να ζωγραφίσει. Εκεί περνούσε τη μέρα του καθώς είτε ζωγράφιζε, είτε διάβαζε ποίηση και λογοτεχνία, είτε απλά έπινε τον καφέ του χαζεύοντας τη θέα.
Από τα πράγματα που μου έμειναν έντονα στο μυαλό είναι κάποια χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του, όπως ότι του άρεσε να βάζει λεπτομέρειες, σύμβολα και μικρούς πίνακες μέσα στους πίνακες του. Αυτά που με ενθουσίασαν όμως ήταν ο τρόπος που ζωγράφιζε το σκοτάδι, ότι χρησιμοποιούσε περίεργα χρώματα και ότι πριν αρχίσει να ζωγραφίζει περνούσε ένα έντονο χρώμα, όπως κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πάνω από τον λευκό καμβά για να σπάσει τη μονοτονία του άσπρου”.
Μανώλια Αλεξανδρίδου
(Οι φωτογραφίες είναι της Θεοδώρας Σοκιάογλου)