Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη με πλούσιο, από κάθε άποψη, παρελθόν και ταυτόχρονα από τις μόνες στον ελλαδικό χώρο με σταθερή φυσιογνωμία πόλεως, από την ίδρυσή της ακόμη.

Στην κάθε εποχή, προσαρμοσμένη, μετασχηματιζόταν χωρίς ποτέ να χάσει την έννοια του άστεως, με όλες του τις διαστάσεις: κοινωνική, οικονομική, πολεοδομική. Εξ αρχής χτισμένη στο μυχό του Θερμαϊκού, η γεωγραφική της θέση –θέση κλειδί, υπολογίσιμη και πάντα ζωτική στα Βαλκάνια– στάθηκε καθοριστικός παράγοντας.

Ο σημερινός πολεοδομικός ιστός διασώζει κτίσματα ή ερείπια όλων των ιστορικών περιόδων. Ίχνη με άλλα λόγια του κάθε κτήτορα που πέρασε από ‘δω. Αν και μεμονωμένα, χρωματίζουν τη σύγχρονη εικόνα της πόλης και υπενθυμίζουν τις επάλληλες παρουσίες πολιτισμών που διάβηκαν απ’ την πόλη.

Η αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης έχει αφετηρία το ρεύμα εκσυγχρονισμού που ξεκίνησε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Ακολουθώντας αρχιτεκτονικές καινοτομίες και νεωτερισμούς της εποχής, απέκτησε καθαρά ευρωπαϊκή φυσιογνωμία και ενισχύθηκε, έγινε πιο έντονος, ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της.

 

Χριστίνα Τέσσα

 

ΠΗΓΗ: «Η Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης», Επτά Ημέρες, Καθημερινή, 1997