Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένη από Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να έχουν την ησυχία τους. Ώσπου μια μέρα για κακή τους τύχη ένας πελώριος ντενεκές λαδιού, ο Λαδένιος, αποφάσισε να επιβάλλει την παρουσία του, τις απόψεις του, το καθεστώς του…Άραγε τα ντενεκεδάκια δέχτηκαν την επιβολή του Λαδένιου αδιαμαρτύρητα;

Σήμερα, 50 χρόνια μετά, στο νηπιαγωγείο μας η καρδιά του Πολυτεχνείου χτύπησε μέσα από τα μηνύματα της  «Ντενεκεδούπολης» της συγγραφέως Ευγενίας Φακίνου.

Οι μικροί-ες μας μαθητές-τριες αποχώρισαν μετά τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου φωνάζοντας  συνθήματα όπως: <<Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία>>,<<Εδώ Πολυτεχνείο>>,<<Το Πολυτεχνείο ζει>>,<<Ζήτω η Δημοκρατία >> και κρατώντας τα περιστέρια της Ειρήνης!!