Λήψη αρχείου

Όπως κάθε χρόνο οι μαθητές και οι καθηγητές του σχολείου μας συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023 για ένα ευλαβικό μνημόσυνο στο μεγάλο ’21. Είναι η μέρα της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, η πηγή του νεότερου εθνικού μας βίου. Τη μέρα αυτή που επιλέχθηκε για να εξαγγελθεί στην ανθρωπότητα το μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου, την ίδια μέρα η ελευθερία έκανε τα πρώτα αποφασιστικά βήματα για να επιστρέψει στην πατρίδα μας.

Το ελληνικό γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους αιώνες σκλαβιάς, το οφείλει στο θαύμα. Στην πίστη ότι θα τα καταφέρουν. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Η τύχη μας, λέει ο Μακρυγιάννης, έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Παλαιόθεν ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα μαγιά. Αυτή η μαγιά είναι η σπίθα που έφερε το θάμα.

Στις 29 Μαΐου 1453 το έθνος έπεσε. Ακολούθησαν 400 χρόνια σκλαβιάς, βόγκων θανάτου, μαρτυρίων, ταπεινώσεων και εξευτελισμών. Το έθνος έπεσε αλλά δεν νικήθηκε. Η ελληνική ψυχή έμεινε αδούλωτη. Η ήττα η πραγματική δεν είναι ένα εξωτερικό υλικό γεγονός. Είναι κυρίως μια εσωτερική, ψυχολογική κατάσταση. Υπάρχει πραγματική ήττα όταν την αποδέχεται η ψυχή και υποκύπτει στη μοίρα της. Το ελληνικό γένος όμως δεν αποδέχθηκε ποτέ την ήττα του, παρόλο που έμεινε σχεδόν ακέφαλο στην αρχή, μια και το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής του ηγεσίας είτε εξολοθρεύτηκε είτε ακολούθησε τον ασφαλή δρόμο για τη δύση. Και αυτό το χρωστάει στο ότι άλλοι αφανείς ήρωες ανέλαβαν αυτό τον ρόλο για να κρατήσουν άσβεστη την ελπίδα της Λευτεριάς, παρά το κυνηγητό της παιδείας και της θρησκείας.

Αυτοί οι αφανείς ήρωες ήταν ορισμένοι ιερωμένοι, κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι και οι κλέφτες. Αυτοί , στα κρυφά σχολειά και στα βουνά, διέσωσαν την ελπίδα της Λευτεριάς, την πίστη, τη γλώσσα, την εθνική συνείδηση και γι αυτό κυνηγήθηκαν από τον κατακτητή αλλά και από κάποιους «Έλληνες» που τα συμφέροντά τους ήταν αντίθετα από αυτά του λαού και που ευνοούνταν από την κρατούσα κατάσταση της σκλαβιάς και της υποταγής.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου το Έθνος ορθώθηκε σαν ένας άνθρωπος. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από διάφορες αποτυχημένες εξεγέρσεις που πνίγηκαν στο αίμα, από το Ρήγα Φεραίο -αυτόν τον φλογερό οραματιστή πατριώτη- και τη Φιλική Εταιρεία. Η προετοιμασία βέβαια αυτή δεν αφορούσε τόσο την τακτική και την οργάνωση του αγώνα όσο το δυνάμωμα της ψυχής και της πίστης για επιτυχία, σε αυτόν τον άνισο και σχεδόν σίγουρα αποτυχημένο αγώνα. Έτσι έλεγε η λογική. Ο ξεσηκωμός σιγά-σιγά απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και συνεχίστηκε με υποτυπώδη εκ των πραγμάτων οργάνωση και συντονισμό. Στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας η κραυγή «Λευτεριά ή θάνατος» σχίζει σαν αστραπή το Ευρωπαϊκό στερέωμα. Κλονίζει συθέμελα το θρόνο του Σουλτάνου και θορυβεί την Ιερά Συμμαχία που χαλκεύει το δεσμά του λαού. Η επανάσταση του ’21 δημιούργησε ήρωες και ηρωικές πράξεις ατομικές ή ομαδικές.

Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Διάκος, Μακρυγιάννης, Σούλι και Ζάλογγος, Μεσολόγγι, Αρκάδι. Μεγάλες επιτυχίες και αποτυχίες. Ομοψυχία αλλά και διχόνοιες και εσωτερικές συγκρούσεις. Ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Άλλοτε φαινόταν πως θα έχει αίσιο τέλος και άλλοτε πως όλα κόντευαν να χαθούν. Δεν ήταν όμως δυνατόν να πάνε χαμένες τόσες θυσίες και τόσο αίμα. Καρποφόρησαν και δημιούργησαν ένα καινούργιο – έστω και μικρό- ελληνικό κράτος,τη μάνα, κοντά στην οποία έτρεξαν σιγά- σιγά όλα τα υπόλοιπα σκλαβωμένα κομμάτια της ελληνικής γης, αφού ελευθερώθηκαν και αφού πλήρωσαν προηγουμένως τον φόρο του αίματος και της θυσίας στην ελευθερία.

Ο εορτασμός της σημερινής επετείου  ήταν η αφορμή για να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα που θα μας οδηγούν, θα μας εμπνέουν στην εθνική μας ζωή ή ακόμα θα μας αποτρέπουν από πράξεις που υποσκάπτουν την ύπαρξή μας ως έθνους και κράτους.

Οι πρόμαχοι της Ελευθερίας μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο γραμμένο με το αίμα τους, γιατί η ελευθερία είναι πράξη ζωής, διαρκής αγώνας. Είναι μετερίζι για αγώνες. Την ελευθερία την κερδίζει όποιος είναι έτοιμος να βάλει για αντίβαρο τη ζωή του. Και βέβαια αυτές οι υποθήκες του ’21 δεν βρίσκουν απήχηση μόνο σε καταστάσεις παρόμοιες της εποχής εκείνης. Σε καιρό ειρήνης όπως σήμερα το πνεύμα του 1821 μπορεί και πρέπει να εμπνέει το ελεύθερο έθνος μας. Γιατί, για την ελευθερία πασχίζουμε όταν ανυψώνουμε την πνευματική και υλική στάθμη μας.

«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»

          Α. Κάλβος

Οἱ ἥρωες τοῦ 1821 ζωντανεύουν καὶ σοῦ μιλοῦν. Τί θά ἔλεγαν ἐάν ζοῦσαν σήμερα.

https://www.youtube.com/watch?v=mUzND8J_R_c

Βίντεο αφιέρωμα για την 25η Μαρτίου.

https://www.youtube.com/watch?v=Bsl_N67fcK4

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι μια ξεχωριστή στιγμή από την πλούσια σύγχρονη ιστορία του έθνους μας, η οποία  αποτελεί την κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα του λαού και της νεολαίας της Ελλάδας.

Ο εορτασμός της πραγματοποιήθηκε και φέτος στο σχολείο μας με την προβολή ιστορικού ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν. Παράλληλα οι μαθητές τραγούδησαν για τους δεκάδες χιλιάδες νέους που κρατήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν, διώχθηκαν στη σκοτεινή επταετία της δικτατορίας. Τίμησαν έτσι την αξία του συλλογικού αγώνα, που γεννά ανεξάντλητη αντοχή και δύναμη στον άνθρωπο για να παλέψει για την Ελευθερία του.