1. Δωδεκάνησα ονομάζονται το σύνολο των νησιών και νησίδων που βρίσκονται στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στη Σάμο, στην Κρήτη, στις Κυκλάδες και τα μικρασιατικά παράλια.
2. Το 1912 ο πληθυσμός τους ήταν 143.482. Ο συνολικός πληθυσμός του Νομού Δωδεκανήσων σήμερα φτάνει τους 190.071 κατοίκους (απογραφή 2001).
3. Τα Δωδεκάνησα αποτελούνται από τα παρακάτω νησιά κατά σειρά μεγέθους: Ρόδος, Κάρπαθος, Κως, Κάλυμνος, Αστυπάλαια, Κάσος, Τήλος, Σύμη, Λέρος, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Σαρία, Λειψοί, Ψέριμος, Αγαθονήσι, Λέβιθα, Καστελλόριζο (ή Μεγίστη), Σύρνα, Αλιμιά, Αρκοί, Νίμος, Τέλενδος, Κίναρος, Γυαλί, Φαρμακονήσι.
4. Άλλα μικρότερα νησιά είναι το Μακρύ, η Χήνα, η Αγία Κυριακή, το Αυγό, το Γλυνό, ο Ζαφοράς, οι Κουνούποι, το Κουτσομύτι, το Μεσονήσι, η Οφιδούσσα, η Πλακίδα, η Ποντικούσα, τα Στεφάνια, τα Φωκιονήσια, το Χονδρό, το Χονδρονήσι, η Ίμια – Λιμνιά δύο, η Ίμια – Λιμνιά ένα, η Καλαβρός, η Καλόλιμνος, το Μαυροπινάκι, τα Νερά, η Πλάτη, το Σαφονήδι, το Χτένι, τα Αρμάθια, το Μακρονήσι, η Φράγκος, ο Αρχάγγελος, η Βελόνα, ο Γλάρος, η Μαύρα, το Μεγάλο Λιβάδι, η Πηγανούσσα, η Πλάκα, η Τρυπητή, ο Άγιος Γεώργιος, τα Αγριέλαια, τα Βουτσάκια (δύο νησίδες), το (Μικρό) Μαύρο Ποϊνί, το Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, η Πολύφαδος δύο, η Πολύφαδος ένα, η Ρω, η Σαβούρα, η Στρογγύλη, η Τραγονέρα, το Ψωμί, η Ψωραδιά, η Κανδελιούσσα, ο Άγιος Αντώνιος, η Παχειά, η Περγούσσα, το Αγκαθονήσι, η Αργελούσσα, το Άνυδρο, η Καλόβολος, ο Κόμαρος, το Μακρονήσι, η Μάραθος, τα Νερά, το Τραγονήσι, το Χιλιομόδι, το Γιαλεσίνο, οι Διαβάτες, ο Κουλούνδρος, ο Μαρμαράς, το Σεσκλί, ο Χονδρός, ο Γάιδαρος, η Αντίτηλος, ο Άγιος Θεόδωρος, τα Κρεβάτια, το Μαελονήσι, η Τραγούσα, ο Γλάρος, το Κουνέλι,το Ψαθονήσιο, η Αστακίδα, το Αστακιδόπουλο, η Διβούνια, η Χαμηλή, το Αβάπτιστο, η Πίττα.
5. Το όνομα «Δωδεκάνησος» πρωτοεμφανίζεται σε βυζαντινές πηγές του 8ου αιώνα, και δεν αφορούσε τα σημερινά Δωδεκάνησα, αλλά τα δώδεκα νησιά των Κυκλάδων πέριξ της Δήλου.
6. Το πλέον ιστορικό, κυριότερο και γνωστό από τα Δωδεκάνησα είναι η Ρόδος, η οποία, εδώ και χιλιετίες, είναι το νησί στο οποίο βρίσκεται η διοικητική έδρα της περιοχής.
7. Τον Μάιο του 1914 καθώς οι διωγμοί στα απέναντι μικρασιατικά παράλια είχαν ενταθεί ενάντια στο ελληνικό στοιχείο, πολλοί Μικρασιάτεςκατέφυγαν στα Δωδεκάνησα.
8. Κατά την περίοδο της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα (1912-1946), η Ιταλία έλαβε αυστηρά μέτρα κατά της ελληνικής παιδείας. Καταργήθηκαν όλα τα ελληνικά έντυπα και η ελληνική γλώσσα έγινε μάθημα προαιρετικό που διδασκόταν χωρίς βιβλία. Διδάσκοντες και διδασκόμενοι υποχρεώνονταν να μιλούν μόνο ιταλικά. Πολλά παιδιά προτίμησαν να μην πηγαίνουν καθόλου στο σχολείο παρά να μάθουν ιταλικά. Τότε ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος, εκμεταλλευόμενος ένα «παράθυρο» του διατάγματος που επέτρεπε τη θρησκευτική κατήχηση, οργάνωσε κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν υπό τον μανδύα των κατηχητικών.
9. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα έγινε στις 7 Μαρτίου του 1948.
10. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»: Η παραπάνω φράση προέρχεται από μια του Αισώπου με τίτλο «Ανήρ κομπαστής» – σε ελεύθερη απόδοση: Καυχησιάρης Τύπος.

Σε αυτόν διαβάζουμε για έναν Αθηναίο αθλητή, ο οποίος ισχυριζόταν ότι κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο νησί της Ρόδου είχε πραγματοποιήσει ένα απίστευτο για την εποχή άλμα. Όταν καταλάβαινε πως κάποιος δεν τον πίστευε, τον παρότρυνε να επισκεφτεί τη Ρόδο και να ρωτήσει τους ντόπιους αυτόπτες μάρτυρες του κατορθώματός του, ένα ταξίδι που για τα δεδομένα της εποχής ήταν τεράστιο.

Μάλιστα, περιαυτολογούσε σε τέτοιο βαθμό που ένας από τους γνωστούς του δεν άντεξε και έγραψε στην άμμο τη λέξη «Ρόδος», λέγοντας την ατάκα: «αὐτοῦ γὰρ καὶ Ῥόδος καὶ πήδημα» δηλαδή «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».

Πηγή: el.wikipedia.org/wiki/Δωδεκάνησαhttp://el.wikipedia.org/wiki/Δωδεκάνησα