Κάθε μέρα κι ένα βιβλίο!

Και φυσικά το Νηπιαγωγείο μας δεν θα μπορούσε να λείπει  από μια γιορτή που είναι αφιερωμένη στα παιδιά και στα βιβλία.  Ο Δεκέμβρης είναι ο πατέρας των παραμυθιών, και λένε πώς από τα χρόνια τα παλιά, όλες οι μαγικές ιστορίες γεννιούνται στις μέρες του. Κι αυτό γιατί νύχτωνε γρήγορα και το σκοτάδι ξυπνούσε όλα τα μυθικά πρόσωπα κι όλα τα πράγματα έπαιρναν ζωή και μιλιά στις ιστορίες. Φέτος με πρωτοβουλία του Elniplex.com και του Απόστολου Πάππου η 21^η Δεκεμβρίου που είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, θα γιορταστεί απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας σαν την νύχτα που θα γεμίσει με φως. Φως που βγαίνει μέσα από ένα βιβλίο και την δική μας προσφορά στους άλλους. Διαβάζουμε, χαρίζουμε, αγοράζουμε, δανειζόμαστε ένα βιβλίο και διαβάζουμε δυνατά ή και σιγανά προσθέτοντάς την δική μας μικρή φλογίτσα στο μεγάλο φωτεινό «στερέωμα» των βιβλίων.

Συμμετέχουμε κι εμείς στη γιορτή που ξεκίνησε την 1^η Δεκεμβρίου στο 64^ο Νηπιαγωγείο Ηράκλειου με ανάγνωση βιβλίων στο «Κάθε μέρα κι ένα βιβλίο», το πρόγραμμα της φιλαναγνωσία μας  και συνεχίζουμε ίσαμε τις 21 του Δεκέμβρη που όλοι μαζί θα γράψουμε (ζωγραφίσουμε) το βιβλίο που θέλουμε να μας χαρίσει ο Άγιος Βασίλης φέτος και να μας το αφήσει κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Κι αν θέλετε να μάθετε κι εσείς εκείνη την δύσκολη λέξη που έχουν η Ισλανδοί απ όπου ξεκίνησε τούτη η γιορτή, προσπαθήστε το να ….συνεννοηθούμε!

Κάτι σαν ευχή : Jólabókaflóðið (γιολαμπόκαφλοντ )* που σημαίνει Χριστουγεννιάτικη βιβλιο-πλημμύρα

Δείτε κι εδώ όλες τις δράσεις: https://www.elniplex.com/%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-21-%ce%b4%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%bc%ce%b2%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5-%cf%8c%ce%bb%ce%b7-%cf%84%ce%b7/

{…Το Christmas book flood ή Yule book flood είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στην Ισλανδία για την ετήσια κυκλοφορία νέων βιβλίων που εμφανίζονται τους μήνες πριν από τα Χριστούγεννα. Στη συνέχεια, αυτά τα βιβλία αγοράζονται ως δώρα για δώρο την παραμονή των Χριστουγέννων…}

Στο πρόγραμμά μας «Κάθε μέρα κι ένα βιβλίο» σειρά και με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Μουσείων, που γιορτάζεται στις 18 Μάϊου,  είχε ο πολυαγαπημένος Αρκούδος της Ελένης Γερουλάνου (και της Μαρίας Αργυριάδη) και της Ίρις Σαμαρτζή που ζει στο Μουσείο των Παιχνιδιών στην Αθήνα!

Να πάμε στην Αθήνα δύσκολο… Η τεχνολογία όμως εδώ μας βοήθησε  πολύ. Έτσι μπήκαμε στο Μουσείο Παιχνιδιών, παράρτημα του Μουσείου  Μπενάκη : https://www.youtube.com/watch?v=erYY7_KK6PA , και τότε γεννήθηκε η ιδέα!

Άραγε τι παιχνίδια έπαιζε ο παππούς και η γιαγιά, ο μπαμπάς και η μαμά;

Είχαν ταμπλετ; Παιχνίδια στο κινητό; Ποιοι ήταν οι διάσημοι ήρωες της εποχής;

Θα τους ρωτούσαμε και θα τα φέρναμε στο σχολείο. Αν ακόμα υπήρχαν, έστω  από ένα κομμάτι,  θα φτιάχναμε το δικό μας «Μουσείο Παιχνιδιών των Γονιών και των Παππούδων μας».

Η συγκίνηση (η δική μας πιο πολύ) μεγάλη. Το κάθε παιδί με χαρά παρουσίαζε το παιχνίδι που είχε φέρει και  κρατώντας το απαλά και πολύ τρυφερά, εξηγούσε πως το έπαιζαν, πόσο παλιό ήταν και πόσο πολύτιμο.

Στη συνέχεια διαβάσαμε τον αγαπημένο Αρκούδο : https://www.patakis.gr/bkm/12022 και υποσχεθήκαμε πως όλα τα παιχνίδια μας, που θα τα προσέχουμε περισσότερο θα τα δώσουμε όταν μεγαλώσουμε ή σε μικρότερα παιδιά ή θα τα φυλάμε κι εμείς σαν θησαυρό.

Τέλος επειδή ο Αρκούδος μας άρεσε τοοοοοοοσο πολύ φτιάξαμε έναν δικό μας για να τον έχουμε συντροφιά στο σπίτι και να μας θυμίζει την μοναδική του Ιστορία!

Τις οδηγίες μας τις έδωσε η ίδια η Ελένη Γερουλάνου και εμείς της στέλνουμε όλη μας την αγάπη και τον θαυμασμό μας.

Ήρθε λοιπόν στο σχολείο ένα καταπληκτικό επιτραπέζιο παιχνίδι ο Οθέλλο της Ειρήνης, μια κούκλα που περπατάει της Νεκταρίας, ένα αυτοκινητάκι και που ανοίγουν πόρτες και καπό της Αμαλίας, Ο Φριτς της Χρυσάνθης, δυο πορσελάνινες κούκλες του Ανδρέα, ένα μικρό πόνυ της Έλενας, φιγούρες του Λούκι Λουκ και των Ντάλτονς του Κωσταντίνου, άλλο ένα αυτοκινητάκι του Κωστή, μια νεράιδα από τον Μάνο, ένα σκυλάκι λούτρινο της Εβελίνας και φιγούρες από πολεμιστές του Φίλιππου και μια μικρή κούκλα πλαστική της κ. Ελένης!

Αφορμή να διαβάσουμε βιβλία και να μάθουμε τι σημαίνουν λέξεις που τις ακούμε αλλά δεν ξέρουμε το νόημά τους ήταν και η 14^η Φεβρουαρίου μέρα αφιερωμένη στον Έρωτα!

Τι σημαίνει αλήθεια αυτή η λέξη;

Ένα προνήπιο σηκώθηκε με φόρα από τη θέση του και είπε:

«-Κυρία, κυρία, έρωτας είμαι εγώ!»

Κι ένα κοριτσάκι απάντησε στην ίδια ερώτηση: «Είναι πολλές ερωτήσεις μαζί…»

Τα περισσότερα παιδιά μπερδευτήκαν κι έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε τα βιβλία που είναι …σοφά, όπως λένε συχνά τα παιδιά μας.

Και ξεφυλλίσαμε ένα σωρό και γέμισε η τάξη κόκκινο χρώμα και καρδιές και φιλιά κι αγκαλιές.

Και τότε καταλήξαμε στη σκέψη πως ο έρωτας είναι …αγάπη

Είναι όταν ο μπαμπάς κι η μαμά αγκαλιάζονται σφιχτά.

Όταν μας αρέσει πολύ κάτι ή κάποιος.

Έρωτας είναι το τριαντάφυλλο και μια σοκολάτα σε σχήμα καρδιάς, ή η τούρτα που έκανε δώρο ο μπαμπάς στη μαμά.

Και αρχίσαμε να κοιτάμε και να ‘δουλεύουμε ’ τα βιβλία.

Με αφορμή το βιβλίο «Ο Ερωτευμένος Βάτραχος » καταλάβαμε πως η αγάπη δεν έχει χρώμα, και πως και τα ζώα ερωτεύονται…

Στο βιβλίο πάλι «Ο Ερωτευμένος» καταλάβαμε πως δεν πρέπει να κτυπάμε άτσαλα τα άλλα παιδιά γιατί αυτό δεν είναι αγάπη

Και φτιάξαμε καρδιές και κόκκινες κι αλλά χρώματα και καταλήξαμε να ζωγραφίσουμε  την πολιτεία της Αγάπης.  Με πολλές γειτονιές όπως εκείνη των αστεριών, των χρωμάτων, των λουλουδιών, των κύκλων, των καρδιών και του φεγγαριού.

Κι ύστερα αναρωτηθήκαμε αν η πολιτεία θα είχε γιατρό και τον ονομάσαμε Αγαπογιατρό!

«10 Φιλιά, 10 αγκαλιές, 20 κουβέντες…1 κουταλάκι γλυκού σοκολάτα με γεύση φράουλας  και  πιάσιμο χεριού σφιχτά! » έγραψε ο Αγαπογιατρός μια συνταγή που θα την ακολουθούμε πιστά καθημερινά.

Διαβάσαμε ακόμα ένα βιβλίο: Το εργοστάσιο των λέξεων και « βουτήξαμε » στη χώρα των συναισθημάτων.

Τις τελευταίες μέρες είχαμε μια απρόσμενη επίσκεψη στην τάξη μας!  Το καπέλο του Βαν Γκογκ ταξίδεψε από την Ολλανδία και ήρθε σε μας για να μας γνωρίσει τα πιο γνωστά έργα του ζωγράφου. Κόψαμε ένα κλαδάκι από τις αμυγδαλιές του, παίξαμε κυνηγητό ανάμεσα στα ηλιοτρόπια, βοηθήσαμε τον σπορέα να σπείρει το χωράφι του,καθήσαμε στο πεζούλι και μαγευτήκαμε από την έναστρη νύχτα και κοιμηθήκαμε αποκαμωμένοι πάνω στα στάχυα.Μπήκαμε κρυφά στο δωμάτιό του και καθήσαμε στην  κίτρινη καρέκλα του.  Τι να έκανε άραγε όταν ήταν εδώ? αναρωτηθήκαμε….Μμμ!! ίσως να ζωγράφιζε, να διάβαζε,να έβλεπε την θέα από το παράθυρό του,να ονειρευόταν….  Κι εμείς ονειρευτήκαμε….πως είμαστε ο Βαν Γκογκ!Τότε πήραμε τα πινέλα μας και ζωγραφίσαμε τον σπορέα,την αμυγδαλιά,τα ηλιοτρόπια,την έναστρη νύχτα….                                                                                            Και το καπέλο του ακουμπισμένο στην κίτρινη καρέκλα,μας κοίταζε και χαμογελούσε…

Στο κλείσιμο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων με θέμα την Οικογένεια, διαβάσαμε αρκετά βιβλία σχετικά με και με στόχο να καταλάβουν τα παιδιά πόσες διαφορετικές οικογένειες μπορούν να υπάρξουν.  Καλέσαμε την συγγραφέα κ. Αποστολίδη Χριστίνα, να μας παρουσιάσει το βιβλίο της “Πάρτι στο ποτάμι”. Το βιβλίο μας γυρίζει λίγο πίσω στην Προϊστορία και σε ένα δάσος συναντάμε την πιο παράξενη φωλιά που φτιάχτηκε ποτέ. Τρία δωμάτια στο εσωτερικό της. Το πρώτο ψηλό σαν πύργος για τον Τελευταίο Δεινόσαυρο στη Γη. Το δεύτερο κοντό και φαρδύ για να κοιμάται άνετα το μονόφθαλμο φίδι και το τρίτο μικρούλικο για τον Πλατύποδα Χωρίς Ουρά. Μια μέρα ο ένας από τους κατοίκους της ιδιαίτερης φωλιάς και συγκεκριμένα ο δεινόσαυρος, ανακάλυψε μέσα σε μια άλλη φωλιά ένα μωρό Πτεροδάκτυλο. Έψαξε παντού για τους γονείς του όμως μάταια κι έτσι η Φτερωτή έγινε ο τέταρτος συγκάτοικος στην φωλιά των τριών φίλων. Μια υπέροχη σχέση αναπτύχθηκε ανάμεσα τους και η μικρή δεινοσαυρίνα απέκτησε όχι έναν αλλά τρεις υπέροχους μπαμπάδες. Η  “Φτερωτή” λοιπόν  Είχε έναν μπαμπά εξερευνητή, έναν μπαμπά ζαχαροπλάστη κι έναν μπαμπά παραμυθά. Τα παιδιά στο σχολείο, όμως, δε μοιράζονται τον ενθουσιασμό της και την κοροϊδεύουν. Οι μπαμπάδες τότε σκέφτονται να ενώσουν τα χαρίσματά τους για να βοηθήσουν τη Φτερωτή. Και για να σταματήσουν όλες οι κοροϊδίες και να γίνει αποδεκτή η Φτερωτή στο σχολείο οι τρεις μπαμπάδες οργανώνουν ένα πάρτι στο ποτάμι με καλεσμένους όλους τους συμμαθητές της και τους γονείς τους.

Η Χριστίνα Αποστολίδη με μεγάλη χαρά και διάθεση παρουσίασε στα παιδιά την ιστορία διαδραστικά  και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον τους. Μετά την αφήγηση, τα παιδιά ζωγράφισαν την ιστορία σε ομαδικό εικαστικό που κοσμεί την αυλή του σχολείου μας. 

Ο μπαμπάς Δου, ο μπαμπάς Φου και ο μπαμπάς Που, απέδειξαν στη μικρή Φτερωτή, ότι όλες οι οικογένειες έχουν μία θέση στο δάσος, όσο διαφορετικές κι αν είναι. Γιατί, όταν υπάρχει αγάπη, τίποτε άλλο δε μετράει.

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Χριστίνα Αποστολίδη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας και τα παιδιά γνώρισαν από κοντά  μία συγγραφέα(εκτός της κ. Ελένης, που τη θεωρούν δική τους) , τόσο προσιτή και γλυκιά.

Η κ. Αποστολίδη έχει γράψει ακόμα τα βιβλία:

Ο Λύκος και η Πεταλούδα, Ένα άτακτο καπέλο, Ωχ πρασίνισα  και Ωχ κοκκίνισα.

Μια φορά, μια γιαγιά
κατάπιε μια μύγα παχιά.
Γιατί κατάπιε τη μύγα; Πού να ξέρω εγώ;
Θα τη ρωτήσω και θα σας πω!

Ένα μεγάλο, εντυπωσιακό βιβλίο, με τρύπες σε κάθε σελίδα, με θέμα μια γιαγιά που κατάπιε μια μύγα. Το παιδί ακούει το ποίημα και γελάει συνέχεια, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί η γιαγιά κατάπιε τη μύγα και τι θα γίνει μετά. Μην ανησυχείτε, θα σας πω. Η γιαγιά κατάπιε και μια αράχνη για να φάει τη μύγα, ένα πουλί για να φάει την αράχνη, μια γάτα για να φάει το πουλί και μετά μια αγελάδα, έναν σκύλο, ένα άλογο… Μια γιαγιά που τα καταπίνει όλα, σε ένα βιβλίο σκέτο θησαυρό, που βοηθάει το μικρό παιδί να αναπτύξει τις γλωσσικές του δεξιότητες…

Ησυχία!, Celine Claire εικ : Magali Le Huche, Εκδ : Μικρή Σελήνη ( Μετάφραση  Μαριάννα Ψύχαλου)

Ώρα μας είναι να γνωρίσουμε τον κ. Μαρτέν! Έναν άνδρα που ζει μόνος του σε ένα μεγάλο σπίτι και που του αρέσει τρομερά και μόνο η Ησυχία. Οι γείτονες του που ξέρουν πως δεν θέλει να ενοχλείται με τον παραμικρό θόρυβο, προσπαθούν  να μην κάνουν φασαρία, αλλά αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο.

Ένα βιβλίο που προβληματίζει και την ίδια στιγμή διασκεδάζει και ανακουφίζει. Υπέροχη η ιδέα του Χρωματοπωλείου και της μαγικής ευφάνταστης συνταγής που τα μικρά παιδιά ενθουσιάζονται και αγαπούν ιδιαίτερα.

Η Ησυχία είναι μια κατάσταση που συχνά αναζητούμε όλοι πολλές φορές. Όμως το να ζητά διαρκώς κανείς την απομόνωση και την δική του μόνο ικανοποίηση οδηγεί σε νοσηρές ίσως καταστάσεις και  αφύσικες συμπεριφορές. Η συγκεκριμένη ιστορία θίγει πολύ βασικά θέματα  για την ανθρώπινη φύση και ιδιοσυγκρασία που στοχεύει στο να γνωρίσει στους μικρούς αναγνώστες ποιες είναι οι εγωιστικές συμπεριφορές και πως θα έπρεπε να διαχειριζόμαστε τις ατομικές μας συνήθειες, επιθυμίες και ανάγκες σε σχέση με τους άλλους.

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα θετικά και αρνητικά ή όπως είπε κι ένας μαθητής μου «για πολλούς και για μόνους!»

Μια καλογραμμένη ιστορία με λιτό κείμενο, πολλή φαντασία, δυνατά μηνύματα συμπεριφοράς και πολύχρωμες, δυνατές εικόνες.

Ευκαιρία για πολλά θέματα συζήτησης μέσα σε μια τάξη ή στο σπίτι :

• Συναισθήματα που  «ζωγραφίζονται» σε πρόσωπα, δίνοντας χρώματα αναλόγως την ένταση …
• Φτιάχνουμε (γράφουμε ή ζωγραφίζουμε) τις δικές μας μαγικές συνταγές για : Θυμό, αγάπη, ζήλεια, φιλία!
• Συζητάμε, αν δεν πήγαινε ο κ. Μαρτέν στο Χρωματοπωλείο που αλλού θα μπορούσε να πάει:

• Ζαχαροπλαστείο γιατί τα γλύκα που θα κερνούσε όλους όσους κάνανε φασαρία θα τους γλύκανε τις φωνές και θα σταματούσαν!
• Παγωτατζίδικο και ειδικά αν κερνούσε όλους με παγωτό φράουλα…
• Να ξεκινήσει μαθήματα γιόγκα …και να βρει την ησυχία του!
• Να μετακομίσει στην εξοχή…

Ζωγραφίζουμε τα καταστήματα που πουλούν… Ησυχία και τα καταστήματα που πουλούν… Φασαρία

Τι θα ζωγραφίζαμε ( γράφαμε) στην δική μας φούσκα της σιωπής.

Βασικά όμως απολαμβάνουμε ένα υπέροχο κείμενο που μας τονίζει την αξία της φιλίας, της διαφορετικότητας και την ικανότητα της ανεκτικότητας.

Ένα παιχνίδι, γνώσης, συγκέντρωσης, φαντασίας και …ταχύτητας που συναρπάζει. Και φυσικά αν απευθύνεται σε μικρότερα παιδιά, τα πινέλα, οι μαρκαδόροι και οι ξυλομπογιές θα γίνουν απαραίτητα στοιχεία.

Ευκαιρία για ψάξιμο σε λεξικά για λέξεις σπάνιες, δύσκολες, σύνθετες ή άγνωστες.

Ευκαιρία επίσης για ένα ομαδικό παιχνίδι με κανόνες, χρόνους και διασκέδαση.

Στο βιβλίο των δυο δημιουργών ( τρεις μαζί με την εικονογράφο) δίνονται πολλές ιδέες και παραλλαγές του παιχνιδιού. Υπάρχουν κάρτες εκτός από το αλφάβητο και με λέξεις για πιο σύνθετα παιχνίδια με τους φίλους ή συμμαθητές.

Και δείτε πως αξιοποιήθηκε το βιβλίο σε μια τάξη νηπιαγωγείου που τα γράμματα δεν είναι ακόμα τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας:

Τι είναι η λέξη; Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση  στο σχολείο!

Κι οι απαντήσεις πολλές και όλες …σωστές:

Η λέξη είναι … «κάτι» που είναι πολλά γράμματα, που αγκαλιάζονται, που είναι φίλοι, που αγαπιούνται. Που μπαίνουν στη σειρά και τα διαβάζουμε. Είναι πολλά γράμματα που διαβάζουν τις εικόνες. Είναι σύμβολα αρχαία. Είναι μαύρα και μιλούν.

Και μήπως να παίξουμε ένα παιχνίδι με τα γράμματα που μπορούν να είναι και εικόνες;

Κι έτσι κόψαμε από το τέλος του βιβλίου τις καρτελίτσες με την αλφαβήτα και τις βάλαμε σε ένα σακούλι «μαγικό». Μοιράστηκαν μικρά λευκά χαρτάκια στα παιδιά και τραβώντας ένα κλήρο που γράφει τ όνομά μας, κάθε φορά το παιδί που τύχαινε ήταν η «μαμά» και τραβούσε  μια κάρτα για να δούμε ποιο γράμμα θα έπρεπε να ζωγραφήσουμε (ένα ζώο, ένα αντικείμενο) που θα άρχιζε με αυτό.

Δεν είχαμε νικητές αλλά είχαμε …χρόνο. Μια κλεψύδρα που κρατούσε δυο λεπτά κι έπρεπε όλοι να έχουμε τελειώσει.

Το παιχνίδι με τις λέξεις το αφήσαμε για την Άνοιξη που θα έχουμε …μεγαλώσει περισσότερο.

Το παιχνίδι παίζεται πια  καθημερινά στις ελεύθερες δραστηριότητες και δεν μπορούμε να το σταματήσουμε.

Επίσης γίναμε κι εμείς μέλη της λέσχης ΠροσωποΖωοΠραγματιστών Π.Ζ.Π και έχουμε φτιάξει ένα μεγάλο κουτί που θα φυλάσσουμε τις πιο παράξενες λέξεις που θα  συναντούμε καθημερινά.

Ξεκινήσαμε με το γράμμα Χ και τις κατηγορίες: Πρόσωπο, ζώο , πράγμα!

Το αποτέλεσμα στις φωτογραφίες !

Τι είναι ο χρόνος;

Αν είχε μορφή με τι θα έμοιαζε;

Τον βλέπουμε; Τον συναντούμε; Έχει χρώμα; Άρωμα; Τι φοράει; Ή μήπως είναι πράγμα;

Είναι παντρεμένος; Μήπως είναι παιδί; Ή πολύ μεγάλος; Έχει παιδιά; Αδέλφια; Ανίψια;

Κι αυτό το …τσαφ, τι είναι; Είναι η στιγμή που ακούγεται σαν …μπαλονάκι!

Και μοιάζει με μια κουκίδα, με ένα αψού, με ένα σνιφ!

Και πολλές τέτοιες στιγμές φτιάχνουν ένα ολόκληρο λεπτό!

Λεπτό; Τι είναι το λεπτό; Είναι χρόνος ή είναι ένα κομμάτι από τα λεφτά που λέει ο μπαμπάς; Άλλωστε η μαμά λέει συνέχεια πως ο χρόνος είναι χρήμα! Αρα πουλιέται και αγοράζεται; Που πουλιέται δηλαδή; Στο χρονοπωλείο που έχει πολλές εποχές, εβδομάδες, μέρες, μήνες, ώρες. Την ώρα ξέρω που μένει. Μένει μέσα στο ρολόι και αυτό τις μετράει. Έχουν και ονόματα! Μία, δυο τρεις… κι αριθμούς!

Το ρολόι μας ξυπνάει! Ξέρει καλά τους αριθμούς και θα μας μάθει μέχρι το 12.

Και κάποιες δύσκολες λέξεις: Ακριβώς, παρά, μισή, τέταρτο…

Να φτιάξουμε ένα χρονόμετρο να μετράμε τις στιγμές μας.

Καλύτερα ένα μεγάλο μπαούλο θησαυρού. Οι στιγμές είναι πολύτιμες. Δεν πρέπει να τις χάνουμε. Να τις χρωματίσουμε, να ξεχωρίζουν. Να σημειώνουμε τις ξεχωριστές κι όταν είμαστε στεναχωρημένοι να τις κοιτάμε

Ουφ μπερδευτήκαμε αρκετά… αυτός ο χρόνος είναι περίπλοκος και παράξενος και δύσκολος.

Mε αφορμή ένα βιβλίο : Ο χρόνος που περνάει…