Άγιος Νεκτάριος
Τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου το νηπιαγωγείο μας λειτουργήθηκε στο παρεκκλήσι των Αγίων Θεοδώρων που είναι αφιερωμένο στον Άγιο του αιώνα μας, τον Άγιο Νεκτάριο, φάρος πνευματικός και οδηγός φρόνησης και σωφροσύνης.
Αναστάσης ήταν το πρώτο του όνομα και είχε μεγάλη αδυναμία στη γιαγιά του που την περίμενε να ψάλλουν μαζί «Ελεήμον ελέησον με». Είχε μεγάλη έφεση στα γράμματα αλλά οι καιροί ήταν δύσκολοι και οι φτωχοί γονείς, σε ηλικία μόλις 10 ετών, τον στέλνουν με ένα μπογαλάκι στην Κωνσταντινούπολη να εργαστεί για να ζήσει. Πράγματι μπήκε στη δούλεψη ενός σκληρού αφεντικού που μόνο ένα πιάτο φαί του έδινε. Ο καιρός περνούσε και τα ρούχα του τρίφτηκαν, τα παπούτσια του γέμισαν τρύπες. Με μάτια βουρκωμένα και πλήρη εμπιστοσύνη στο Χριστούλη άρχισε να του γράφει ένα γράμμα όπως τα παιδάκια κάνουν στον Άγιο Βασίλη.
« Χριστούλη μου», «δεν έχω ρούχα πια για να ντυθώ κόντυνε και τρύπησε το παντελόνι μου και το παλτό μου τρίφτηκε».
«Δεν έχω παπούτσια για να περπατήσω και οι γονείς μου, δεν μπορούν να μου στείλουν είναι πολύ φτωχοί».
Την επόμενη μέρα ξεκινάει για το ταχυδρομείο και τον βρίσκει ο γείτονας του.
«Πού πας έτσι βιαστικός;»
«Πάω να ταχυδρομήσω το γράμμα στο Χριστούλη».
«Δωστο μου παιδί μου, θα το πάω εγώ, εσύ πήγαινε στη δουλειά σου».
Ο ευσεβής κύριος διαβάζει το γράμμα και μεσολαβεί για το δέμα που βρέθηκε στην πόρτα του μικρού. «Από τον χριστούλη» , έγραφε το δέμα. Η χαρά του μικρού δεν περιγράφεται. Την επόμενη όμως μέρα φορώντας τα και πηγαίνοντας στο μαγαζί το σκληρό αφεντικό τον ξυλοφορτώνει άγρια, πιστεύοντας ότι έκλεψε. Τον γλύτωσε ο μεσολαβητής του Χριστού και από τότε άλλαξε η ζωή του παιδιού αυτού που θα επέμενε εξορίες , συκοφαντίες, πίκρες για το όνομα του Κυρίου μας για να έχουμε σήμερα τον Άγιο μας Νεκτάριο.
